7 Тогаш Јехова Бог го направи човекот од земниот+ прав+ и му дувна во носниците здив на животот,+ и човекот стана жива душа.+

19 Во потта на своето лице ќе го јадеш својот леб додека не се вратиш во земјата, бидејќи од неа си земен.+ Зашто си прав, и во прав ќе се вратиш“.+

21 И Јехова го помириса успокојувачкиот мирис.+ Затоа Јехова си рече во срцето:+ „Никогаш повеќе нема да ја проколнам земјата+ поради човекот, затоа што човечкото срце е склоно+ кон зло од неговата младост,+ и никогаш повеќе нема да удрам сѐ што е живо, како што го сторив тоа сега.+

7 Тогаш правот се враќа во земјата,+ каде што и бил, а духот*+ се враќа кај вистинскиот Бог,+ кој го дал.+

8 О Јехова, ти си наш Татко.+ Ние сме глина,+ а ти си нашиот Грнчар,+ и сите сме дело на твоите раце.+