ຜູ້ມີພະລັງອຳນາດສູງສຸດຍັງຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນ
“[ພະເຢໂຫວາ] ຮູ້ຈັກວ່າພວກເຮົາເປັນທີ່ແຕ່ງໄວ້ດ້ວຍສິ່ງໃດ ພະອົງຈື່ວ່າພວກເຮົາເປັນຂີ້ຝຸ່ນດິນ.”—ຄຳເພງ 103:14
1, 2. (ກ) ວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາປະຕິບັດກັບມະນຸດຕ່າງກັນແນວໃດກັບຄົນທີ່ມີອຳນາດ? (ຂ) ເຮົາຈະມາເບິ່ງຫຍັງໃນບົດຄວາມນີ້?
ຄົນທີ່ມີອຳນາດມັກເຮັດຕົວເປັນເຈົ້ານາຍຄົນອື່ນແລະກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງເຂົາເຈົ້າ. (ມັດທາຍ 20:25, ລ.ມ.; ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 8:9) ພະເຢໂຫວາບໍ່ເຄີຍເຮັດແບບນັ້ນ! ເຖິງວ່າພະອົງເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີພະລັງອຳນາດສູງສຸດໃນເອກະພົບ ແຕ່ພະອົງກໍຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ. ພະເຢໂຫວາມີເມດຕາ ພະອົງສົນໃຈຄວາມຮູ້ສຶກແລະຄວາມຕ້ອງການຂອງເຮົາ. ພະອົງຈື່ວ່າເຮົາບໍ່ສົມບູນແບບແລະຮູ້ຈັກຂີດຈຳກັດຂອງເຮົາ ພະອົງຈຶ່ງບໍ່ເຄີຍຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດບໍ່ໄດ້.—ຄຳເພງ 103:13, 14
2 ຄຳພີໄບເບິນມີຫຼາຍຕົວຢ່າງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງປະຊາຊົນຂອງພະອົງ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງ 3 ຕົວຢ່າງ: ທຳອິດ ເຮົາຈະເບິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຊາເມືອນແລະຊ່ວຍລາວແນວໃດໃຫ້ໄປບອກຂ່າວພິພາກສາຕໍ່ປະໂລຫິດໃຫຍ່ເອລີ. ສອງ ພະເຢໂຫວາອົດທົນກັບໂມເຊແນວໃດເມື່ອລາວຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ສາມາດນຳຊາວອິດສະລາແອນອອກຈາກເອຢິບໄດ້. ສາມ ພະເຢໂຫວາຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຊາວອິດສະລາແອນແນວໃດຕອນທີ່ພາເຂົາເຈົ້າອອກຈາກເອຢິບ. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຈາກ 3 ຕົວຢ່າງນີ້ ແລະເຮົາຈະຮຽນແບບພະອົງໄດ້ແນວໃດ?
ຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເດັກນ້ອຍຄົນໜຶ່ງ
3. ໃນຄືນໜຶ່ງມີເລື່ອງທີ່ແປກປະຫຼາດຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບຊາເມືອນ? ແລະເຮົາອາດມີຄຳຖາມຫຍັງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
3 ຊາເມືອນເລີ່ມຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໃນທັບອາໃສຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍໆ. (1 ຊາເມືອນ 3:1) ຄືນໜຶ່ງຫຼັງຈາກທີ່ລາວນອນຫຼັບ ມີບາງສິ່ງທີ່ແປກປະຫຼາດເກີດຂຶ້ນ.a (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) (ອ່ານ 1 ຊາເມືອນ 3:2-10) ຊາເມືອນໄດ້ຍິນສຽງບາງຄົນເອີ້ນຊື່ລາວ. ລາວຄິດວ່າແມ່ນປະໂລຫິດໃຫຍ່ເອລີທີ່ສູງອາຍຸເອີ້ນ ລາວຈຶ່ງຟ້າວລຸກຂຶ້ນແລ່ນໄປຫາ ແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ຂ້າຢູ່ທີ່ນີ້ ເຫດວ່າທ່ານໄດ້ຮ້ອງຜູ້ຂ້າ.” ແຕ່ເອລີຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮ້ອງ.” ແລ້ວເຫດການແບບນີ້ກໍເກີດຂຶ້ນອີກສອງເທື່ອ ເອລີຈຶ່ງຮູ້ວ່າແມ່ນພະເຈົ້າທີ່ເອີ້ນຊາເມືອນ. ດັ່ງນັ້ນ ເອລີບອກຊາເມືອນວ່າຖ້າເທື່ອໜ້າໄດ້ຍິນສຽງແບບນີ້ອີກລາວຄວນຈະຕອບແນວໃດ ແລະຊາເມືອນກໍເຊື່ອຟັງ. ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາບໍ່ບອກຊາເມືອນຕັ້ງແຕ່ທຳອິດວ່າພະອົງເປັນຜູ້ເອີ້ນລາວ? ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ບອກ. ແຕ່ອາດເປັນໄປໄດ້ວ່າພະອົງເປັນຫ່ວງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຊາເມືອນ.
