ວິທະຍາສາດແລະບັນທຶກໃນພະທຳຕົ້ນເດີມ
ຫລາຍຄົນອ້າງວ່າວິທະຍາສາດໄດ້ພິສູດວ່າເລື່ອງການສ້າງໃນບັນທຶກຂອງຄຳພີໄບເບິນບໍ່ເປັນຄວາມຈິງ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ຂັດແຍ່ງກັນແທ້ໆບໍ່ແມ່ນວິທະຍາສາດແລະຄຳພີໄບເບິນ ແຕ່ແມ່ນວິທະຍາສາດກັບຄວາມຄິດເຫັນຂອງຄລິດສະຕຽນທີ່ເຊື່ອຄຳພີໄບເບິນຕາມຕົວອັກສອນ. ບາງກຸ່ມອ້າງຜິດໆວ່າຄຳພີໄບເບິນກ່າວວ່າທຸກສິ່ງຖືກສ້າງຂຶ້ນມາພາຍໃນຫົກວັນ ເຊິ່ງແຕ່ລະວັນມີ 24 ຊົ່ວໂມງ ປະມານວ່າ 10.000 ປີມາແລ້ວ.
ຢ່າງໃດກໍຕາມ ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ສອດຄ່ອງກັບຂໍ້ສະຫລຸບນັ້ນ. ຖ້າເປັນແນວນັ້ນການຄົ້ນພົບທາງວິທະຍາສາດຢ່າງມາກມາຍຕະຫລອດຫນຶ່ງຮ້ອຍປີທີ່ຜ່ານມາ ກໍຄືຈະເຮັດໃຫ້ພະຄຳພີບໍ່ຫນ້າເຊື່ອຖືເລີຍ. ການສຶກສາຂໍ້ຄວາມໃນພະຄຳພີຢ່າງຖີ່ຖ້ວນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະຄຳພີບໍ່ມີຂໍ້ຂັດແຍ່ງກັບຂໍ້ມູນຄວາມຈິງທາງວິທະຍາສາດທີ່ມີຫລັກຖານທີ່ຢັ້ງຢືນແລ້ວ. ດ້ວຍເຫດຜົນນີ້ ພະຍານພະເຢໂຫວາຈຶ່ງບໍ່ເຫັນດີກັບຄລິດສະຕຽນທີ່ເຊື່ອຄຳພີໄບເບິນຕາມຕົວອັກສອນ ແລະຫລາຍຄົນທີ່ເຊື່ອເລື່ອງການສ້າງພາຍໃນຫົກວັນ. ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນຄຳອະທິບາຍທີ່ສະແດງວ່າ ຄຳພີໄບເບິນສອນແນວໃດແທ້ໆ.
ພະທຳຕົ້ນເດີມບໍ່ໄດ້ສອນວ່າໂລກແລະເອກະພົບຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນຫົກວັນ ເຊິ່ງແຕ່ລະວັນມີ 24 ຊົ່ວໂມງ ພຽງແຕ່ບໍ່ເທົ່າໃດພັນປີຜ່ານມາ
ເມື່ອໃດແມ່ນ “ຕົ້ນເດີມ?”
ພະທຳຕົ້ນເດີມເລີ່ມດ້ວຍຄຳເວົ້າທີ່ງ່າຍໆ ແຕ່ມີພະລັງ “ເມື່ອຕົ້ນເດີມ ພະເຈົ້າໄດ້ນິລະມິດສ້າງຟ້າທັງຫລາຍແລະແຜ່ນດິນໂລກ.” (ຕົ້ນເດີມ 1:1) ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານຄຳພີໄບເບິນຫລາຍຄົນເຫັນດີນຳກັນວ່າຄຳເວົ້ານີ້ພັນລະນາເຖິງການດຳເນີນການເຊິ່ງບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວັນແຫ່ງການສ້າງທີ່ເວົ້າເຖິງຕັ້ງແຕ່ຂໍ້ສາມເປັນຕົ້ນມາ. ເລື່ອງນີ້ສຳຄັນຫລາຍ. ດັ່ງຄຳທີ່ກ່າວໄວ້ໃນຕອນຕົ້ນຂອງຄຳພີໄບເບິນ ເອກະພົບລວມທັງຫນ່ວຍໂລກມີຢູ່ກ່ອນ ວັນແຫ່ງການສ້າງເລີ່ມຕົ້ນໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ລະບຸເວລາໄວ້.
