ກະສັດສະບັບທີສອງ
4 ເມຍຂອງຜູ້ໜຶ່ງທີ່ເປັນລູກຫຼານຂອງພວກຜູ້ພະຍາກອນ*+ມາເວົ້າກັບເອລີຊາວ່າ: “ທ່ານເອີ້ຍ ຜົວຂອງຂ້ອຍທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານຕາຍແລ້ວ. ທ່ານກໍຮູ້ດີວ່າລາວເປັນຄົນຢ້ານຢຳພະເຢໂຫວາສະເໝີ.+ ແຕ່ຕອນນີ້ ເຈົ້າໜີ້ຈະມາເອົາລູກ 2 ຄົນຂອງຂ້ອຍໄປເປັນທາດ.” 2 ເອລີຊາຈຶ່ງຖາມລາວວ່າ: “ຂ້ອຍຈະຊ່ວຍຫຍັງເຈົ້າໄດ້ແດ່? ບອກຂ້ອຍດຸຢູ່ເຮືອນເຈົ້າມີຫຍັງແດ່?” ລາວຕອບວ່າ: “ຢູ່ເຮືອນຂ້ອຍບໍ່ມີຫຍັງ ມີແຕ່ນ້ຳມັນໄຫດຽວເທົ່ານັ້ນ.”+ 3 ເອລີຊາຈຶ່ງບອກວ່າ: “ໃຫ້ເຈົ້າໄປຂໍຢືມໄຫເປົ່າຫຼາຍໆໜ່ວຍນຳຄົນຢູ່ແຖວບ້ານ. ຢ່າເອົາມາແຕ່ສອງສາມໜ່ວຍ. 4 ໃຫ້ເຈົ້າກັບພວກລູກຊາຍເຂົ້າໄປໃນເຮືອນແລະອັດປະຕູໄວ້ ແລ້ວເອົານ້ຳມັນຖອກໃສ່ໄຫທຸກໜ່ວຍໃຫ້ເຕັມ. ໜ່ວຍໃດເຕັມແລ້ວໃຫ້ແຍກໄວ້ຕ່າງຫາກ.” 5 ແລ້ວຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນກໍໄປ.
ລາວກັບລູກຊາຍ 2 ຄົນເຂົ້າໄປໃນເຮືອນແລະອັດປະຕູໄວ້. ເມື່ອລູກຍື່ນໄຫໃຫ້ ລາວກໍຖອກນ້ຳມັນໃສ່ໄຫໄປເລື້ອຍໆ.+ 6 ເມື່ອນ້ຳມັນເຕັມໄຫທຸກໜ່ວຍແລ້ວ ລາວບອກລູກຊາຍຜູ້ໜຶ່ງວ່າ: “ຍື່ນໄຫມາໃຫ້ແມ່ອີກດຸ.”+ ແຕ່ລູກຊາຍບອກວ່າ: “ແມ່ ໄຫໝົດແລ້ວ.” ຕອນນັ້ນ ນ້ຳມັນກໍເຊົາໄຫຼ.+ 7 ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄປເລົ່າໃຫ້ເອລີຊາຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ຟັງ ເອລີຊາຈຶ່ງບອກລາວວ່າ: “ໃຫ້ເຈົ້າເອົານ້ຳມັນໄປຂາຍ ແລ້ວໄຊ້ໜີ້ໃຫ້ໝົດ. ສ່ວນເງິນທີ່ເຫຼືອນັ້ນ ເຈົ້າກັບລູກກໍເອົາໄວ້ໃຊ້ໄວ້ຈ່າຍ.”
