Mä tyim tsyondaˈaky
Dios duˈun extëmë uˈunkteety diˈib tsojkp (1 Peedrʉ 5:6, 7)
Dios yëˈë diˈib të xyajkojëm, ets naytyukjotmaytyuunëp mët ëtsäjtëm. Duˈun extëm tuˈugë uˈunkteetyë kuwijypyë tnëˈëmoˈoy ttuˈumoˈoyë yˈuˈunk yˈënäˈk, nanduˈunë Dios ttukniˈˈixë naxwinyëdë jäˈäy diˈibë tuˈu mënëjkxp mä ja jukyˈäjtën.
Dios xytyuknijäˈäjëm ja tyëyˈäjtën diˈib xymyoˈoyëmë jotkujkˈäjtën ets diˈib xyˈawäˈänëm tijaty.
Pën mmëdooˈijtypy wiˈixë Dios mmëgajpxyëty, nëjkxëp mnëˈëmoˈoy mduˈumoˈoyëty, mˈijxˈity mguentˈatyëty ets mbudëkëty parë xymyëmadäˈägëdë mˈamay mjotmay.
Per kyaj yëˈëyëty jeˈeyë, ¡mijts nëjkxëp mjukyˈaty winë xëë winë tiempë!