ນັກທໍລະນີສາດກະປະມານວ່າຫນ່ວຍໂລກມີອາຍຸໄດ້ 4 ຕື້ປີ ແລະນັກດາລາສາດຄຳນວນວ່າເອກະພົບອາດຈະມີອາຍຸຫລາຍເຖິງ 15 ຕື້ປີ. ການຄົ້ນພົບນີ້—ເຊິ່ງອາດຈະມີການປັບຕົວເລກແດ່ໃນອະນາຄົດ—ຂັດແຍ່ງກັບພະທຳຕົ້ນເດີມ 1:1 ບໍ? ບໍ່. ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ລະບຸອາຍຸຂອງ ‘ຟ້າແລະແຜ່ນດິນໂລກ.’ ວິທະຍາສາດບໍ່ໄດ້ຂັດແຍ່ງກັບຂໍ້ຄວາມໃນຄຳພີໄບເບິນ.
ວັນແຫ່ງການສ້າງຍາວນານເທົ່າໃດ?
ແລ້ວຈະວ່າແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມຍາວຂອງວັນແຫ່ງການສ້າງ? ວັນເຫລົ່ານັ້ນຍາວ 24 ຊົ່ວໂມງຕາມຕົວອັກສອນບໍ? ບາງຄົນອ້າງວ່າໂມເຊຜູ້ຂຽນພະທຳຕົ້ນເດີມໄດ້ກ່າວໄວ້ພາຍຫລັງວ່າ ວັນຕໍ່ຈາກຫົກວັນແຫ່ງການສ້າງເປັນຕົ້ນແບບຂອງວັນຊະບາໂຕປະຈຳສັບປະດາ ວັນແຫ່ງການສ້າງແຕ່ລະວັນຈຶ່ງຕ້ອງເປັນ 24 ຊົ່ວໂມງຕາມຕົວອັກສອນ. (ອົບພະຍົບ 20:11) ຖ້ອຍຄຳໃນຕົ້ນເດີມສອດຄ່ອງກັບຄຳສະຫລຸບນີ້ບໍ?
ບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ. ຄວາມຈິງກໍຄືຄຳວ່າ “ວັນ” ໃນພາສາເຫບເລີອາດຈະຫມາຍເຖິງໄລຍະເວລາທີ່ຍາວນານຕ່າງກັນບໍ່ແມ່ນແຕ່ 24 ຊົ່ວໂມງເທົ່ານັ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນເມື່ອສະຫລຸບວຽກງານສ້າງຂອງພະເຈົ້າ ໂມເຊກ່າວເຖິງຫົກວັນແຫ່ງການສ້າງເປັນວັນດຽວ. (ຕົ້ນເດີມ 2:5) ນອກຈາກນີ້ ໃນວັນແຫ່ງການສ້າງວັນທຳອິດ “ພະເຈົ້າໄດ້ເອີ້ນແຈ້ງນັ້ນວ່າເວັນແລະເອີ້ນມືດນັ້ນວ່າຄືນ.” (ຕົ້ນເດີມ 1:5) ຄຳວ່າວັນຫລື “ເວັນ” ທີ່ຢູ່ໃນຂໍ້ນີ້ເປັນພຽງແຕ່ສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ 24 ຊົ່ວໂມງເທົ່ານັ້ນ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພະຄຳພີບໍ່ໄດ້ບອກສິ່ງໃດທີ່ເຮັດໃຫ້ສະຫລຸບໄດ້ເອງວ່າ ແຕ່ລະວັນແຫ່ງການສ້າງນີ້ຍາວ 24 ຊົ່ວໂມງ.
