បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • w15 ១/១០ ទំ. ១៤-១៥
  • តើអ្នកធ្លាប់ខកចិត្តនឹងព្រះទេ?

សុំទោស គ្មានវីដេអូទេ

សុំទោស វីដេអូមានបញ្ហា

  • តើអ្នកធ្លាប់ខកចិត្តនឹងព្រះទេ?
  • ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ២០១៥
  • ចំណងជើងតូច
  • អត្ថបទស្រដៀងគ្នា
  • តើ​ព្រះ​មាន​បំណង​ឲ្យ​មនុស្ស​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ឬ?
  • ហេតុ​អ្វី​មាន​ទុក្ខ​វេទនា?
  • តើ​ព្រះ​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ចំណោទ​នោះ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?
  • ការ​យក​ឈ្នះ​នឹង​អារម្មណ៍​ខក​ចិត្ត
  • ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានការឈឺចាប់កើតឡើង?
    ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច
  • សេចក្ដីទុក្ខវេទនារបស់មនុស្ស ហេតុអ្វីបានជាព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមាន?
    ១៩៩៥ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា
  • ការសម្រាលទុក្ខសំរាប់អស់អ្នកដែលរងទុក្ខ
    ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ២០០៣
  • ហេតុអ្វីបានជាព្រះបណ្ដោយឲ្យមានអំពើសហ័ស?
    អ្នកអាចរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី
មើលបន្ថែមទៀត
ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ២០១៥
w15 ១/១០ ទំ. ១៤-១៥

តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ខក​ចិត្ត​នឹង​ព្រះ​ទេ?

យុវជន​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ស៊ីដណេ ដែល​មាន​អាយុ​២៤​ឆ្នាំ រស់​នៅ​ប្រទេស​ប្រេស៊ីល​បាន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​នៅ​សួន​ទឹក។ ក្រោយ​ពី​នោះ​មក គាត់​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជន​ពិការ ដែល​ត្រូវ​អង្គុយ​នៅ​លើ​កៅអី​រុញ​រហូត។ ហេតុ​នេះ គាត់​បាន​ឆ្ងល់​ដោយ​មិន​អស់​ចិត្ត​ថា​៖ ​«​ហេតុ​អី​ព្រះ​ឲ្យ​រឿង​នេះ​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ខ្ញុំ?​»។

ពេល​ដែល​មនុស្ស​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ដោយ​សារ​គ្រោះ​ថ្នាក់ ជំងឺ ឬ​ដោយ​សារ​មាន​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​ស្លាប់ ពួក​គេ​ងាយ​ខក​ចិត្ត​នឹង​ព្រះ​ណាស់។ មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ការ​រង​ទុក្ខ​ដោយ​គ្រោះ​មហន្តរាយ​ធម្មជាតិ ឬ​សង្គ្រាម​ក៏​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ខក​ចិត្ត​ចំពោះ​លោក​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ការ​ខក​ចិត្ត​បែប​នេះ​មិន​មែន​ជា​រឿង​ថ្មី​នោះ​ទេ។ នៅ​សម័យ​បុរាណ ធ្លាប់​មាន​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​យ៉ូប​ដែល​បាន​ជួប​នឹង​រឿង​ខ្លោច​ផ្សា​ផ្ទួន​ៗ​គ្នា។ ដោយ​យល់​ច្រឡំ​ចំពោះ​ព្រះ គាត់​បាន​បន្ទោស​លោក​ថា​៖ ​«​ឱ​ព្រះ​អង្គ​អើយ ទូល​បង្គំ​អំពាវ​នាវ​រក​ទ្រង់ តែ​ទ្រង់​មិន​ឆ្លើយ​មក​ទូល​បង្គំ​សោះ ទូល​បង្គំ​ឈរ​ឡើង តែ​ទ្រង់​គ្រាន់​តែ​សំឡឹង​មើល​ទូល​បង្គំ​ប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​សាហាវ​ដល់​ទូល​បង្គំ ក៏​បៀត​បៀន​ទូល​បង្គំ ដោយ​អានុភាព​នៃ​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​»។—យ៉ូប ៣០:២០, ២១