8 ມີມື້ໜຶ່ງ ເອລີຊາໄດ້ໄປເມືອງຊູເນມ.+ ຢູ່ຫັ້ນມີຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ມີຄົນນັບຖືຫຼາຍ. ລາວຊວນເອລີຊາມາກິນເຂົ້າຢູ່ເຮືອນ.+ ທຸກເທື່ອທີ່ເອລີຊາກາຍມາທາງນີ້ກໍຈະແວ່ກິນເຂົ້າຢູ່ເຮືອນລາວ. 9 ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ຈຶ່ງເວົ້າກັບຜົວວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ວ່າຜູ້ທີ່ກາຍມາທາງນີ້ເລື້ອຍໆເປັນຜູ້ພະຍາກອນຂອງພະເຈົ້າ. 10 ເຮົາເຮັດຫ້ອງນ້ອຍໆຫ້ອງໜຶ່ງໄວ້ເທິງດາດຟ້າ+ ແລ້ວເອົາຕຽງ ໂຕະ ຕັ່ງ ແລະຂາຕະກຽງໄປໄວ້ໃນຫ້ອງນັ້ນດີບໍ່? ເມື່ອລາວມາແວ່ພວກເຮົາ ລາວຊິໄດ້ພັກຢູ່ຫັ້ນ.”+
11 ມື້ໜຶ່ງ ເອລີຊາໄດ້ມາເຮືອນຫຼັງນັ້ນແລະໄປນອນຢູ່ຫ້ອງເທິງດາດຟ້າ. 12 ເອລີຊາບອກເກຮາຊີ+ຄົນຮັບໃຊ້ຂອງລາວວ່າ: “ໄປຫາຜູ້ຍິງຄົນຊູເນມ+ 13 ແລະຖາມລາວວ່າ ລາວເຮັດທັງໝົດນີ້ເພື່ອພວກເຮົາ+ ຂ້ອຍຈະເຮັດຫຍັງໄດ້ແດ່ເພື່ອຕອບແທນລາວ?+ ຈະໃຫ້ຂ້ອຍໄປຂໍຫຍັງກັບກະສັດ+ຫຼືຫົວໜ້າກອງທັບໃຫ້ລາວບໍ?” ເກຮາຊີກໍເຮັດຕາມທີ່ເອລີຊາບອກ. ແຕ່ຜູ້ຍິງຄົນຊູເນມຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ຢາກໄດ້ຫຍັງ. ຂ້ອຍຢູ່ກັບຄອບຄົວກໍມີຄວາມສຸກແລ້ວ.” 14 ເອລີຊາຈຶ່ງຖາມເກຮາຊີວ່າ: “ຄັນຊັ້ນ ເຮົາຈະເຮັດຫຍັງໃຫ້ລາວໄດ້ແດ່?” ເກຮາຊີຕອບວ່າ: “ລາວບໍ່ມີລູກ*+ແລະຜົວຂອງລາວກໍເຖົ້າແລ້ວ.” 15 ເອລີຊາບອກເກຮາຊີທັນທີວ່າ: “ໄປເອີ້ນລາວມາຫາຂ້ອຍ.” ເກຮາຊີກໍໄປເອີ້ນຜູ້ຍິງຄົນຊູເນມ ແລະລາວກໍມາຢືນຢູ່ປະຕູ. 16 ເອລີຊາເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ຍາມນີ້ປີໜ້າ ເຈົ້າຈະໄດ້ອູ້ມລູກຊາຍ.”+ ແຕ່ລາວບອກວ່າ: “ທ່ານເປັນຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ ຂໍຢ່າເວົ້າຕົວະຂ້ອຍທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ!”
17 ເມື່ອຮອດຍາມນີ້ໃນປີຕໍ່ມາ ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ກໍຖືພາ ແລະໄດ້ລູກຊາຍຄືກັບທີ່ເອລີຊາໄດ້ບອກລາວ. 18 ເດັກນ້ອຍຄົນນັ້ນກໍໃຫຍ່ຂຶ້ນ. ມີມື້ໜຶ່ງ ລາວໄດ້ອອກໄປຫາພໍ່ທີ່ຢູ່ກັບຄົນເກັບກ່ຽວຜົນລະປູກ. 19 ລາວບອກພໍ່ຫຼາຍເທື່ອວ່າ: “ລູກເຈັບຫົວ! ລູກເຈັບຫົວ!” ພໍ່ຈຶ່ງບອກຄົນຮັບໃຊ້ວ່າ: “ອູ້ມລາວໄປຫາແມ່ໄວ!” 20 ຄົນຮັບໃຊ້ກໍອູ້ມເດັກນ້ອຍນັ້ນໄປຫາແມ່. ລາວນັ່ງຢູ່ຕັກແມ່ຈົນຮອດ 12 ໂມງຕອນສວາຍ ແລ້ວລາວກໍຕາຍ.+ 21 ແມ່ຈຶ່ງເອົາສົບລູກຊາຍຂຶ້ນໄປຫ້ອງຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້+ ແລະວາງລູກໄວ້ເທິງຕຽງ. ຈາກນັ້ນ ລາວກໍອອກມາແລະອັດປະຕູ. 22 ລາວເອີ້ນຜົວມາແລະເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຢາກໄປຫາຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້. ຂ້ອຍຂໍເອົາຄົນຮັບໃຊ້ຜູ້ໜຶ່ງກັບລາໂຕໜຶ່ງໄປນຳ ຂ້ອຍຈະຟ້າວໄປຟ້າວມາ.” 23 ຜົວຈຶ່ງຖາມວ່າ: “ເປັນຫຍັງເຈົ້າຄືໄປຫາລາວມື້ນີ້? ມື້ນີ້ບໍ່ແມ່ນມື້ເດືອນອອກໃໝ່+ແລະບໍ່ແມ່ນວັນຊະບາໂຕ.” ລາວຕອບວ່າ: “ບໍ່ມີຫຍັງດອກ ບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງ.” 24 ລາວຈຶ່ງເອົາອານໃສ່ຫຼັງລາ ແລະບອກຄົນຮັບໃຊ້ວ່າ: “ຈູງລາໄປໄວໆ. ຖ້າຂ້ອຍບໍ່ບອກໃຫ້ຢຸດ ເຈົ້າກໍບໍ່ຕ້ອງຢຸດ.”
