Јов

17 Духот ми е скршен,+ моите денови гаснат,

гробот ме чека.+

 2 Навистина има потсмевање насекаде околу мене,+

моите очи постојано го гледаат околу себе нивното бунтовништво.

 3 Те молам, заложи се за мене!+

Кој друг ќе ми даде рака+ и ќе се заложи за мене?

 4 Од нивното срце ја скри разборитоста.+

Затоа нема да ги возвишиш.

 5 Човек им го нуди својот имот на другарите,

а им гаснат очите+ на неговите синови.

 6 Бог предизвика народите да ме спомнуваат со презир,*+

па луѓето ми плукаат в лице.+

 7 Окото ми потемне од тага,+

а деловите од моето тело станаа како сенка.

 8 Справедливите го гледаат тоа со чудење,

невините се лутат на отпадникот.

 9 Праведникот цврсто се држи за својот пат,+

и кој има чисти раце,+ станува сѐ посилен.+

10 А вие можете пак да почнете. Продолжете, ве молам,

зашто не наоѓам мудар човек меѓу вас!+

11 Поминаа моите дни,+ пропаднаа моите замисли,+

желбите на моето срце.

12 Ноќта ја правите ден,+ велејќи:

‚Сега е темно, но светлината е близу‘.

13 Ако чекам, гробот* ќе ми биде дом,+

во темнина+ ќе го постелам своето легло.

14 На гробната јама+ ќе ѝ речам: ‚Татко мој!‘,

а на црвот:+ ‚Мајко моја, сестро моја!‘

15 Тогаш, каде е мојата надеж?+

Мисли ли некој дека за мене има надеж?

16 Таа ќе отиде до портите на гробот,*

кога сите заедно ќе слеземе во правот“.+