ບົດທີ 14

ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນໃຫ້ອະໄພ

ເຄີຍມີຜູ້ໃດເຮັດຜິດຕໍ່ລູກແດ່ບໍ?— ລາວເຮັດໃຫ້ລູກເຈັບໃຈຫຼືໃຊ້ຄຳເວົ້າຢ່າງບໍ່ກະລຸນາກັບລູກບໍ?— ລູກຄວນຈະເຮັດກັບລາວແບບດຽວກັນກັບທີ່ລາວເຄີຍເຮັດກັບລູກບໍ?—

ຖ້າມີໃຜເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຈັບໃຈ ຫຼາຍຄົນກໍຈະຕອບແທນດ້ວຍການເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນເຈັບໃຈ. ແຕ່ພະເຍຊູສອນວ່າເຮົາຄວນໃຫ້ອະໄພຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດຕໍ່ເຮົາ. (ມັດທາຍ 6:12) ຖ້າຄົນຜູ້ໜຶ່ງເຮັດຜິດຕໍ່ເຮົາຫຼາຍໆເທື່ອເດ? ເຮົາຄວນຈະໃຫ້ອະໄພລາວຈັກເທື່ອ?—

ນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ເປໂຕຢາກຮູ້. ດັ່ງນັ້ນ ມື້ໜຶ່ງລາວຈຶ່ງຖາມພະເຍຊູວ່າ: ‘ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງໃຫ້ອະໄພເຂົາເຖິງເຈັດເທື່ອບໍ?’ ແຕ່ເຈັດເທື່ອຍັງບໍ່ພໍ. ພະເຍຊູບອກວ່າ: ‘ເຈົ້າຕ້ອງໃຫ້ອະໄພ 77 ເທື່ອ’ ຖ້າຜູ້ນັ້ນເຮັດຜິດຕໍ່ເຈົ້າຫຼາຍເທື່ອສ່ຳນັ້ນ.

Peter asks Jesus a question — ເປໂຕຢາກຮູ້ສິ່ງໃດກ່ຽວກັບການໃຫ້ອະໄພ?

ນັ້ນຄືວ່າຫຼາຍເທື່ອແທ້! ເຮົາຄົງຈະບໍ່ຈື່ຄວາມຜິດຫຼືສິ່ງທີ່ບໍ່ດີທີ່ຄົນໜຶ່ງເຮັດກັບເຮົາຫຼາຍຂະໜາດນັ້ນແມ່ນບໍ? ແລະນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ພະເຍຊູກຳລັງບອກເຮົາ ເຮົາບໍ່ຄວນພະຍາຍາມຈື່ຈຳນວນຄັ້ງທີ່ຄົນອື່ນເຮັດຜິດຕໍ່ເຮົາ. ຖ້າເຂົາເຈົ້າຂໍໃຫ້ເຮົາໃຫ້ອະໄພ ເຮົາກໍຄວນຈະໃຫ້ອະໄພເຂົາເຈົ້າ.

ພະເຍຊູຕ້ອງການສະແດງໃຫ້ສາວົກຂອງພະອົງເຫັນວ່າການໃຫ້ອະໄພເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍສ່ຳໃດ. ດັ່ງນັ້ນ ຫຼັງຈາກທີ່ພະອົງຕອບຄຳຖາມຂອງເປໂຕແລ້ວ ພະອົງໄດ້ເລົ່າເລື່ອງໜຶ່ງໃຫ້ສາວົກຟັງ. ລູກຢາກຟັງບໍ?—

ຄັ້ງໜຶ່ງ ມີກະສັດທີ່ດີອົງໜຶ່ງ. ລາວມີຄວາມເມດຕາຫຼາຍ. ລາວເອົາເງິນໃຫ້ຂ້າໃຊ້ຢືມເມື່ອເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການຄວາມຊ່ອຍເຫຼືອ. ພໍເຖິງມື້ທີ່ກະສັດຕ້ອງການໃຫ້ບັນດາຂ້າໃຊ້ທີ່ເປັນໜີ້ໄຊ້ໜີ້ພະອົງ. ຂ້າໃຊ້ຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຖືກພາເຂົ້າມາໄດ້ເປັນໜີ້ກະສັດ 60 ລ້ານຫຼຽນ ເຊິ່ງເປັນເງິນຈຳນວນຫຼາຍອີ່ຫຼີ!

