14 И Речта стана тело+ и престојуваше меѓу нас, и ја гледавме неговата слава, слава што ја имаше како единороден+ на татко, полн со незаслужена доброта и вистина.+
15 Зашто, нашиот првосвештеник не е некој што не може да сочувствува+ со нас во нашите слабости, туку таков кој во сѐ е испитан како и ние, но не згрешил.+