5 Ary hitan’i Jehovah fa be ny faharatsian’ny olona teto an-tany, ary zava-dratsy foana koa no nalehan’ny sainy.*+

21 Ary nandre hanitra mampitony+ i Jehovah, ka hoy i Jehovah anakampo:+ “Tsy hanozona ny tany+ intsony aho noho ny amin’ny olona, satria zava-dratsy foana no irin’ny fony,+ efa hatramin’ny fahazazany.+ Koa tsy horinganiko intsony tahaka izay efa nataoko ny zavamananaina rehetra.+

26 Tsisy saina izay matoky ny fony,+ fa izay mandeha amim-pahendrena no ho afa-miala.+

20 Mihinan-davenona+ izy. Voafitaka ny fony ka nampaniasia azy.+ Tsy mamonjy ny ainy izy, sady tsy milaza hoe: “Tsy fitaka fotsiny ve ity eto an-tanako ankavanana ity?”+

13 Mandika lalàna sy mandà an’i Jehovah+ izahay, ary mihemotra miala amin’Andriamanitray. Fampahoriana sy fikomiana+ no resakay, ary mamoron-dainga ao am-ponay izahay ka mingonongonona an’izany.+

14 Tsapaina anefa ny tsirairay rehefa voasariky ny fanirian’ny tenany ihany, ka voafandrik’izany.+

26 Raha misy olona mihevi-tena ho mpivavaka+ nefa tsy manisy lamboridy ny lelany,+ fa mbola mamitaka ny fony ihany izy,+ dia zava-poana ny fivavahana arahin’izany olona izany.+