A slave begs the king for more time to pay, but later grabs and begins to choke a fellow slave — ເກີດຫຍັງຂຶ້ນເມື່ອຂ້າໃຊ້ອ້ອນວອນກະສັດເພື່ອຂໍຍືດເວລາໄຊ້ໜີ້?

ແຕ່ຂ້າໃຊ້ນັ້ນໄດ້ໃຊ້ຈ່າຍເງິນຂອງກະສັດຈົນໝົດແລະບໍ່ສາມາດໄຊ້ໜີ້ຄືນໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ກະສັດຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ເອົາຂ້າໃຊ້ນັ້ນໄປຂາຍ. ກະສັດຍັງສັ່ງໃຫ້ຂາຍເມຍແລະລູກລວມທັງທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງຂ້າໃຊ້ນັ້ນ. ແລ້ວເອົາເງິນທີ່ໄດ້ມານັ້ນໄຊ້ໜີ້ກະສັດ. ລູກຄິດວ່າຂ້າໃຊ້ນັ້ນຈະຮູ້ສຶກແນວໃດ?—

ລາວຄູ້ເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າກະສັດແລະອ້ອນວອນວ່າ: ‘ກະລຸນາໃຫ້ເວລາຂ້ານ້ອຍອີກຈັກໜ້ອຍໜຶ່ງ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະໄຊ້ໜີ້ທັງໝົດໃຫ້ພະອົງ.’ ຖ້າລູກເປັນກະສັດ ລູກຈະເຮັດແນວໃດກັບຂ້າໃຊ້ນັ້ນ?— ກະສັດຮູ້ສຶກອີ່ຕົນລາວ. ດັ່ງນັ້ນ ກະສັດຈຶ່ງຍົກໜີ້ໃຫ້ລາວ. ພະອົງບອກຂ້າໃຊ້ນັ້ນວ່າລາວບໍ່ຕ້ອງໄຊ້ໜີ້ຈຳນວນ 60 ລ້ານຫຼຽນແມ່ນແຕ່ຫຼຽນດຽວ. ນັ້ນຄົງເຮັດໃຫ້ຂ້າໃຊ້ນັ້ນມີຄວາມສຸກຫຼາຍ!

ແຕ່ແລ້ວຂ້າໃຊ້ຜູ້ນັ້ນເຮັດແນວໃດ? ລາວອອກໄປແລະພົບຂ້າໃຊ້ອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນໜີ້ລາວພຽງ 100 ຫຼຽນ. ລາວຈັບໂຕເພື່ອນຂ້າໃຊ້ແລ້ວກໍບີບຄໍເພື່ອນ ແລະກ່າວວ່າ: ‘ເອົາເງິນ 100 ຫຼຽນທີ່ເຈົ້າຕິດໜີ້ຂ້ອຍມາສົ່ງແມະ!’ ລູກນຶກພາບຄົນທີ່ເຮັດແບບນັ້ນອອກບໍ ໂດຍສະເພາະຫຼັງຈາກທີ່ກະສັດໄດ້ຍົກໜີ້ຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍໃຫ້ກັບລາວແລ້ວ?—

A slave has his fellow slave thrown into prison — ຂ້າໃຊ້ຄົນນີ້ເຮັດແນວໃດກັບເພື່ອນຂ້າໃຊ້ທີ່ໄຊ້ໜີ້ບໍ່ໄດ້?