ສະນັ້ນ ວັນແຫ່ງການສ້າງຍາວນານເທົ່າໃດ? ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ບອກ ແຕ່ຖ້ອຍຄຳໃນພະທຳຕົ້ນເດີມບົດ 1 ແລະບົດ 2 ສ່ອງແສງວ່າເປັນເວລາຍາວນານພໍສົມຄວນ.
ການສ້າງໃນຫົກໄລຍະ
ໂມເຊໄດ້ບັນທຶກເຫດການໄວ້ເປັນພາສາເຫບເລີ ຈາກມຸມມອງຂອງຄົນທີ່ຢືນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ຄວາມຈິງສອງຢ່າງນີ້ປະກອບກັບຄວາມຮູ້ທີ່ວ່າ ເອກະພົບມີຢູ່ກ່ອນໄລຍະເວລາຫລືວັນແຫ່ງການສ້າງ ຈຶ່ງຊ່ວຍລົດຄວາມຂັດແຍ່ງສ່ວນໃຫຍ່ກ່ຽວກັບບັນທຶກນັ້ນ. ເປັນເຊັ່ນນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?
ເຫດການທີ່ເລີ່ມຕົ້ນລະຫວ່າງ “ວັນ” ໜຶ່ງໄດ້ດຳເນີນໄປຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຈົນເຂົ້າສູ່ວັນຕໍ່ໄປ ຫຼືອີກຫຼາຍໆ “ວັນ” ຫຼັງຈາກນັ້ນ
ການພິຈາລະນາຢ່າງລະອຽດໃນບັນທຶກຂອງພະທຳຕົ້ນເດີມເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນວ່າເຫດການທີ່ເລີ່ມຕົ້ນລະຫວ່າງ “ວັນ” ຫນຶ່ງໄດ້ດຳເນີນໄປຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຈົນເຂົ້າສູ່ວັນຕໍ່ໄປ ຫລືອີກຫລາຍໆ “ວັນ” ຫລັງຈາກນັ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນກ່ອນ “ວັນ” ທຳອິດແຫ່ງການສ້າງຈະເລີ່ມຂຶ້ນ ແສງຈາກດວງຕາເວັນທີ່ມີຢູ່ແລ້ວໄດ້ສ່ອງລົງມາບໍ່ເຖິງຫນ້າໂລກ ອາດຈະຍ້ອນມີເມກຫນາບັງໄວ້. (ໂຢບ 38:9) ລະຫວ່າງ “ວັນ” ທຳອິດ ສິ່ງທີ່ກັ້ນນີ້ເລີ່ມບາງລົງຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ແສງມົວໆສ່ອງຜ່ານບັນຍາກາດລົງມາໄດ້.a
ໃນ “ວັນ” ທີສອງຄວາມຫນາແຫນ້ນໃນບັນຍາກາດເລີ່ມລົດຫນ້ອຍລົງແລະເຮັດໃຫ້ມີຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງເມກຫນາທີ່ຢູ່ທາງເທິງ ແລະມະຫາສະຫມຸດທີ່ຢູ່ທາງລຸ່ມ. ໃນ “ວັນ” ທີສີ່ບັນຍາກາດເລີ່ມໂປ່ງໃສຂຶ້ນຈົນເຫັນດວງຕາເວັນແລະດວງເດືອນ “ໃນທ້ອງຟ້າ” ໄດ້. (ຕົ້ນເດີມ 1:14-16) ເວົ້າອີກຢ່າງຫນຶ່ງ ຈາກມຸມມອງຂອງຄົນທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ດວງອາທິດແລະດວງຈັນເລີ່ມປາກົດໃຫ້ເຫັນ. ເຫດການທັງຫມົດນີ້ໄດ້ຄ່ອຍໆເກີດຂຶ້ນ.
