ບົດທີ 39

ພະເຈົ້າລະນຶກເຖິງລູກຊາຍຂອງພະອົງ

ພະເຍຊູໄຫ້ເມື່ອລາຊະໂລຫມູ່ຂອງພະອົງເສຍຊີວິດ. ລູກຄິດວ່າພະເຢໂຫວາເສົ້າໃຈບໍເມື່ອພະເຍຊູທົນທຸກທໍລະມານແລະສິ້ນຊີວິດ?— ຄຳພີໄບເບິນກ່າວວ່າພະເຈົ້າ “ເຄືອງໃຈ” ແລະເຖິງຂັ້ນ “ທຸກໃຈ” ຊ້ຳກັບສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເກີດຂຶ້ນ.—ຄຳເພງ 78:40, 41; ໂຢຮັນ 11:35.

ລູກວາດພາບອອກບໍວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກເຈັບປວດສ່ຳໃດເມື່ອເຝົ້າເບິ່ງລູກຊາຍຜູ້ເປັນທີ່ແພງຫຼາຍສິ້ນຊີວິດ?— ພະເຍຊູໝັ້ນໃຈວ່າພະເຈົ້າຈະບໍ່ລືມພະອົງ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ ຖ້ອຍຄຳສຸດທ້າຍກ່ອນຈະສິ້ນຊີວິດພະອົງຈຶ່ງກ່າວວ່າ: “ພະບິດາເຈົ້າຂ້າ ຂ້າພະເຈົ້າມອບຈິດວິນຍານ [“ຊີວິດ,” ລ.ມ.] ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄວ້ໃນມືຂອງພະເຈົ້າ.”—ລືກາ 23:46.

ພະເຍຊູມີຄວາມໝັ້ນໃຈວ່າພະອົງຈະຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ ຄືພະອົງຈະບໍ່ຖືກປະໄວ້ໃນ “ແດນມໍລະນາ” ຫຼືຂຸມຝັງສົບ. ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຍຊູຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ ອັກຄະສາວົກເປໂຕໄດ້ຍົກຂໍ້ຄວາມທີ່ຂຽນເຖິງພະເຍຊູໃນຄຳພີໄບເບິນເຊິ່ງກ່າວວ່າ: “ພະອົງບໍ່ເປັນທີ່ປະໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ຕາບໍ່ເຫັນ [ແດນມໍລະນາ] ແລະເນື້ອຕົວແຫ່ງພະອົງບໍ່ເຫັນຄວາມເປື່ອຍເນົ່າ.” (ກິດຈະການ 2:31, ທ.ປ.; ຄຳເພງ 16:10) ຮ່າງກາຍຂອງພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບດົນພໍທີ່ຈະເນົ່າເປື່ອຍແລະມີກິ່ນເໝັນ.

ເມື່ອຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ພະເຍຊູແມ່ນແຕ່ບອກພວກສາວົກວ່າພະອົງຈະຕາຍບໍ່ດົນ. ພະອົງອະທິບາຍໃຫ້ຟັງວ່າພະອົງຈະຖືກ “ຂ້າເສຍ ແລະເປັນຄືນມາຈາກຕາຍໃນວັນທີ 3.” (ລືກາ 9:22) ດັ່ງນັ້ນ ທີ່ຈິງແລ້ວພວກສາວົກບໍ່ຄວນປະຫຼາດໃຈເມື່ອພະເຍຊູຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ. ແຕ່ພວກເຂົາເຈົ້າປະຫຼາດໃຈບໍ?— ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງນຳກັນ.

ຂະນະນັ້ນເປັນເວລາປະມານບ່າຍສາມໂມງຂອງມື້ວັນສຸກ ເມື່ອຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສິ້ນຊີວິດຢູ່ເທິງຫຼັກທໍລະມານ. ທ່ານໂຢເຊບຜູ້ເປັນຄົນຮັ່ງມີເຊິ່ງເປັນສະມາຊິກຂອງສານຊັນເຮດຣິນ ທັງຍັງເປັນຜູ້ທີ່ມີຄວາມເຊື່ອໃນພະເຍຊູຢ່າງບໍ່ເປີດເຜີຍ. ເມື່ອຮູ້ວ່າພະເຍຊູຕາຍແລ້ວ ລາວໄດ້ໄປຫາທ່ານພີລາດເຊິ່ງເປັນເຈົ້າແຂວງຄົນໂລມ. ລາວຂໍອະນຸຍາດນຳທ່ານພີລາດເພື່ອເອົາສົບຂອງພະເຍຊູລົງມາຈາກເສົາທໍລະມານເພື່ອເອົາໄປມ້ຽນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ທ່ານໂຢເຊບໄດ້ເອົາສົບຂອງພະເຍຊູໄປສວນທີ່ມີຖ້ຳເຊິ່ງເປັນບ່ອນມ້ຽນສົບຄົນຕາຍ.