4, 5. (ກ) ຊາເມືອນເຮັດຫຍັງຕອນທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ລາວໄປບອກຄຳພິພາກສາກັບເອລີ? (ຂ) ເລື່ອງນີ້ສອນຫຍັງເຮົາກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ?
4 ອ່ານ 1 ຊາເມືອນ 3:11-18. ກົດໝາຍຂອງພະເຢໂຫວາບອກວ່າ ເດັກນ້ອຍຕ້ອງນັບຖືຄົນທີ່ມີອາຍຸຫຼາຍກວ່າໂດຍສະເພາະແມ່ນຄົນທີ່ມີໜ້າທີ່ຕຳແໜ່ງ. (ອົບພະຍົບ 22:28; ພວກເລວີ 19:32) ດັ່ງນັ້ນ ບໍ່ງ່າຍທີ່ຈະນຶກພາບອອກວ່າຊາເມືອນທີ່ຍັງເປັນເດັກນ້ອຍຈະຕ້ອງໄປຫາເອລີແຕ່ເຊົ້າແລະກ້າບອກຄຳພິພາກສາທີ່ຮຸນແຮງຂອງພະເຈົ້າກັບລາວ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຊາເມືອນ “ໄດ້ຢ້ານຈະເລົ່າເລື່ອງນິມິດນັ້ນໃຫ້ທ່ານເອລີຟັງ.” ແຕ່ພະເຈົ້າກໍເຮັດໃຫ້ເອລີຮູ້ຈະແຈ້ງວ່າພະອົງໄດ້ເອີ້ນຊາເມືອນ. ດັ່ງນັ້ນ ເອລີຈຶ່ງບອກຊາເມືອນບໍ່ໃຫ້ປິດບັງເລື່ອງທີ່ພະເຈົ້າບອກ. ຊາເມືອນເຊື່ອຟັງແລະ “ເລົ່າໃຫ້ທ່ານຟັງຄວາມທັງປວງ.”
ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍໃຫ້ງ່າຍຂຶ້ນທີ່ຊາເມືອນຈະເຊື່ອຟັງແລະສະແດງຄວາມນັບຖື
5 ຂ່າວສານນີ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເອລີຕົກໃຈ ເພາະກ່ອນໜ້ານີ້ “ຄົນຂອງພະເຈົ້າ” ກໍມາບອກຂ່າວສານທີ່ຄ້າຍຄືກັນນີ້. (1 ຊາເມືອນ 2:27-36) ເລື່ອງນີ້ສອນເຮົາວ່າພະເຢໂຫວາສະຫຼາດຫຼາຍແລະຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນ.
6. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍຊາເມືອນຕອນຍັງນ້ອຍ?