ທີ່ຈິງຂ້າໃຊ້ທີ່ເປັນໜີ້ເພື່ອນ 100 ຫຼຽນນັ້ນທຸກຍາກ. ລາວໄຊ້ໜີ້ທັນທີບໍ່ໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຂາບລົງທີ່ຕີນຂອງເພື່ອນຂ້າໃຊ້ແລະອ້ອນວອນວ່າ: ‘ກະລຸນາໃຫ້ເວລາຂ້ອຍໜ້ອຍໜຶ່ງ ແລ້ວຂ້ອຍຈະໄຊ້ໜີ້ເຈົ້າ.’ ຊາຍຄົນນີ້ຄວນໃຫ້ເວລາເພື່ອນຂ້າໃຊ້ຂອງລາວຫຼາຍກວ່ານີ້ບໍ?— ຖ້າເປັນລູກ ລູກຈະເຮັດແນວໃດ?—

ຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ມີຄວາມເມດຕາຄືກັບກະສັດເລີຍ. ລາວຕ້ອງການໄດ້ເງິນຄືນທັນທີ. ແລະເນື່ອງຈາກເພື່ອນຂ້າໃຊ້ຂອງລາວໄຊ້ໜີ້ບໍ່ໄດ້ ລາວຈຶ່ງຈັບເພື່ອນຄົນນັ້ນໄປຂັງຄຸກ. ຂ້າໃຊ້ຄົນອື່ນໆເຫັນເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນທັງໝົດ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມັກທີ່ເປັນແບບນັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກເຫັນໃຈຂ້າໃຊ້ທີ່ຢູ່ໃນຄຸກ. ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງໄປຫາກະສັດແລະເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ເພິ່ນຟັງ.

ກະສັດກໍບໍ່ພໍ່ໃຈກັບເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນຄືກັນ. ລາວຄຽດຮ້າຍຫຼາຍກັບຂ້າໃຊ້ທີ່ບໍ່ຍອມຍົກໜີ້. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ເອົາຂ້າໃຊ້ນັ້ນມາແລະກ່າວວ່າ: ‘ເຈົ້າຂ້າໃຊ້ຊົ່ວ ເຮົາໄດ້ຍົກໜີ້ທີ່ເຈົ້າຕິດເຮົາແມ່ນບໍ? ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຄວນຈະຍົກໜີ້ໃຫ້ແກ່ເພື່ອນຂ້າໃຊ້ຂອງເຈົ້າແມ່ນບໍ?’

The king has the unforgiving slave thrown into prison — ກະສັດເຮັດແນວໃດກັບຂ້າໃຊ້ທີ່ບໍ່ຍອມຍົກໜີ້?

ຂ້າໃຊ້ທີ່ບໍ່ຍອມຍົກໜີ້ຄວນຈະຮຽນບົດຮຽນຈາກກະສັດທີ່ດີ. ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ຮຽນ. ດັ່ງນັ້ນ ຕອນນີ້ກະສັດໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຈັບຂ້າໃຊ້ນັ້ນໄປຂັງຄຸກຈົນກວ່າລາວຈະໄຊ້ໜີ້ 60 ລ້ານຫຼຽນໄດ້. ແນ່ນອນ ເມື່ອຢູ່ໃນຄຸກລາວຈະຫາເງິນມາໄຊ້ໜີ້ກະສັດບໍ່ໄດ້ເລີຍ. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຄົງຕ້ອງຢູ່ໃນຫັ້ນຈົນຕາຍ.

ເມື່ອພະເຍຊູເລົ່າເລື່ອງຈົບ ພະອົງກ່າວກັບເຫຼົ່າສາວົກຂອງພະອົງດັ່ງນີ້: “ສັນນັ້ນພະບິດາຂອງເຮົາຜູ້ຢູ່ໃນສະຫວັນຈະກະທຳຢ່າງນັ້ນແກ່ທ່ານທັງຫຼາຍ ຖ້າທ່ານທັງຫຼາຍບໍ່ຍົກຜິດດ້ວຍສຸດໃຈໃຫ້ພີ່ນ້ອງແຫ່ງຕົນທຸກຄົນ.”—ມັດທາຍ 18:21-35.

ລູກຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າພວກເຮົາທຸກຄົນເປັນໜີ້ພະເຈົ້າຫຼາຍແທ້ໆ. ທີ່ຈິງ ຊີວິດຂອງເຮົາກໍມາຈາກພະເຈົ້າ! ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອທຽບກັບສິ່ງທີ່ເຮົາເປັນໜີ້ພະເຈົ້າແລ້ວ ຄົນອື່ນເປັນໜີ້ເຮົາມີແຕ່ໜ້ອຍດຽວ. ໜີ້ທີ່ເພື່ອນມະນຸດຕິດເຮົາທໍ່ກັບ 100 ຫຼຽນທີ່ຂ້າໃຊ້ຄົນໜຶ່ງເປັນໜີ້ຂ້າໃຊ້ອີກຄົນໜຶ່ງ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮົາເປັນໜີ້ພະເຈົ້າເນື່ອງຈາກການຜິດຕ່າງໆທີ່ເຮົາເຮັດນັ້ນປຽບຄືກັບເງິນ 60 ລ້ານຫຼຽນທີ່ຂ້າໃຊ້ຄົນນັ້ນເປັນໜີ້ກະສັດ.

ພະເຈົ້າມີຄວາມເມດຕາຫຼາຍ. ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາໄດ້ເຮັດຜິດຫຼາຍຢ່າງ ພະອົງກໍໃຫ້ອະໄພເຮົາ. ພະອົງບໍ່ໃຫ້ເຮົາໄຊ້ໜີ້ໂດຍການເອົາຊີວິດຂອງເຮົາໄປຈາກເຮົາຕະຫຼອດໄປ. ແຕ່ບົດຮຽນທີ່ເຮົາຕ້ອງຈົດຈຳໄວ້ແມ່ນ ພະເຈົ້າຈະໃຫ້ອະໄພເຮົາເມື່ອເຮົາໃຫ້ອະໄພຄົນທີ່ເຮັດຜິດຕໍ່ເຮົາ. ນັ້ນເປັນບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນແມ່ນບໍ?—

One boy asks another boy for forgiveness after breaking his toy airplane — ລູກຈະເຮັດແນວໃດຖ້າມີຄົນຂໍໃຫ້ລູກໃຫ້ອະໄພລາວ?

ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າມີໃຜເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ດີຕໍ່ລູກ ແຕ່ແລ້ວລາວບອກວ່າເສຍໃຈ ລູກຈະເຮັດແນວໃດ? ລູກຈະໃຫ້ອະໄພລາວບໍ?— ແລ້ວຖ້າມັນເກີດຂຶ້ນຫຼາຍໆເທື່ອເດ? ລູກກໍຍັງຈະໃຫ້ອະໄພລາວບໍ?—

ຖ້າເຮົາເປັນຝ່າຍທີ່ຂໍໃຫ້ຄົນອື່ນໃຫ້ອະໄພເຮົາ ເຮົາຄົງຢາກໃຫ້ລາວໃຫ້ອະໄພເຮົາແມ່ນບໍ?— ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາກໍຄວນໃຫ້ອະໄພລາວຄືກັນ. ເຮົາບໍ່ຄວນເວົ້າວ່າໃຫ້ອະໄພເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຕ້ອງໃຫ້ອະໄພຈາກໃຈແທ້ໆ. ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນັ້ນ ກໍສະແດງວ່າເຮົາຕ້ອງການເປັນຜູ້ຕິດຕາມຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ແທ້ໆ.

ເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈຄວາມສຳຄັນຂອງການໃຫ້ອະໄພ ໃຫ້ເຮົາອ່ານໃນພະທຳສຸພາສິດ 19:11; ມັດທາຍ 6:14, 15; ແລະລືກາ 17:3, 4.