យ៉ូប​មិន​បាន​ដឹង​ថា​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​គាត់​មាន​នោះ មាន​ប្រភព​ពី​ណា​ទេ ហើយ​គាត់​ក៏​មិន​ដឹង​ថា​ហេតុ​អ្វី​បញ្ហា​ទាំង​នោះ​ធ្លាក់​មក​លើ​គាត់​ដែរ។ គាត់​ប្រហែល​ជា​ឆ្ងល់​ថា ហេតុ​អ្វី​ព្រះ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​រឿង​នោះ​កើត​ឡើង​ដល់​គាត់។ ប៉ុន្តែ យើង​សប្បាយ​ណាស់​ដែល​គម្ពីរ​ជួយ​បំភ្លឺ​យើង​ឲ្យ​ដឹង​មូលហេតុ​ដែល​រឿង​បែប​នោះ​អាច​កើត​ឡើង ថែម​ទាំង​ជួយ​យើង​ដឹង​នូវ​របៀប​ដែល​យើង​គួរ​ប្រព្រឹត្ត ពេល​យើង​ជួប​បញ្ហា​ទាំង​នោះ។

តើ​ព្រះ​មាន​បំណង​ឲ្យ​មនុស្ស​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ឬ?

គម្ពីរ​បាន​រៀប​រាប់​អំពី​ព្រះ​ប្រាប់​យើង​ថា​៖ ​«​ការ​របស់​ទ្រង់​សុទ្ធតែ​គ្រប់​ល័ក្ខណ៍ ដ្បិត​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ទ្រង់ សុទ្ធតែ​ប្រកប​ដោយ​យុត្ដិធម៌ ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់ ឥត​មាន​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​ណា​ឡើយ ទ្រង់​ក៏​ត្រឹម​ត្រូវ ហើយ​ទៀង​ត្រង់​»។ (​ចោទិយកថា ៣២:៤​) បើ​ដូច្នេះ​មែន តើ​ជា​ការ​សម​ហេតុ​ផល​ទេ ដែល​ថា​ព្រះ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​«​ត្រឹម​ត្រូវ ហើយ​ទៀង​ត្រង់​»​ជា​និច្ច មាន​បំណង​ឲ្យ​មនុស្សជាតិ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​នោះ? តើ​លោក​នឹង​ប្រើ​ទុក្ខ​វេទនា​ដើម្បី​ដាក់​ទោស​មនុស្ស ឬ​សម្រិត​សម្រាំង​ពួក​គេ​ឬ?

ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គម្ពីរ​ប្រាប់​យើង​ថា​៖ ​«​ពេល​ដែល​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​និយាយ​ថា​៖ ‹ព្រះ​កំពុង​ល្បង​ល​ខ្ញុំ›។ ព្រោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​ល្បង​ល​ព្រះ​ដោយ​សេចក្ដី​អាក្រក់​ឡើយ ហើយ​ព្រះ​ក៏​មិន​ល្បង​ល​អ្នក​ណា​ដោយ​សេចក្ដី​អាក្រក់​ដែរ​»។ (​យ៉ាកុប ១:១៣​) ការ​ពិត គម្ពីរ​បង្រៀន​យើង​ថា តាំង​ពី​ដំបូង​ព្រះ​បាន​ឲ្យ​មនុស្សជាតិ​នូវ​អ្វី​ៗ​ដែល​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។ លោក​បាន​ឲ្យ​អាដាម​និង​នាង​អេវ៉ា​ដែល​ជា​មនុស្សជាតិ​ដំបូង​នូវ​ទី​លំនៅ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត និង​អ្វី​ទាំង​អស់​ដែល​ចាំ​បាច់​ដើម្បី​ទ្រ​ទ្រង់​ជីវិត ថែម​ទាំង​ប្រគល់​កិច្ច​ការ​ដ៏​គាប់​ចិត្ត​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ទៀត​ផង។ ព្រះ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គាត់​ថា​៖ ​«​ចូរ​បង្កើត​កូន​ឲ្យ​ចំរើន​ជា​ច្រើន​ឡើង ឲ្យ​មាន​ពេញ​ពាស​លើ​ផែន​ដី​ចុះ ត្រូវ​បង្ក្រាប​ផែន​ដី​»។ អាដាម​និង​នាង​អេវ៉ា​ច្បាស់​ជា​គ្មាន​ហេតុ​ខក​ចិត្ត​នឹង​ព្រះ​ឡើយ។—លោកុប្បត្តិ ១:២៨