6 ເຈົ້າຍັງເປັນຄົນໜຸ່ມນ້ອຍບໍ? ຖ້າແມ່ນ ເລື່ອງຂອງຊາເມືອນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາເຂົ້າໃຈບັນຫາແລະຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຈົ້າ. ບາງເທື່ອເຈົ້າອາດຂີ້ອາຍແລະຮູ້ສຶກຍາກທີ່ຈະປະກາດກັບຜູ້ໃຫຍ່ຫຼືຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ມີອາຍຸເທົ່າກັບເຈົ້າ. ແຕ່ເຈົ້າໝັ້ນໃຈໄດ້ເລີຍວ່າພະເຢໂຫວາຢາກຊ່ວຍເຈົ້າ. ເຈົ້າຕ້ອງອະທິດຖານເຖິງພະອົງແລະບອກຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຈົ້າ. (ຄຳເພງ 62:8) ໃຫ້ຄິດຕຶກຕອງກ່ຽວກັບຕົວຢ່າງຂອງເດັກນ້ອຍໃນຄຳພີໄບເບິນເຊັ່ນ ຊາເມືອນ. ແລ້ວລອງລົມກັບພີ່ນ້ອງທີ່ອາຍຸຫຼາຍກວ່າເຈົ້າຫຼືອາຍຸສ່ຳກັນເຊິ່ງມີບັນຫາຄ້າຍຄືກັບເຈົ້າແລະຜ່ານມັນມາໄດ້. ເຂົາເຈົ້າອາດເລົ່າໃຫ້ຟັງວ່າພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າແນວໃດ ເຊິ່ງບາງເທື່ອກໍເປັນວິທີທີ່ຄິດບໍ່ເຖິງ.
ຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງໂມເຊ
7, 8. ພະເຢໂຫວາສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າພະອົງເປັນຫ່ວງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງໂມເຊຫຼາຍ?
7 ຕອນໂມເຊອາຍຸ 80 ປີ ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ວຽກທີ່ຍາກຫຼາຍກັບລາວຄື: ປົດປ່ອຍຊາດອິດສະລາແອນອອກຈາກການເປັນທາດໃນເອຢິບ. (ອົບພະຍົບ 3:10) ນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂມເຊຕົກໃຈຫຼາຍ ເພາະໂມເຊເປັນພຽງຄົນລ້ຽງແກະ 40 ປີໃນມາດຢານ. ໂມເຊຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ຂ້ານ້ອຍເປັນຜູ້ໃດທີ່ຈະໄປຫາກະສັດຟາໂລແລະຈະພາພວກລູກຫຼານຍິດສະລາເອນອອກຈາກປະເທດເອຄີບໂຕ?” ພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ລາວໝັ້ນໃຈໂດຍບອກວ່າ: “ເຮົາຈະສະຖິດຢູ່ກັບເຈົ້າ.” (ອົບພະຍົບ 3:11, 12) ພະອົງຍັງສັນຍາກັບໂມເຊວ່າພວກຜູ້ນຳຊາດອິດສະລາແອນຈະ “ເຊື່ອຟັງ” ລາວແທ້. ແຕ່ໂມເຊກໍຍັງຖາມວ່າ: “ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຂ້ານ້ອຍແລະບໍ່ຍອມເຮັດຕາມທີ່ຂ້ານ້ອຍເວົ້າເດ?” (ອົບພະຍົບ 3:18; 4:1, ລ.ມ.) ໂມເຊກຳລັງບອກພະເຢໂຫວາວ່າມັນອາດບໍ່ເປັນຄືກັບທີ່ພະອົງຄິດ! ແຕ່ພະອົງກໍຍັງອົດທົນກັບໂມເຊ. ພະອົງເຖິງຂັ້ນໃຫ້ພະລັງກັບລາວເພື່ອເຮັດການອັດສະຈັນ. ທີ່ຈິງຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າໂມເຊເປັນມະນຸດຄົນທຳອິດທີ່ໄດ້ຮັບພະລັງເຮັດການອັດສະຈັນ.—ອົບພະຍົບ 4:2-9, 21
8 ແຕ່ໂມເຊກໍຍັງມີຂໍ້ອ້າງອື່ນອີກ. ລາວບອກວ່າລາວເວົ້າບໍ່ເກັ່ງ ພະເຈົ້າຈຶ່ງບອກລາວວ່າ: “ເຮົາຈະສະຖິດຢູ່ກັບປາກຂອງເຈົ້າ ແລະເຮົາຈະສັ່ງສອນເຈົ້າຍັງຄວາມທີ່ເຈົ້າຕ້ອງບອກ.” ໂມເຊໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນບໍ? ບໍ່. ລາວພັດຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າສົ່ງຄົນອື່ນໄປແທນ! ນີ້ເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາໃຈຮ້າຍຫຼາຍ. ແຕ່ພະອົງກໍຍັງຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງໂມເຊ ດັ່ງນັ້ນພະອົງຈຶ່ງສົ່ງອາໂລນໄປເວົ້າແທນລາວ.—ອົບພະຍົບ 4:10-16
9. ຄວາມອົດທົນແລະຄວາມກະລຸນາຂອງພະເຢໂຫວາຊ່ວຍໂມເຊໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳທີ່ດີແນວໃດ?
