Yehowa di dema ziwatiyê de ji Êlyas re got: ‘Rabe here bajarê Sarefatê. Li wir jinebiyek wê xwarinê bide te.’ Dema ku Êlyas çû wê derê, wî li ber deriyên bajêr jinebiyeke feqîr dît. Wê dar û êzing didan hev. Êlyas taseke avê jê xwest. Gava jinik çû jê re avê bîne, Êlyas bang kir û got: ‘Ji kerema xwe re pariyekî nan jî bîne.’ Lê jinikê got: ‘Nanê min tune ye ku ez bidim te. Ji bo xwarinê tenê henek ard û zeyt heye. Ancax têra min û kurê min bike.’ Êlyas ji wê re got: ‘Yehowa ev soz daye min: Eger tu ji min re nanekî çêkî, heta ku dîsa baran bibare, ard û zeyta mala te wê qet xelas nebin.’

Loma jinik çû malê û ji bo pêxemberê Yehowa nan çêkir. Wek ku Yehowa soz dabû, kûpên ard û zeytê qet vala nebûn. Di dema ziwatiyê de xwarina jinebiyê û kurê wê her tim hebû.

Piştre tiştekî xemgîn çêbû. Kurê jinebiyê nexweş ket û mir. Wê ji Êlyas rica kir ku ew alî wê bike. Êlyas kurik ji hembêza wê derxist û ew bir odeya li qata jor. Wî ew danî ser nivînekê û dua kir: ‘Yehowa, ji kerema xwe re vî kurikî ji mirinê rake.’ Gelo tu dizanî ev daxwaz çima daxwazeke ecêb bû? Ji ber ku wek em dizanin berê tu kes ji mirinê nehatibû rakirin. Wekî din, ev jinebî û kurê wê ne Îsraîlî bûn.

Kurik ji mirinê rabû û dîsa dest bi nefesê kir! Êlyas ji jinikê re got: ‘Ka binêre! Kurê te dîsa dijî!’ Dilê wê pir xweş bû û wê ji Êlyas re got: ‘Bi rastî tu pêxemberê Xwedê yî. Ji ber ku tu tenê gotinên Yehowa dibêjî û gotinên wî rast derdikevin.’

Ahab Padîşah wexta ku li Yîzreêlê ji pencereya qesra xwe li derve dinêrî, wî rezê zilamekî bi navê Nabot didît. Ahab dixwest vî rezî ji Nabot bikire. Lê Nabot nedixwest rezê xwe bifiroşe wî. Ji ber ku li gor Qanûna Yehowa, erdê mîrasgirtî gerek nehata firotin. Nabot tiştê ku rast bû kir. Gelo Ahab qedrê qerara Nabot girt? Na. Ahab pir qehirî. Ahab ew qas aciz bû ku ew ji nav nivînên xwe derneket û xwarin nexwar.

Melîkeya xerab Îzebelê ji zilamê xwe Ahab re got: ‘Tu padîşahê Îsraîlê yî. Tu dikarî her tiştê ku tu dixwazî bi dest bixî. Meraq neke ezê wî erdî ji bo te bistînim.’ Îzebelê ji rîspiyên bajêr re name nivîsandin. Wê ji wan xwest ku ew Nabot wek kafirekî sûcdar bikin û wî bidin ber keviran û bikujin. Rîspiyan tiştê ku Îzebelê ji wan re got kir. Dûre Îzebelê ji Ahab re got: ‘Nabot miriye. Rezê wî êdî rezê te ye.’

Ne tenê Nabot kesekî bêsûc bû ku Îzebelê ew kuşt. Wê gelek kesên din ên ku ji Yehowa hez dikir kuştin. Îzebelê ji pûtan re îbadet dikir û xerabiyên din jî dikirin. Yehowa ev hemû tişt didîtin. Gelo wî li hemberî wê çi kir?

Piştî ku Ahab mir, kurê wî Yehoram bû padîşah. Yehowa zilamekî bi navê Yehû şand ku Îzebelê û malbata wê ceza bike.

Yehû rabû li erebeya xwe siwar bû û çû Yîzreêlê. Li wê derê Îzebel dijiya. Yehoram rabû bi erebeya xwe hat pêşiya Yehû û ji wî pirsî: ‘Te xêr e?’ Yehû got: ‘Heta ku dayika te Îzebel ew qas tiştên xerab dike, ma wê çawa xêr hebe.’ Yehoram erebeya xwe zivirand û xwest bireve. Lê Yehû kevana xwe şidand, tîr berda Yehoram û ew kuşt.

Piştre Yehû çû qesra Îzebelê. Wexta ku wê bihîst ku Yehû tê, wê xwe makyaj kir, porê xwe xemiland û li ber pencereyê li benda wî ma. Gava Yehû hat, wê bi zimanekî nexweş silav da wî. Yehû bangî xulamên ku nêzîkî wê sekinî bûn kir û ji wan re got: “Wê bavêjin jêr!” Wan Îzebel ji pencereyê avêt. Îzebel ket erdê û mir.

Piştî vê yekê Yehû 70 kurên Ahab kuştin û welat ji îbadeta Baal paqij kir. Em ji vê serpêhatiyê çi dielimin? Yehowa her tiştî dizane û ew kesên ku tiştên xerab dikin di dema rast de ceza dike.