ຫຼັງຈາກທີ່ມ້ຽນສົບໄວ້ໃນຖ້ຳແລ້ວ ກໍໄດ້ກິ້ງຫີນແຜ່ນໃຫຍ່ມາອັດປາກຖ້ຳໄວ້. ດັ່ງນັ້ນຖ້ຳຈຶ່ງຖືກປິດໄວ້. ບັດນີ້ເປັນມື້ທີສາມ ເຊິ່ງແມ່ນວັນອາທິດ. ຕາເວັນຍັງບໍ່ທັນຂຶ້ນ ດັ່ງນັ້ນຟ້າຈຶ່ງຍັງມືດຢູ່. ມີຄົນເຝົ້າຢູ່ທີ່ຖ້ຳນັ້ນ. ພວກປະໂລຫິດໃຫຍ່ໄດ້ສົ່ງຄົນໃຫ້ມາເຝົ້າ. ລູກຮູ້ບໍວ່າເປັນຫຍັງ?—

ພວກປະໂລຫິດກໍໄດ້ຍິນເຊັ່ນດຽວກັນທີ່ພະເຍຊູເວົ້າວ່າພະອົງຈະຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍໃນມື້ທີສາມ. ດັ່ງນັ້ນ ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ພວກສາວົກມາລັກເອົາສົບ ແລ້ວເວົ້າວ່າພະເຍຊູຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ ພວກປະໂລຫິດຈຶ່ງໃຫ້ທະຫານຍາມໄວ້. ທັນທີທັນໃດ ແຜ່ນດິນເລີ່ມສັ່ນສະເທືອນ. ໃນຄວາມມືດ ມີແສງເຫຼື້ອມ. ນັ້ນແມ່ນທູດສະຫວັນຂອງພະເຢໂຫວາ! ພວກທະຫານພາກັນຢ້ານຈົນວ່າເໜັງຕີງບໍ່ໄດ້. ທູດສະຫວັນໄປທີ່ຖ້ຳມ້ຽນສົບແລະກິ້ງແຜ່ນຫີນອອກ. ຖ້ຳມ້ຽນສົບວ່າງເປົ່າ!

The guards are frightened when an angel shows them Jesus’ empty tomb — ເປັນຫຍັງຖ້ຳຈຶ່ງວ່າງເປົ່າ? ເກີດຫຍັງຂຶ້ນ?

ແມ່ນແລ້ວ ເປັນດັ່ງທີ່ອັກຄະສາວົກເປໂຕກ່າວໃນພາຍຫຼັງວ່າ: “ພະເຍຊູອົງນີ້ພະເຈົ້າໄດ້ກະທຳໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.” (ກິດຈະການ 2:32) ພະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພະເຍຊູກັບມາມີຊີວິດອີກພ້ອມກັບມີຮ່າງກາຍຄືກັບທີ່ພະເຍຊູເຄີຍມີກ່ອນພະອົງມາທີ່ແຜ່ນດິນໂລກ. ພະອົງຖືກປຸກໃຫ້ເປັນກາຍວິນຍານແບບດຽວກັບທີ່ພວກທູດສະຫວັນມີ. (1 ເປໂຕ 3:18) ດັ່ງນັ້ນ ເພື່ອຄົນເຮົາຈະເຫັນພະເຍຊູໄດ້ ພະອົງຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຕົວເອງມີຮ່າງກາຍເປັນເນື້ອໜັງ. ພະອົງເຮັດແນວນັ້ນບໍ?— ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງນຳກັນ.

ຕອນນີ້ຕາເວັນພວມຂຶ້ນ. ພວກທະຫານພາກັນປົບໜີໝົດແລ້ວ. ນາງມາລີຊາວມັກດາລາແລະຜູ້ຍິງຄົນອື່ນໆທີ່ເປັນສາວົກຂອງພະເຍຊູກຳລັງພາກັນໄປທີ່ຖ້ຳມ້ຽນສົບ. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ: “ໃຜຈະເອົາກ້ອນຫີນກິ້ງອອກຈາກອູບມຸງສຳລັບຫມູ່ເຮົາ?” (ມາລະໂກ 16:3) ແຕ່ເມື່ອເຂົາເຈົ້າໄປຮອດຖ້ຳມ້ຽນສົບແລ້ວ ແຜ່ນຫີນໄດ້ຖືກກິ້ງອອກໄປແລ້ວ ແລະຖ້ຳກໍວ່າງເປົ່າ! ສົບຂອງພະເຍຊູໄດ້ຫາຍໄປແລ້ວ! ນາງມາລີຊາວມັກດາລາຟ້າວແລ່ນອອກໄປຊອກຫາອັກຄະສາວົກບາງຄົນຂອງພະເຍຊູທັນທີ.