9 ເລື່ອງນີ້ສອນຫຍັງເຮົາກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ? ເນື່ອງຈາກພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີພະລັງອຳນາດສູງສຸດ ພະອົງອາດໃຊ້ພະລັງເຮັດໃຫ້ໂມເຊຢ້ານແລະຍອມເຊື່ອຟັງພະອົງ. ແທນທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ ພະອົງໄດ້ສະແດງຄວາມອ່ອນໂຍນແລະອົດທົນ ແລະເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຖ່ອມຕົວແລະຈຽມຕົວຄົນນີ້ໝັ້ນໃຈວ່າພະອົງຈະຢູ່ກັບລາວ. ວິທີນີ້ໃຊ້ໄດ້ຜົນບໍ? ໄດ້ແທ້! ໂມເຊກາຍເປັນຜູ້ນຳທີ່ດີເລີດ. ລາວພະຍາຍາມເປັນຄົນອ່ອນໂຍນແລະຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນຄືກັບທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດຕໍ່ລາວ.—ຈົດເຊັນບັນຊີ 12:3
ເຈົ້າປະຕິບັດກັບຄົນອື່ນຄືກັບທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດບໍ? (ເບິ່ງຂໍ້ 10)
10. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງ ຖ້າຮຽນແບບພະເຢໂຫວາໂດຍຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນ?
10 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງໃນທຸກມື້ນີ້? ຖ້າເຈົ້າເປັນຜົວ ເປັນພໍ່ແມ່ ຫຼືຜູ້ເຖົ້າແກ່ ເຈົ້າກໍມີອຳນາດໃນລະດັບໜຶ່ງ. ນີ້ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ຈະຕ້ອງຮຽນແບບພະເຢໂຫວາໂດຍຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນ ສະແດງຄວາມກະລຸນາ ອົດທົນກັບເມຍກັບລູກ ແລະພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ. (ໂກໂລດ 3:19-21; 1 ເປໂຕ 5:1-3) ຖ້າເຈົ້າຮຽນແບບພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂມເຊ ກໍເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຄົນອື່ນຈະເຂົ້າມາລົມກັບເຈົ້າ ແລະເຈົ້າກໍຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈເຂົາເຈົ້າໄດ້. (ມັດທາຍ 11:28, 29) ແລະເຈົ້າກໍຍັງເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຄືກັນ.—ເຫບເລີ 13:7
ຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດທີ່ມີພະລັງອຳນາດຫຼາຍກໍຍັງຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນ
11, 12. ພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະອົງຮູ້ສຶກປອດໄພແລະໝັ້ນຄົງແນວໃດ?