ບັນທຶກໃນພະທຳຕົ້ນເດີມຍັງເລົ່າວ່າ ຂະນະທີ່ບັນຍາກາດແຈ່ມແຈ້ງຂຶ້ນ ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ ລວມເຖິງແມງໄມ້ ແລະສັດປີກກໍເລີ່ມປາກົດໃຫ້ເຫັນໃນ “ວັນ” ທີຫ້າ.
ຄຳກ່າວໃນຄຳພີໄບເບິນຊ່ວຍໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າເຫດການໃຫຍ່ໆບາງຢ່າງລະຫວ່າງແຕ່ລະວັນ ຫລືໄລຍະເວລາແຫ່ງການສ້າງຄ່ອຍໆເປັນໄປແທນທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນທັນທີ ເຊິ່ງບາງເຫດການກໍອາດຈະຕໍ່ເນື່ອງຍາວນານຮອດວັນຕໍ່ໄປ.b
ຕາມເຊື້ອຊາດ (ປະເພດ) ຂອງມັນ
ການທີ່ພືດແລະສັດຄ່ອຍໆປາກົດຂຶ້ນນັ້ນສະແດງວ່າພະເຈົ້າສ້າງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫລາຍຢ່າງໂດຍວິວັດທະນາການບໍ? ບໍ່ແມ່ນ. ບັນທຶກນັ້ນກ່າວຢ່າງຊັດເຈນວ່າພະເຈົ້າສ້າງພືດແລະສັດຫລັກໆທຸກ “ເຊື້ອຊາດ.” (ຕົ້ນເດີມ 1:11, 12, 20-25) “ເຊື້ອຊາດ” ພືດແລະສັດດັ້ງເດີມ ຖືກກຳນົດໃຫ້ສາມາດປັບໂຕໃຫ້ເຂົ້າກັບສະພາບແວດລ້ອມທີ່ປ່ຽນແປງໄດ້ບໍ? ອັນໃດເປັນສິ່ງທີ່ກຳນົດຂອບເຂດ “ເຊື້ອຊາດ” ຂອງພືດແລະສັດ? ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ເວົ້າເຖິງເລື່ອງນັ້ນ. ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າຢ່າງຊັດເຈນວ່າສິ່ງທີ່ມີຊີວິດໄດ້ “ເຕັມບໍລິບູນຕາມເຊື້ອຊາດຂອງເຂົາທຸກຢ່າງ.” (ຕົ້ນເດີມ 1:21) ຄຳກ່າວນີ້ບົ່ງຊີ້ວ່າການປ່ຽນແປງຕ່າງໆທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບສິ່ງທີ່ມີຊີວິດລ້ວນແຕ່ມີຂອບເຂດຈຳກັດຕາມ “ເຊື້ອຊາດ” ຂອງມັນ. ທັງຫລັກຖານຟອດຊິນແລະການຄົ້ນຄວ້າສະໄຫມໃຫມ່ກໍສອດຄ່ອງກັບແນວຄິດທີ່ວ່າພືດແລະສັດປະເພດຫລັກໆເກືອບຈະບໍ່ໄດ້ປ່ຽນຈາກເດີມຕະຫລອດເວລາທີ່ດົນນານ.
ການຄົ້ນຄວ້າໃນປັດຈຸບັນຢືນຢັນວ່າສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງໝົດແພ່ພັນ “ຕາມເຊື້ອຊາດ (ປະເພດ) ຂອງເຂົາ”
ກົງກັນຂ້າມກັບຄຳອ້າງຂອງບາງຄົນທີ່ເຊື່ອພະຄຳພີຕາມຕົວອັກສອນ ພະທຳຕົ້ນເດີມບໍ່ໄດ້ສອນວ່າ ເອກະພົບລວມທັງແຜ່ນດິນໂລກແລະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງຫມົດເທິງໂລກຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນໄລຍະເວລາສັ້ນໆ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້. ແທນທີ່ຈະເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ຄຳກ່າວໃນພະທຳຕົ້ນເດີມເລື່ອງການສ້າງເອກະພົບແລະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນໂລກສອດຄ່ອງກັບການຄົ້ນພົບທາງວິທະຍາສາດເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້.