ຜູ້ຍິງຄົນອື່ນໆຍັງຢູ່ທີ່ຖ້ຳມ້ຽນສົບ. ເຂົາເຈົ້າພາກັນສົງໄສວ່າ: ‘ສົບຂອງພະເຍຊູຢູ່ໃສ?’ ທັນໃດນັ້ນ ຜູ້ຊາຍສອງຄົນທີ່ໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງເຫຼື້ອມແຈ້ງກໍປາກົດຕົວ. ເຂົາເຈົ້າແມ່ນທູດສະຫວັນ! ເຂົາເຈົ້າເວົ້າກັບພວກຜູ້ຍິງວ່າ: ‘ເປັນຫຍັງຈຶ່ງມາຊອກຫາພະເຍຊູຢູ່ບ່ອນນີ້? ພະອົງຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ. ຈົ່ງຟ້າວໄປບອກພວກສາວົກຂອງພະອົງເຖີ້ນ.’ ລູກຄົງວາດພາບອອກວ່າຜູ້ຍິງເຫຼົ່ານັ້ນຈະແລ່ນໄວສ່ຳໃດ! ໃນລະຫວ່າງເດີນທາງໄປ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງ. ລູກຮູ້ບໍວ່າລາວແມ່ນໃຜ?—

ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນແມ່ນພະເຍຊູເຊິ່ງແປງກາຍເປັນກາຍເນື້ອໜັງ! ພະອົງເວົ້າກັບພວກຜູ້ຍິງວ່າ: ‘ຈົ່ງໄປບອກພວກສາວົກຂອງເຮົາ.’ ພວກຜູ້ຍິງພາກັນຕື່ນເຕັ້ນ. ພວກຜູ້ຍິງພົບເຫຼົ່າສາວົກແລະບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ‘ພະເຍຊູມີຊີວິດແລ້ວ! ພວກເຮົາເຫັນພະອົງ!’ ນາງມາລີໄດ້ເລົ່າໃຫ້ເປໂຕແລະໂຢຮັນຟັງເລື່ອງຖ້ຳມ້ຽນສົບທີ່ວ່າງເປົ່າ. ຕອນນີ້ເຂົາເຈົ້າພາກັນໄປຖ້ຳມ້ຽນສົບນັ້ນ ດັ່ງທີ່ລູກເຫັນໃນຮູບນີ້. ເຂົາເຈົ້າເບິ່ງຜ້າຫໍ່ສົບຂອງພະເຍຊູ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງບໍ່ແນ່ໃຈວ່າຈະຄິດແນວໃດ. ເຂົາເຈົ້າຢາກເຊື່ອວ່າພະເຍຊູມີຊີວິດອີກຄັ້ງໜຶ່ງ ແຕ່ມັນເບິ່ງຄືວ່າອັດສະຈັນເກີນກວ່າທີ່ຈະເປັນຄວາມຈິງ.

Peter and John look at the linen cloths that Jesus’ body was wrapped in — ເປໂຕແລະໂຢຮັນອາດຈະກຳລັງຄິດແນວໃດ?

ຕໍ່ມາໃນວັນອາທິດນັ້ນເອງ ພະເຍຊູປາກົດຕົວແກ່ສາວົກສອງຄົນເຊິ່ງພວມເດີນທາງໄປຫມູ່ບ້ານເອມາອຶດ. ພະເຍຊູຍ່າງລົມກັບເຂົາເຈົ້າ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈື່ພະອົງບໍ່ໄດ້ເພາະພະອົງບໍ່ໄດ້ມີຮ່າງກາຍທີ່ເປັນເນື້ອໜັງແບບທີ່ພະອົງເຄີຍມີມາກ່ອນ. ຈົນກະທັ່ງເຂົາເຈົ້າກິນເຂົ້າແລະອະທິດຖານກັບພະອົງ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຈື່ພະອົງໄດ້. ພວກສາວົກພາກັນຕື່ນເຕັ້ນດີໃຈຫຼາຍຈົນຟ້າວເດີນທາງຫຼາຍກິໂລແມັດກັບຄືນເມືອເມືອງເຢຣຶຊາເລມ! ບາງທີອາດບໍ່ດົນຫຼັງຈາກນີ້ ພະເຍຊູປາກົດຕົວຕໍ່ເປໂຕເພື່ອໃຫ້ລາວເຫັນວ່າພະອົງມີຊີວິດຢູ່.