11 ໃນປີ 1513 ກ່ອນ ຄ.ສ ຊາວອິດສະລາແອນຫຼາຍກວ່າ 3 ລ້ານຄົນໄດ້ອອກມາຈາກເອຢິບ. ໃນນັ້ນມີເດັກນ້ອຍ ຜູ້ເຖົ້າ ແລະອາດຈະມີຄົນທີ່ເຈັບປ່ວຍແລະຄົນພິການນຳ. ຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ນີ້ຕ້ອງການຜູ້ນຳທີ່ເຂົ້າໃຈແລະເອົາໃຈໃສ່ເຊິ່ງພະເຢໂຫວາກໍເປັນແບບນັ້ນແທ້ໆ ພະອົງເປັນຜູ້ນຳຊາວອິດສະລາແອນຜ່ານທາງໂມເຊ. ຊາວອິດສະລາແອນຈຶ່ງຮູ້ສຶກປອດໄພ ເຖິງແມ່ນວ່າຕ້ອງອອກຈາກເອຢິບເຊິ່ງເປັນບ້ານແຫ່ງດຽວທີ່ເຂົາເຈົ້າເຄີຍຢູ່.—ຄຳເພງ 78:52, 53
12 ພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະອົງຮູ້ສຶກປອດໄພແລະໝັ້ນຄົງແນວໃດ? ຕອນທີ່ອອກຈາກເອຢິບ ພະອົງຈັດລະບຽບຊາວອິດສະລາແອນ “ເປັນໝວດໝູ່ຄືກອງທັບ.” (ອົບພະຍົບ 13:18, ລ.ມ.) ເນື່ອງຈາກເປັນລະບົບລະບຽບຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຫັນໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນວ່າພະເຢໂຫວາຄວບຄຸມສະຖານະການໄດ້. ພະອົງຍັງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີ “ເສົາເມກ” ໃນຕອນກາງເວັນ ແລະ ‘ແສງໄຟ’ ໃນຕອນກາງຄືນເພື່ອໃຫ້ໝັ້ນໃຈວ່າພະອົງຢູ່ຄຽງຂ້າງ ຊ່ວຍຊີ້ນຳ ແລະປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າ. (ຄຳເພງ 78:14) ຊາດອິດສະລາແອນຕ້ອງການຄວາມໝັ້ນໃຈແບບນັ້ນແທ້ໆ ເພາະກຳລັງຈະມີເຫດການບາງຢ່າງເກີດຂຶ້ນ.
ພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດຫຍັງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນຫ່ວງຊາວອິດສະລາແອນຢູ່ທີ່ທະເລແດງ? (ເບິ່ງຂໍ້ 13)
13, 14. (ກ) ພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດຫຍັງທີ່ສະແດງວ່າພະອົງເປັນຫ່ວງຊາວອິດສະລາແອນຢູ່ທີ່ທະເລແດງ? (ຂ) ພະອົງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າມີພະລັງອຳນາດຫຼາຍກວ່າພວກເອຢິບ?