ប៉ុន្តែ ស្ថានភាព​រស់​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គឺ​ខុស​ពី​នោះ​ឆ្ងាយ​ណាស់។ តាម​ពិត ម្ដង​ហើយ​ម្ដង​ទៀត​មនុស្សជាតិ​បាន​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ច្រើន​ក្រៃ​លែង។ ដូច្នេះ ពាក្យ​ដែល​ចែង​ក្នុង​គម្ពីរ​គឺ​ពិត​មែន ដែល​ថា​៖ ​«​អ្វី​ៗ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​ព្រះ​បាន​បង្កើត​ក៏​ថ្ងូរ​និង​ឈឺ​ចាប់​ជា​មួយ​គ្នា​ឥត​ឈប់ រហូត​ដល់​ឥឡូវ​នេះ​»។ (​រ៉ូម ៨:២២​) ហេតុ​អ្វី​មាន​ស្ថានភាព​ដូច្នេះ?

ហេតុ​អ្វី​មាន​ទុក្ខ​វេទនា?

ដើម្បី​យល់​មូលហេតុ​ដែល​មាន​ទុក្ខ​វេទនា យើង​គួរ​ពិចារណា​អំពី​អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​តាំង​ពី​គ្រា​ដំបូង។ ទេវតា​មួយ​រូប​បាន​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​ព្រះ ក្រោយ​មក​ទេវតា​នោះ​បាន​ត្រូវ​ហៅ​ថា​មេ​កំណាច​សាថាន។ វា​បាន​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​អាដាម​និង​នាង​អេវ៉ា​ឲ្យ​បដិសេធ​ការ​ណែនាំ​របស់​ព្រះ​ស្តី​អំពី​អ្វី​ដែល​ខុស និង​អ្វី​ដែល​ត្រូវ។ តើ​ព្រះ​បាន​ណែនាំ​ពួក​គាត់​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? លោក​បាន​បង្គាប់​ពួក​គាត់​កុំ​ឲ្យ​បរិភោគ​ពី​«​ដើម​ដឹង​ខុស​ត្រូវ​»។ មេ​កំណាច​បាន​ប្រាប់​នាង​អេវ៉ា​ថា ពួក​គាត់​នឹង​មិន​ស្លាប់​ទេ បើ​ពួក​គាត់​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ។ នោះ​ជា​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា​ព្រះ​ជា​អ្នក​ភូត​ភរ។ សាថាន​ក៏​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​ព្រះ​ថា លោក​បាន​បង្ខាំង​សិទ្ធិ​រាស្ត្រ​របស់​លោក ក្នុង​ការ​សម្រេច​អ្វី​ដែល​ល្អ​និង​អ្វី​ដែល​អាក្រក់។ (​លោកុប្បត្តិ ២:១៧; ៣:១​-​៦​) សាថាន​បាន​អះអាង​ថា មនុស្សជាតិ​នឹង​មាន​ជីវិត​ប្រសើរ​ជាង បើ​គ្មាន​ការ​គ្រប់​គ្រង​ពី​ព្រះ។ ដោយ​សារ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​សាថាន សំណួរ​ដ៏​សំខាន់​មួយ​បាន​ត្រូវ​លើក​ឡើង គឺ​ថា តើ​ព្រះ​សម​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ឬ​ទេ?

មេ​កំណាច​ក៏​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​អំពី​រឿង​មួយ​ទៀត​ដែរ។ វា​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​មនុស្សជាតិ​ថា ពួក​គេ​បម្រើ​ព្រះ​ដោយ​គិត​តែ​ពី​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ។ ស្តី​អំពី​យ៉ូប​ដែល​ជា​បុរស​ស្មោះ​ត្រង់ មេ​កំណាច​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ព្រះ​ថា​៖ ​«​តើ​ទ្រង់​មិន​បាន​ធ្វើ​របង​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ ព្រម​ទាំង​គ្រួ នឹង​របស់​ដែល​គាត់​មាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ផង​ទេ​ឬ​អី? . . . ដូច្នេះ ចូរ​ទ្រង់​គ្រាន់​តែ​លូក​ព្រះ​ហស្ត ទៅ​ពាល់​របស់​ផង​គាត់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ចុះ នោះ​គាត់​នឹង​ប្រមាថ​ដល់​ទ្រង់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ភក្ដ្រ​»។ (​យ៉ូប ១:១០, ១១​) ទោះ​ជា​សាថាន​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​យ៉ូប​ក្ដី តែ​ពាក្យ​សម្ដី​នេះ​ក៏​សំដៅ​ទៅ​លើ​មនុស្សជាតិ​ទាំង​អស់​ដែរ គឺ​ថា​ពួក​គេ​បម្រើ​ព្រះ​ព្រោះ​តែ​ចង់​បាន​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ។

តើ​ព្រះ​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ចំណោទ​នោះ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?