25 ລາວໄປຫາຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ຢູ່ພູກາເມນ. ເມື່ອເອລີຊາເຫັນລາວແຕ່ໄກກໍເວົ້າກັບເກຮາຊີທີ່ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ວ່າ: “ອ້າວ ຜູ້ຍິງຄົນຊູເນມຕົ໋ວຫັ້ນ! 26 ໃຫ້ເຈົ້າແລ່ນໄປຖາມລາວດຸວ່າ ລາວກັບລູກກັບຜົວສະບາຍດີບໍ່?” ແລ້ວເກຮາຊີກໍແລ່ນໄປຖາມ. ຜູ້ຍິງຄົນຊູເນມຕອບວ່າ: “ທຸກຄົນສະບາຍດີ.” 27 ເມື່ອລາວມາຫາເອລີຊາຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ຢູ່ພູນັ້ນ ລາວກໍຈັບຕີນເອລີຊາໄວ້ບັກແໜ້ນໆ.+ ເກຮາຊີເຂົ້າມາເພື່ອຈະຍູ້ລາວອອກ ແຕ່ເອລີຊາບອກວ່າ: “ບໍ່ຕ້ອງຫ້າມລາວ. ລາວກຳລັງທຸກໃຈຫຼາຍ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນເລື່ອງຫຍັງເພາະພະເຢໂຫວາຍັງບໍ່ໄດ້ບອກຂ້ອຍ.” 28 ລາວເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຂໍລູກນຳທ່ານ. ຂ້ອຍບອກແລ້ວແມ່ນບໍວ່າ ‘ຢ່າເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຜິດຫວັງ’?”+
29 ເອລີຊາຈຶ່ງເວົ້າກັບເກຮາຊີທັນທີວ່າ: “ມ້ວນເຄື່ອງນຸ່ງເຈົ້າຂຶ້ນເໜັບໄວ້ຢູ່ແອວ+ ແລະເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງຂ້ອຍໄປນຳ. ຖ້າເຈົ້າເຈິໃຜກາງທາງກໍບໍ່ຕ້ອງທັກທາຍ* ແລະຖ້າໃຜທັກທາຍເຈົ້າກໍບໍ່ຕ້ອງຕອບ. ໃຫ້ເຈົ້າເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງຂ້ອຍໄປວາງໄວ້ເທິງໜ້າເດັກນ້ອຍຜູ້ນັ້ນ.” 30 ແມ່ຂອງເດັກນ້ອຍຜູ້ນັ້ນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຂໍສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ແລະຕໍ່ທ່ານວ່າ ຂ້ອຍຈະບໍ່ເມືອຖ້າທ່ານບໍ່ໄປນຳ.”+ ເອລີຊາຈຶ່ງໄປນຳລາວ. 31 ເກຮາຊີໄດ້ອອກໄປກ່ອນເຂົາເຈົ້າ ແລະເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າວາງໄວ້ເທິງໜ້າເດັກນ້ອຍຜູ້ນັ້ນ ແຕ່ລາວກໍບໍ່ເໜັງບໍ່ຕີງ.+ ເກຮາຊີຈຶ່ງກັບໄປບອກເອລີຊາວ່າ: “ເດັກນ້ອຍຍັງບໍ່ຟື້ນເທື່ອ.”
