Марко

11 Кога се приближија до Ерусалим, до Витфага и Витанија на Маслинската Гора, испрати двајца свои ученици 2 и им рече: „Појдете во селото што го гледате, и кога ќе влезете во него, ќе најдете врзано магаре на кое уште никој не седнал. Одврзете го и доведете го. 3 Ако некој ви каже: ’Зошто го правите тоа?‘, речете му: ’Му треба на Господарот, и веднаш ќе го врати‘“. 4 Така отидоа и го најдоа магарето на една улица врзано до една врата, па го одврзаа. 5 А некои од оние што стоеја таму ги прашаа: „Зошто го одврзувате магарето?“ 6 Тие им одговорија така како што им рече Исус. И тогаш ги оставија да си одат.

7 И го доведоа магарето кај Исус, па ги ставија врз него своите наметки, и тој седна на него. 8 Мнозина ги постилаа своите наметки по патот, а други сечеа гранки од дрвјата во нивите и ги ставаа на патот пред него. 9 А оние што одеа пред него и оние што одеа по него викаа: „Спаси го, те молиме! Благословен е оној што доаѓа во името на Јехова! 10 Благословено е Царството на нашиот татко Давид, кое доаѓа! Спаси го, те молиме тебе, кој си на небото!“ 11 И влезе во Ерусалим и отиде во храмот. Разгледа сѐ наоколу, но бидејќи веќе беше доцна, отиде со 12-те апостоли во Витанија.

12 Утредента, кога си одеа од Витанија, тој огладне. 13 Оддалеку здогледа една смоква што имаше лисја, и отиде да види дали на неа ќе најде плод. Но кога дојде до неа, не најде ништо друго освен лисја, бидејќи не беше време за смокви. 14 Тогаш тој ѝ рече: „Никој никогаш повеќе нека не јаде плод од тебе!“ А неговите ученици слушаа.

15 Кога дојдоа во Ерусалим, влезе во храмот и почна да ги истерува оние што продаваа и купуваа во храмот, и им ги испреврте масите на менувачите на пари и клупите на оние што продаваа гулаби. 16 И никому не му дозволуваше да пренесе некаков предмет низ храмот. 17 Го поучуваше народот и велеше: „Зарем не е напишано: ’Мојот дом ќе се вика дом на молитвата за сите народи‘? А вие од него направивте разбојничко дувло“. 18 А главните свештеници и познавачите на Законот* го слушнаа тоа и бараа можност да го убијат, зашто се плашеа од него, бидејќи целиот народ беше воодушевен од неговото поучување.

19 Приквечер, тие излегоа од градот. 20 А рано изутрината, кога поминаа покрај смоквата, видоа дека е исушена до корен. 21 Петар се сети на зборовите на Исус, па му рече: „Учителе,* види! Смоквата што ја проколна се исушила“. 22 А Исус им одговори: „Имајте вера во Бог. 23 Вистина ви велам, секој што ќе ѝ рече на оваа планина: ’Дигни се и фрли се во морето‘ и не се сомнева, туку верува дека ќе се случи тоа што го вели, тоа и ќе се случи. 24 Затоа ви велам, сето она за кое се молите и што го барате, верувајте дека веќе сте го добиле, и ќе го имате. 25 И кога се молите,* простете им на другите сѐ што имате против нив, за и вашиот Татко, кој е на небесата, да ви ги прости вам вашите престапи“. 26* ——

27 Повторно дојдоа во Ерусалим. Додека одеше низ храмот, му пријдоа главните свештеници, познавачите на Законот* и старешините 28 и го прашаа: „Со кое право го правиш тоа? Кој ти даде право да го правиш тоа?“ 29 Исус им рече: „Прво јас да ве прашам нешто. Ако ми одговорите, ќе ви кажам кој ми даде право да го правам ова. 30 Од каде му беше на Јован правото да крштава? Од Бог* или од луѓето? Одговорете ми“. 31 А тие почнаа да зборуваат меѓу себе: „Ако речеме: ’Од Бог‘, ќе рече: ’Тогаш зошто не му верувавте?‘ 32 А да речеме: ’Од луѓето‘?“ Но се плашеа од народот, бидејќи сите сметаа дека Јован навистина беше пророк. 33 И му одговорија на Исус: „Не знаеме“. А Исус им рече: „Ни јас нема да ви кажам со кое право го правам ова“.