13 ອ່ານອົບພະຍົບ 14:19-22. ລອງນຶກພາບວ່າຕອນນັ້ນເຈົ້າຢູ່ກັບຊາວອິດສະລາແອນ. ເຈົ້າໜີໄປໃສບໍ່ໄດ້ແລ້ວເພາະທາງໜ້າກໍແມ່ນທະເລແດງແລະທາງຫຼັງກໍແມ່ນກອງທັບເອຢິບກຳລັງໄລ່ຕິດຕາມມາ. ທັນໃດນັ້ນ ພະເຈົ້າກໍໄດ້ຍ້າຍເສົາເມກທີ່ໃຊ້ນຳໜ້າໃຫ້ໄປຢູ່ດ້ານຫຼັງເຊິ່ງຂັ້ນກາງລະຫວ່າງເຈົ້າກັບກອງທັບເອຢິບ. ຕອນນີ້ກອງທັບເອຢິບຕົກຢູ່ໃນຄວາມມືດ ແຕ່ບ່ອນທີ່ເຈົ້າຢູ່ພັດມີແສງສະຫວ່າງທີ່ອັດສະຈັນ. ເຈົ້າເຫັນໂມເຊຍົກມືຂຶ້ນເໜືອທະເລແດງ ແລ້ວລົມພາຍຸຈາກທິດຕາເວັນອອກກໍພັດໃສ່ນ້ຳທະເລແຮງຫຼາຍຈົນເຮັດໃຫ້ນ້ຳທະເລແຍກອອກຈາກກັນ. ຈາກນັ້ນ ເຈົ້າກັບຄອບຄົວແລະສັດຕ່າງໆຂອງເຈົ້າກໍຍ່າງລົງໄປພື້ນທະເລຢ່າງເປັນລະບຽບ. ແລ້ວເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກງຶດທີ່ພື້ນດິນບໍ່ມີຂີ້ຕົມແລະບໍ່ມື່ນ. ພື້ນດິນນັ້ນແຫ້ງແລະແຂງເຮັດໃຫ້ຍ່າງໄດ້ສະດວກ. ຂະໜາດຄົນທີ່ຍ່າງຊ້າທີ່ສຸດກໍໄປຮອດຝັ່ງໄດ້ຢ່າງປອດໄພ.
14 ອ່ານອົບພະຍົບ 14:23, 26-30. ຕອນທີ່ເລື່ອງນີ້ກຳລັງເກີດຂຶ້ນ ຟາໂລທີ່ຍິ່ງແລະໂງ່ກໍເລີ່ມໄລ່ຕິດຕາມເຈົ້າກັບຊາວອິດສະລາແອນໄປ. ທັນໃດນັ້ນໂມເຊໄດ້ຍົກມືຂຶ້ນເໜືອທະເລອີກຄັ້ງ ແລ້ວກຳແພງນ້ຳທັງສອງຟາກກໍຖະຫຼົ່ມລົງມາທັບຟາໂລແລະກອງທັບເອຢິບຈົນບໍ່ມີໃຜລອດຈັກຄົນ!—ອົບພະຍົບ 15:8-10
15. ເລື່ອງນີ້ສອນຫຍັງເຮົາກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ?
15 ເລື່ອງນີ້ສອນເຮົາອີກຢ່າງໜຶ່ງກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ. ພະອົງເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີລະບຽບ ແລະຄຸນລັກສະນະນີ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ສຶກປອດໄພແລະໝັ້ນຄົງ. (1 ໂກລິນໂທ 14:33) ຄືກັບຄົນລ້ຽງແກະທີ່ຮັກແລະເບິ່ງແຍງແກະຢ່າງດີ ພະເຢໂຫວາກໍເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນຂອງພະອົງຢ່າງດີຄືກັນ. ພະອົງຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ປອດໄພແລະປົກປ້ອງໃຫ້ພົ້ນຈາກສັດຕູ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາອົບອຸ່ນໃຈແລະໝັ້ນໃຈຫຼາຍແທ້ໆເມື່ອຈຸດຈົບຂອງໂລກນີ້ເຂົ້າມາໃກ້ແລ້ວ.—ສຸພາສິດ 1:33
16. ການຄິດຕຶກຕອງໃນວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍຊາດອິດສະລາແອນເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດ?