32 ເມື່ອເອລີຊາເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ ລາວກໍເຫັນວ່າເດັກນ້ອຍຜູ້ນັ້ນນອນຕາຍຢູ່ເທິງຕຽງຂອງລາວ.+ 33 ເອລີຊາເຂົ້າໄປແລະອັດປະຕູຫ້ອງໄວ້. ໃນຫ້ອງນັ້ນມີແຕ່ເຂົາເຈົ້າ 2 ຄົນ ແລະລາວກໍເລີ່ມອະທິດຖານຫາພະເຢໂຫວາ.+ 34 ເອລີຊາຂຶ້ນໄປເທິງຕຽງ ແລະກົ້ມໂຕລົງໃສ່ເດັກນ້ອຍນັ້ນ. ລາວໃຫ້ປາກຈຸປາກ ຕາຈຸຕາ ແລະມືຈຸມື ແລ້ວໂຕຂອງເດັກນ້ອຍນັ້ນກໍເລີ່ມອຸ່ນຂຶ້ນ.+ 35 ເອລີຊາຍ່າງໄປຍ່າງມາຢູ່ໃນເຮືອນ* ແລ້ວຂຶ້ນໄປເທິງຕຽງ ແລະລາວກໍກົ້ມໂຕລົງໃສ່ເດັກນ້ອຍນັ້ນແບບເກົ່າອີກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ເດັກນ້ອຍກໍຈາມ 7 ເທື່ອ ແລ້ວກໍມືນຕາ.+ 36 ເອລີຊາເອີ້ນບອກເກຮາຊີວ່າ: “ໄປເອີ້ນຜູ້ຍິງຄົນຊູເນມມາຫາຂ້ອຍ.” ເກຮາຊີກໍໄປເອີ້ນຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນມາຫາເອລີຊາ. ເອລີຊາບອກລາວວ່າ: “ມາອູ້ມເອົາລູກຂອງເຈົ້າແມ້.”+ 37 ລາວໝູບໜ້າລົງຢູ່ຕີນເອລີຊາ ແລ້ວກໍອູ້ມລູກຂອງລາວອອກໄປ.
38 ຈາກນັ້ນ ເອລີຊາກໍກັບໄປເມືອງກິນການ. ຕອນນັ້ນມີຄວາມອຶດຢາກຢູ່ຫັ້ນ.+ ລູກຫຼານຂອງພວກຜູ້ພະຍາກອນ+ໄດ້ມານັ່ງຢູ່ກັບເອລີຊາ. ລາວບອກຄົນຮັບໃຊ້+ວ່າ: “ຄ້າງໝໍ້ໃຫຍ່ໆ ແລ້ວເຮັດແກງໃຫ້ລູກຫຼານຂອງພວກຜູ້ພະຍາກອນກິນ.” 39 ຜູ້ຮັບໃຊ້ຄົນໜຶ່ງຈຶ່ງໄປເກັບຜັກ ລາວເຫັນເຄືອຊະນິດໜຶ່ງຈຶ່ງປິດເອົາໝາກມັນໃສ່ພົກເສື້ອມາ. ເມື່ອກັບມາ ລາວກໍຊອຍໃສ່ໝໍ້ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນໝາກຫຍັງ. 40 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍຕັກໃຫ້ທຸກຄົນກິນ. ແຕ່ເມື່ອກິນແລ້ວ ລູກຫຼານຂອງພວກຜູ້ພະຍາກອນກໍຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: “ຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ເອີ້ຍ ແກງນີ້ມີພິດ!” ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ກິນແກງນັ້ນ. 41 ເອລີຊາບອກວ່າ: “ເອົາແປ້ງມາໃຫ້ຂ້ອຍ.” ແລ້ວເອລີຊາກໍເອົາແປ້ງໃສ່ໝໍ້ນັ້ນແລະເວົ້າວ່າ: “ຕັກໃຫ້ທຸກຄົນກິນ.” ແກງໃນໝໍ້ນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ມີພິດ.+
42 ມີຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງມາຈາກບາອານຊາລິຊາ+ ລາວເອົາເຂົ້າຈີ່ 20 ກ້ອນທີ່ເຮັດຈາກເຂົ້າບາເລ+ທີ່ເກັບກ່ຽວຊຸດທຳອິດກັບເຂົ້າບາເລໃໝ່ຖົງໜຶ່ງ+ມາໃຫ້ເອລີຊາຄົນຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້. ເອລີຊາຈຶ່ງບອກວ່າ: “ເອົາໄປຢາຍໃຫ້ທຸກຄົນກິນ.” 43 ແຕ່ຄົນຮັບໃຊ້ຖາມວ່າ: “ຂອງກິນສ່ຳນີ້ຊິພໍສຳລັບ 100 ຄົນບໍ?”+ ເອລີຊາຕອບວ່າ: “ເອົາໄປຢາຍໃຫ້ທຸກຄົນກິນໂລດ ເພາະພະເຢໂຫວາບອກວ່າ ‘ເຂົາເຈົ້າຈະກິນຈົນອີ່ມແລະຍັງມີເຫຼືອຢູ່.’”+ 44 ຄົນຮັບໃຊ້ຈຶ່ງເອົາໄປຢາຍໃຫ້ທຸກຄົນ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍກິນຈົນອີ່ມແລະຍັງມີເຫຼືອຢູ່+ຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ບອກ.