ໃນຕອນແລງຂອງມື້ວັນອາທິດນັ້ນ ສາວົກຫຼາຍຄົນໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ໃນຫ້ອງ. ປະຕູໄດ້ປິດໃສ່ໄລ. ທັນໃດນັ້ນ ພະເຍຊູກໍປາກົດຕົວໃນຫ້ອງທີ່ເຂົາເຈົ້າຢູ່! ຕອນນີ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ແລ້ວວ່າຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ມີຊີວິດອີກຄັ້ງໜຶ່ງ. ຂໍໃຫ້ວາດພາບເບິ່ງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະຍິນດີສ່ຳໃດ!—ມັດທາຍ 28:1-15; ລືກາ 24:1-49; ໂຢຮັນ 19:38–20:21.

ລະຫວ່າງ 40 ວັນ ພະເຍຊູໄດ້ປາກົດຕົວໃນຮ່າງກາຍເນື້ອໜັງທີ່ແຕກຕ່າງກັນໄປເພື່ອໃຫ້ພວກສາວົກຮູ້ວ່າພະອົງມີຊີວິດແລ້ວ. ຈາກນັ້ນພະອົງກໍລາຈາກແຜ່ນດິນໂລກນີ້ແລະກັບໄປຫາພໍ່ຂອງພະອົງໃນສະຫວັນ. (ກິດຈະການ 1:9-11) ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ພວກສາວົກກໍເລີ່ມບອກທຸກຄົນວ່າພະເຈົ້າປຸກພະເຍຊູໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ. ເຖິງແມ່ນວ່າພວກປະໂລຫິດຈະຂ້ຽນຕີພວກເຂົາເຈົ້າແລະເຮັດໃຫ້ບາງຄົນຖືກຂ້າ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງປະກາດຕໍ່ໄປ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າຖ້າຕົນເອງຕາຍ ພະເຈົ້າຈະລະນຶກເຖິງເຂົາເຈົ້າຄືກັບທີ່ພະອົງໄດ້ລະນຶກເຖິງລູກຊາຍຂອງພະອົງ.

An Easter rabbit and Easter eggs — ໃນໄລຍະເວລາຂອງປີເຊິ່ງພະເຍຊູຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ ຫຼາຍຄົນຄິດເຖິງເລື່ອງຫຍັງ? ແຕ່ລູກຄິດເຖິງເລື່ອງຫຍັງ?

ເຫຼົ່າສາວົກຮຸ່ນທຳອິດຂອງພະເຍຊູຈັ່ງແມ່ນແຕກຕ່າງຫຼາຍຈາກຄົນໃນປັດຈຸບັນນີ້! ຄົນເຫຼົ່ານີ້ພຽງແຕ່ຄິດເຖິງເລື່ອງກະຕ່າຍໃນບຸນອິດສະເຕີແລະໄຂ່ຍ້ອມສີໃນໄລຍະເວລານັ້ນຂອງປີເມື່ອພະເຍຊູຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ. ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ບອກຫຍັງກ່ຽວກັບກະຕ່າຍໃນບຸນອິດສະເຕີແລະໄຂ່ອິດສະເຕີ. ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ.

ເຮົາສາມາດເປັນຄືກັບເຫຼົ່າສາວົກຂອງພະເຍຊູໄດ້ ໂດຍການບອກຜູ້ຄົນວ່າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ວິເສດເມື່ອພະອົງປຸກຜູ້ເປັນລູກຊາຍໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ. ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຢ້ານກົວເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າຈະຂ້າເຮົາ. ຖ້າເຮົາຕາຍ ພະເຢໂຫວາຈະລະນຶກເຖິງເຮົາແລະປຸກເຮົາໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ ຄືກັບທີ່ພະອົງປຸກພະເຍຊູ.

ເຮົາດີໃຈແມ່ນບໍທີ່ຮູ້ວ່າພະເຈົ້າລະນຶກເຖິງຜູ້ທີ່ຮັບໃຊ້ພະອົງ ແລະເຖິງຂັ້ນຈະປຸກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ?— ການທີ່ເຮົາຮູ້ເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ຄວນເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກຮູ້ວິທີທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າມີຄວາມສຸກ. ລູກຮູ້ບໍວ່າເຮົາສາມາດເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າມີຄວາມສຸກໄດ້ແທ້ໆ?— ເຮົາຈະເວົ້າເລື່ອງນີ້ໃນບົດຕໍ່ໄປ.

ຄວາມເຊື່ອເລື່ອງການຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍຂອງພະເຍຊູຄວນເສີມຄວາມຫວັງຂອງເຮົາໃຫ້ໝັ້ນຄົງແລະເສີມຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ. ຂໍໃຫ້ອ່ານພະທຳກິດຈະການ 2:22-36; 4:18-20; ແລະ 1 ໂກລິນໂທ 15:3-8, 20-23.