ພວກຜີປີສາດເປັນນັກຂ້າ!
ຊາຕານແລະພວກຜີປີສາດເປັນພວກທີ່ໂຫດຮ້າຍແລະອັນຕະລາຍມາຕະຫລອດ. ໃນສະໄຫມຕົ້ນໆຊາຕານຂ້າຝູງສັດລ້ຽງແລະຄົນໃຊ້ຂອງໂຢບຜູ້ສັດຊື່. ຈາກນັ້ນຊາຕານໄດ້ຂ້າລູກທັງສິບຄົນຂອງໂຢບໂດຍເຮັດໃຫ້ມີ “ລົມແດງ” ມາ ພັດເຮືອນໃຫ້ຖະຫລົ່ມລົງທັບລູກທຸກຄົນທີ່ຢູ່ທາງໃນ. ຕໍ່ມາຊາຕານໂຈມຕີໂຢບດ້ວຍການເຮັດໃຫ້ໂຢບ “ເປັນບາດຮ້າຍເຕັມຕົວຕັ້ງແຕ່ຝ່າຕີນຈົນເຖິງຍອດຫົວ.”—ໂຢບ 1:7-19; 2:7.
ໃນສະໄຫມພະເຍຊູພວກຜີປີສາດເຮັດໃຫ້ລາງຄົນປາກກືກແລະຕາບອດ. (ມັດທາຍ 9:32, 33; 12:22) ພວກມັນທໍລະມານຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງແລະໃຫ້ລາວເອົາກ້ອນຫີນປາດຕົວເອງ. (ມາລະໂກ 5:5) ທັງຍັງເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງຮ້ອງໄຫ້ ແລ້ວລົ້ມຟາດກັບພື້ນແລະ “ຊັກດີ້ນໄປມາ.”—ລືກາ 9:42, ທ.ປ.
ໃນອະດີດ ພວກຜີປີສາດເຮັດໃຫ້ລາງຄົນເຈັບປ່ວຍແລະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນຊັກດີ້ນ
ທຸກມື້ນີ້ ຊາຕານແລະພວກຜີປີສາດກໍຍັງເປັນນັກຂ້າທີ່ໂຫດຮ້າຍຄືເກົ່າ. ທີ່ຈິງ ຄວາມຊົ່ວຂອງພວກມັນເພີ່ມຫລາຍຂຶ້ນຕັ້ງແຕ່ຖືກໄລ່ອອກຈາກສະຫວັນ. ລາຍງານຈາກທົ່ວໂລກຢັ້ງຢືນຄວາມໂຫດຮ້າຍທາລຸນຂອງພວກຜີປີສາດ. ມັນທໍລະມານບາງຄົນດ້ວຍຄວາມເຈັບປ່ວຍ. ກໍ່ກວນບາງຄົນໃນຕອນກາງຄືນຈົນເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້ານອນບໍ່ຫລັບຫລືຝັນຮ້າຍ. ບາງຄົນຖືກທາລຸນທາງເພດ. ມັນຍັງບີບບັງຄັບບາງຄົນຈົນເປັນບ້າ ເປັນຄາຕະກອນ ຫລືບໍ່ກໍຂ້າຕົວຕາຍ.
ໃນທຸກມື້ນີ້ ພວກຜີປີສາດເຮັດໃຫ້ບາງຄົນເປັນຄົນໂຫດຮ້າຍ ກໍ່ກວນເຂົາເຈົ້າໃນຕອນກາງຄືນ ເຮັດໃຫ້ຝັນຮ້າຍ
ນາງລິນທິນາ ທີ່ຢູ່ໃນປະເທດຊູຣີນາເມເລົ່າວ່າ ຜີໂຕຫນຶ່ງຫລືວ່າວິນຍານຊົ່ວ ໄດ້ຂ້າຄົນໃນຄອບຄົວຂອງລາວເຖິງ 16 ຄົນແລະທໍລະມານລາວທັງທາງກາຍແລະຈິດໃຈເປັນເວລາ 18 ປີ. ຈາກປະສົບການຂອງຕົນ ລາວໄດ້ເລົ່າວ່າຜີປີສາດ “ມັກຈະທໍລະມານຜູ້ທີ່ບໍ່ຍອມເຮັດຕາມມັນຈົນຕາຍ.”
ແຕ່ວ່າພະເຢໂຫວາສາມາດຄຸ້ມຄອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງຈາກການໂຈມຕີຂອງຊາຕານໄດ້.—ສຸພາສິດ 18:10.