ເນື່ອງຈາກແນວຄິດທາງປັດຊະຍາຂອງຕົນ ນັກວິທະຍາສາດຫລາຍຄົນຈຶ່ງປະຕິເສດຄຳຖະແຫລງຂອງຄຳພີໄບເບິນທີ່ກ່າວວ່າ ພະເຈົ້າເປັນຜູ້ສ້າງຫມົດທຸກສິ່ງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ ຫນ້າສົນໃຈທີ່ພະທຳຕົ້ນເດີມຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ເກົ່າແກ່ ທ່ານໂມເຊໄດ້ບັນທຶກວ່າເອກະພົບມີການເລີ່ມຕົ້ນ ແລະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເກີດຂຶ້ນຕາມຂັ້ນຕອນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຕະຫລອດເວລາທີ່ດົນພໍສົມຄວນ. ທ່ານໂມເຊໄດ້ຂໍ້ມູນທາງວິທະຍາສາດຢ່າງຖືກຕ້ອງເມື່ອປະມານ 3.500 ປີມາແລ້ວຈາກບ່ອນໃດ? ມີຄຳອະທິບາຍທີ່ສົມເຫດສົມຜົນຢ່າງດຽວ. ຜູ້ມີລິດເດດແລະສະຕິປັນຍາເຖິງວ່າສ້າງທ້ອງຟ້າແລະແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ເປັນຜູ້ໃຫ້ຄວາມຮູ້ທີ່ກ້າວລ້ຳສະໄຫມນີ້ແກ່ໂມເຊ. ເລື່ອງນີ້ເພີ່ມນ້ຳຫນັກໃຫ້ກັບຄຳອ້າງທີ່ວ່າຄຳພີໄບເບິນ “ເປັນດ້ວຍພະວິນຍານຂອງພະເຈົ້າ.”c—2 ຕີໂມເຕ 3:16.
ທ່ານອາດຈະສົງໄສວ່າການເຊື່ອເລື່ອງການສ້າງໃນພະຄຳພີໄບເບິນເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນແທ້ໆບໍ? ລອງພິຈາລະນາເຫດຜົນທີ່ດີບາງຢ່າງເພື່ອໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນຫຍັງການຮູ້ຄຳຕອບໃນເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງສຳຄັນຫລາຍ.
a ໃນການພັນລະນາເຖິງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນ “ວັນ” ທຳອິດໃນພາສາເຫບເລີໃຊ້ຄຳວ່າແຈ້ງຄື ອໍຣ ຫມາຍເຖິງຄວາມສະຫວ່າງທົ່ວໄປ ແຕ່ກ່ຽວກັບ “ວັນ” ທີສີ່ແຫ່ງການສ້າງໃຊ້ຄຳວ່າ ມະອໍຣ ເຊິ່ງຫມາຍເຖິງແຫລ່ງກຳເນີດຂອງແສງ.
b ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ໃນລະຫວ່າງວັນທີຫົກແຫ່ງການສ້າງພະເຈົ້າສັ່ງມະນຸດວ່າ “ຈົ່ງພາກັນອອກແມ່ແພ່ລູກເກີດມາກທະວີຂຶ້ນໃຫ້ແຜ່ນດິນເຕັມ.” (ຕົ້ນເດີມ 1:28, 31) ແຕ່ເຫດການນີ້ຍັງບໍ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຈົນຮອດ “ວັນ” ຕໍ່ມາ.—ຕົ້ນເດີມ 2:2.
c ສຳລັບຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມໃນເລື່ອງນີ້ເຊີນເບິ່ງວິດີໂອສັ້ນເລື່ອງ ເຮົາຈະແນ່ໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າຄຳພີໄບເບິນເປັນຄວາມຈິງ? ທີ່ມີໃນ jw.org/th