តើ​អ្វី​ជា​វិធី​ដ៏​ប្រសើរ​បំផុត​ដើម្បី​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ចំណោទ​ដ៏​សំខាន់​នេះ​តែ​ម្ដង និង​ឲ្យ​បាន​ដាច់​ស្រេច? ព្រះ​ដែល​មាន​គ្រប់​ទាំង​ប្រាជ្ញា មាន​វិធី​ដោះ​ស្រាយ​ដ៏​ប្រសើរ​បំផុត គឺ​វិធី​មួយ​ដែល​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខក​ចិត្ត​ឡើយ។ (​រ៉ូម ១១:៣៣​) លោក​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ឲ្យ​មនុស្សជាតិ​គ្រប់​គ្រង​ខ្លួន​ឯង​អស់​មួយ​រយៈ ហើយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​អ្នក​ណា​ប្រសើរ​ជាង។

ស្ថានភាព​ច្របូក​ច្របល់​នៅ​ផែន​ដី​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ជា​ភ័ស្តុតាង​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​មនុស្សជាតិ​មាន​តែ​ការ​បរាជ័យ​ប៉ុណ្ណោះ។ រដ្ឋាភិបាល​នានា​ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ​មិន​គ្រាន់​តែ​មិន​អាច​នាំ​មក​នូវ​សន្ដិ​ភាព សន្ដិសុខ និង​សុភមង្គល​ដល់​មនុស្សជាតិ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​រដ្ឋាភិបាល​ទាំង​នោះ​ក៏​នាំ​ឲ្យ​ផែន​ដី​ឈាន​ទៅ​ដល់​ការ​ខូច​ខាត​ទាំង​ស្រុង។ នេះ​បញ្ជាក់​ថា​អ្វី​ដែល​គម្ពីរ​ចែង​គឺ​ជា​ការ​ពិត​មែន គឺ​«​ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​មិន​ស្រេច​នៅ​ខ្លួន​គេ​ទេ ហើយ​ដែល​ដំ​រង់​ជំហាន​របស់​ខ្លួន នោះ​ក៏​មិន​ស្រេច​នៅ​មនុស្ស​ដែល​ដើរ​ដែរ​»។ (​យេរេមា ១០:២៣​) មាន​តែ​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​អាច​នាំ​ឲ្យ​មនុស្សជាតិ​មាន​សន្ដិ​ភាព សុភមង្គល និង​ការ​ចម្រុង​ចម្រើន​ជា​រៀង​រហូត ដោយ​សារ​នោះ​ជា​គោល​បំណង​របស់​ព្រះ។—អេសាយ ៤៥:១៨

បើ​ដូច្នេះ តើ​ព្រះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គោល​បំណង​របស់​លោក​បាន​សម្រេច​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? លោក​អ្នក​ប្រហែល​ជា​នៅ​ចាំ​ថា លោក​យេស៊ូ​បាន​បង្រៀន​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​លោក​ឲ្យ​អធិដ្ឋាន​ថា​៖ ​«​សូម​ឲ្យ​រាជាណាចក្រ​របស់​លោក​បាន​មក​ដល់។ សូម​ឲ្យ​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​លោក​បាន​សម្រេច​នៅ​ផែន​ដី ដូច​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ដែរ​»។ (​ម៉ាថាយ ៦:១០​) មែន​ហើយ នៅ​គ្រា​កំណត់ តាម​រយៈ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ លោក​នឹង​ដក​ចេញ​ដើម​ហេតុ​ទាំង​អស់​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ទុក្ខ​វេទនា។ (​ដានីយ៉ែល ២:៤៤​) នៅ​គ្រា​នោះ ភាព​ក្រី​ក្រ ជំងឺ និង​សេចក្ដី​ស្លាប់​នឹង​កន្លង​បាត់​ទៅ។ ស្តី​អំពី​ភាព​ក្រី​ក្រ គម្ពីរ​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ​«​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​នៃ​មនុស្ស​ក្រី​ក្រ​»។ (​ទំនុក​តម្កើង ៧២:១២​-​១៤​) ស្តី​អំពី​ជំងឺ គម្ពីរ​សន្យា​ថា​៖ ​«​ពួក​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្នុង​ក្រុង គេ​នឹង​មិន​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​ឈឺ›ទៀត​ឡើយ​»។ (​អេសាយ ៣៣:២៤​) ចំណែក​មនុស្ស​ដែល​បាន​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ ដែល​នៅ​ក្នុង​ការ​នឹក​ចាំ​របស់​ព្រះ លោក​យេស៊ូ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ​«​នឹង​មាន​វេលា​មក​ដល់ ដែល​អស់​អ្នក​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ​ដែល​សម្រាប់​ជា​ទី​រំលឹក នឹង​ឮ​សំឡេង​របស់​លោក ហើយ​ចេញ​មក​»។ (​យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩​) សេចក្ដី​សន្យា​ទាំង​នេះ​ពិត​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​កក់​ក្ដៅ​ក្នុង​ចិត្ត​មែន!

