ອົບພະຍົບ
11 ພະເຢໂຫວາບອກໂມເຊວ່າ: “ເຮົາຊິເຮັດໃຫ້ໄພພິບັດອີກຢ່າງໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນກັບຟາໂຣ*ແລະຄົນເອຢິບ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ລາວຈະປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປຈາກບ່ອນນີ້.+ ຕອນທີ່ລາວປ່ອຍພວກເຈົ້າ ລາວຊິໄລ່ພວກເຈົ້າອອກໄປຊ້ຳ.+ 2 ຕອນນີ້ໃຫ້ເຈົ້າໄປບອກພວກອິດສະຣາເອນທັງຜູ້ຍິງທັງຜູ້ຊາຍໃຫ້ໄປຂໍເຄື່ອງເງິນເຄື່ອງຄຳຈາກເພື່ອນບ້ານ.”+ 3 ແລ້ວພະເຢໂຫວາກໍເຮັດໃຫ້ຄົນເອຢິບໃຈດີຕໍ່ພວກອິດສະຣາເອນ. ນອກຈາກນັ້ນ ຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຟາໂຣແລະຄົນເອຢິບຫຼາຍຄົນກໍນັບຖືໂມເຊຫຼາຍ.
4 ແລ້ວໂມເຊກໍເວົ້າກັບຟາໂຣວ່າ: “ພະເຢໂຫວາເວົ້າແນວນີ້. ‘ຕອນປະມານທ່ຽງຄືນເຮົາຊິມາແຜ່ນດິນເອຢິບ+ 5 ແລະລູກຊາຍຜູ້ທຳອິດທົ່ວແຜ່ນດິນເອຢິບກໍຊິຕາຍ.+ ບໍ່ວ່າຊິເປັນລູກຊາຍຂອງກະສັດເອຢິບ* ລູກຊາຍຂອງທາດຍິງທີ່ກຳລັງບົດແປ້ງ ຫຼືລູກສັດໂຕຜູ້ໂຕທຳອິດກໍຊິຕາຍຄືກັນໝົດ.+ 6 ທົ່ວແຜ່ນດິນເອຢິບຊິມີແຕ່ຄົນຮ້ອງໄຫ້ເສຍໃຈແບບທີ່ບໍ່ເຄີຍເກີດຂຶ້ນມາກ່ອນ ແລະຫຼັງຈາກນີ້ກໍຊິບໍ່ເກີດຂຶ້ນອີກເລີຍ.+ 7 ແຕ່ຄົນອິດສະຣາເອນກັບຝູງສັດຂອງເຂົາເຈົ້າຊິປອດໄພ. ແມ່ນແຕ່ສຽງໝາເຫົ່າທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຕົກໃຈຢ້ານກໍຊິບໍ່ມີ ແລະພວກເຈົ້າຊິຮູ້ວ່າວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດກັບຄົນເອຢິບບໍ່ຄືກັບວິທີທີ່ເພິ່ນເຮັດກັບຄົນອິດສະຣາເອນ.’+ 8 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຄົນຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານທຸກຄົນຊິມາຫາເຮົາ ແລ້ວໝູບໜ້າລົງຄຳນັບເຮົາ ແລະເວົ້າວ່າ ‘ໃຫ້ເຈົ້າແລະຄົນທີ່ຕິດຕາມເຈົ້າອອກຈາກບ່ອນນີ້ສະ’+ ແລະເຮົາກະຊິອອກໄປ.” ເມື່ອເວົ້າຈົບແລ້ວໂມເຊກໍອອກໄປຈາກວັງຂອງຟາໂຣ. ຕອນນັ້ນ ໂມເຊໃຈຮ້າຍຫຼາຍ.
9 ແລ້ວພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບໂມເຊວ່າ: “ຟາໂຣຊິບໍ່ຟັງເຈົ້າດອກ+ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນອີກຫຼາຍຢ່າງໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ.”+ 10 ໂມເຊກັບອາໂຣນໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນອີກຫຼາຍຢ່າງໃຫ້ຟາໂຣເຫັນ+ ແຕ່ພະເຢໂຫວາປ່ອຍໃຫ້ຟາໂຣເປັນຄົນຫົວແຂງຄືເກົ່າ ແລະລາວກໍບໍ່ຍອມປ່ອຍພວກອິດສະຣາເອນອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງລາວ.+