16 ທຸກມື້ນີ້ ພະເຢໂຫວາກໍຍັງເປັນຫ່ວງປະຊາຊົນຂອງພະອົງທຸກຄົນ. ພະອົງຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະອົງແລະປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າຈາກສັດຕູ. ພະອົງກໍຍັງຈະເຮັດແບບນີ້ຕໍ່ໆໄປຈົນເຖິງໄລຍະຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ທີ່ໃກ້ຈະມາເຖິງໃນໄວໆນີ້. (ຄຳປາກົດ 7:9, 10) ດັ່ງນັ້ນ ບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເປັນເດັກນ້ອຍຫຼືຜູ້ໃຫຍ່ ສຸຂະພາບດີຫຼືເຈັບປ່ວຍ ຫຼືພິການ ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າກໍຈະບໍ່ຢ້ານຫຼືຕື່ນຕົກໃຈຫຼາຍເກີນໄປໃນລະຫວ່າງທີ່ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ເກີດຂຶ້ນ.b (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ທີ່ຈິງ ເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດກົງກັນຂ້າມ! ເຂົາເຈົ້າຈື່ຄຳເວົ້າຂອງພະເຍຊູທີ່ວ່າ: “ໃຫ້ພວກເຈົ້າຢືນໂຕຊື່ແລະເງີຍໜ້າຂຶ້ນເພາະພະເຈົ້າຈະມາຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ລອດແລ້ວ.” (ລືກາ 21:28, ລ.ມ.) ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະຖືກໂຄກໂຈມຕີ ເຊິ່ງໝາຍເຖິງຊາດຕ່າງໆທີ່ມີອຳນາດຫຼາຍກວ່າກະສັດຟາໂລ ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໝັ້ນໃຈວ່າພະອົງຈະປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າ. (ເອເຊກຽນ 38:2, 14-16) ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ມີທາງປ່ຽນແປງ. ພະອົງຈະພິສູດໃຫ້ເຫັນອີກຄັ້ງວ່າເປັນຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດທີ່ຮັກແລະເປັນຫ່ວງປະຊາຊົນຂອງພະອົງ.—ເອຊາອີ 26:3, 20
17. (ກ) ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະຮັບປະໂຫຍດຈາກການສຶກສາເລື່ອງໃນຄຳພີໄບເບິນກ່ຽວກັບວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາເປັນຫ່ວງປະຊົນຊົນຂອງພະອົງ? (ຂ) ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ຫຍັງໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປ?
17 ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາໄດ້ເຫັນບາງຕົວຢ່າງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນແລະສະແດງຄວາມກະລຸນາເມື່ອພະອົງເປັນຫ່ວງ ຊີ້ນຳ ແລະປົກປ້ອງຄົນຂອງພະອົງ. ເມື່ອເຈົ້າຄິດຕຶກຕອງເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ ໃຫ້ພະຍາຍາມຮຽນຮູ້ສິ່ງໃໝ່ໆກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາໂດຍສັງເກດເບິ່ງສິ່ງທີ່ບໍ່ເຄີຍຮູ້ມາກ່ອນ. ເມື່ອເຈົ້າຮຽນຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະທີ່ດີເລີດຂອງພະເຈົ້າ ເຈົ້າກໍຈະຮັກແລະເຊື່ອຟັງພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ. ໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວິທີທີ່ຈະຮຽນແບບພະເຢໂຫວາໃນການຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນໃນຄອບຄົວ ໃນປະຊາຄົມ ແລະໃນເຂດປະກາດ.
a ໂຢເຊຟຸດນັກປະຫວັດສາດຊາວຢິວບອກວ່າຕອນນັ້ນຊາເມືອນອາຍຸ 12 ປີ.
b ມີເຫດຜົນທີ່ຈະສະຫຼຸບໄດ້ວ່າບາງຄົນທີ່ລອດຜ່ານອະລະມະເຄໂດນຈະຍັງຄົງເຈັບປ່ວຍຫຼືພິການ. ຕອນທີ່ພະເຍຊູຢູ່ເທິງໂລກ ເພິ່ນກໍປິ່ນປົວຄົນທີ່ເປັນ “ພະຍາດຕ່າງໆ” ເຊິ່ງໝາຍເຖິງຄົນພິການຕ່າງໆນຳ. ສິ່ງທີ່ເພິ່ນເຄີຍເຮັດໃນຕອນນັ້ນເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າເພິ່ນຈະເຮັດຄືກັນກັບຄົນທີ່ລອດຜ່ານອະລະມະເຄໂດນ. (ມັດທາຍ 9:35) ສ່ວນຄົນທີ່ຟື້ນຂຶ້ນມາຈາກຕາຍກໍຈະມີສຸຂະພາບສົມບູນແຂງແຮງ.