ការ​យក​ឈ្នះ​នឹង​អារម្មណ៍​ខក​ចិត្ត

ប្រមាណ​១៧​ឆ្នាំ​ក្រោយ​ពី​ស៊ីដណេ​ដែល​បាន​ត្រូវ​រៀប​រាប់​នៅ​ដើម​អត្ថបទ​នេះ បាន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់ គាត់​បាន​និយាយ​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​បន្ទោស​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ចំពោះ​គ្រោះ​ថ្នាក់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​សារភាព​ថា ដំបូង​ខ្ញុំ​បាន​ខក​ចិត្ត​នឹង​លោក​មែន។ មាន​ថ្ងៃ​ខ្លះ​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ក្រៀម​ក្រំ​ចិត្ត​ណាស់ រហូត​ដល់​យំ​ទៀត​ផង ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​ពិការ​ភាព​របស់​ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ តាម​រយៈ​គម្ពីរ ខ្ញុំ​បាន​យល់​ថា​គ្រោះ​ថ្នាក់​នោះ​មិន​មែន​ជា​ការ​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​ពី​ព្រះ​ទេ។ ដូច​គម្ពីរ​ចែង​ថា​៖ ‹គ្រប់​ទាំង​អស់​ស្រេច​នៅ​ពេល​វេលា​នឹង​ឱកាស​វិញ›។ ការ​អធិដ្ឋាន​ទៅ​ព្រះ​យេហូវ៉ា រួម​ទាំង​ការ​អាន​បទ​គម្ពីរ​មួយ​ចំនួន បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មាន​ជំនឿ​មុត​មាំ​ទៅ​លើ​ព្រះ និង​ជួយ​ខ្ញុំ​រក្សា​ចិត្ត​គំនិត​ត្រឹម​ត្រូវ​ឡើង​វិញ​»។—សាស្ដា ៩:១១; ទំនុក​តម្កើង ១៤៥:១៨; កូរិនថូស​ទី២ ៤:៨, ៩, ១៦

ពេល​យើង​ចង​ចាំ​ជា​និច្ច​នូវ​មូលហេតុ​ដែល​ព្រះ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​មាន​ទុក្ខ​វេទនា និង​របៀប​ដែល​លោក​នឹង​បំបាត់​ទុក្ខ​វេទនា​ទាំង​នោះ​នៅ​ពេល​អនាគត​ឆាប់​ខាង​មុខ​នេះ ច្បាស់​ជា​ជួយ​យើង​ឲ្យ​យក​ឈ្នះ​អារម្មណ៍​ខក​ចិត្ត​ទាំង​អស់​ដែល​យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​ចំពោះ​ព្រះ។ យើង​ពិត​ជា​ជឿ​ជាក់​ថា ព្រះ​នឹង​ឲ្យ​«​រង្វាន់​ដល់​អ្នក​ដែល​ខំ​ស្វែង​រក​លោក​អស់​ពី​ចិត្ត​»។ ដូច្នេះ អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ​ទៅ​លើ​លោក​និង​បុត្រ​របស់​លោក ប្រាកដ​ជា​មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ។—ហេប្រឺ ១១:៦; រ៉ូម ១០:១១

    សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
    ចេញពីគណនី
    ចូលគណនី
    • ខ្មែរ
    • ចែករំលែក
    • ជម្រើស
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
    • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
    • កំណត់ឯកជនភាព
    • JW.ORG
    • ចូលគណនី
    ចែករំលែក