Марко

8 Во тие денови, повторно се собраа многу луѓе и немаа што да јадат. Затоа Исус ги повика учениците и им рече: 2 „Жал ми е за народот, веќе три дена се со мене и немаат што да јадат. 3 Ако ги испратам да си одат дома гладни, ќе малаксаат по патот, а некои од нив дојдоа оддалеку“. 4 Учениците му одговорија: „Од каде може некој да најде толку леб на ова пусто место за да ги нахрани сите овие луѓе?“ 5 Тогаш ги праша: „Колку леба имате?“ А тие рекоа: „Седум“. 6 И му рече на народот да испоседне на земјата. Па ги зеде седумте леба, му се заблагодари на Бог, ги раскрши и почна да им ги подава на своите ученици, а тие им ги поделија на луѓето. 7 Имаа и неколку рипчиња. Ги благослови, па им рече да ги поделат и нив. 8 Јадеа и се наситија, и кога го собраа она што остана, наполнија седум големи кошници. 9 А таму имаше околу 4.000 мажи. Потоа ги испрати да си одат.

10 Веднаш влезе во чамецот со своите ученици и дојде во подрачјето на Далманута. 11 Тогаш дојдоа фарисеите и почнаа да се расправаат со него. За да го искушаат, бараа од него знак од небото. 12 А тој длабоко воздивна и рече: „Зошто барате* знак? Навистина ви велам, нема да му се даде знак на ова поколение“. 13 Потоа си замина откај нив, повторно влезе во чамецот и отиде на брегот на другата страна.

14 Но, неговите ученици заборавија да понесат леб. Во чамецот имаа само еден леб, немаа ништо друго за јадење. 15 И јасно ги предупреди: „Внимавајте и чувајте се од квасецот на фарисеите и од квасецот на Ирод“. 16 А тие почнаа да се расправаат затоа што немаа леб. 17 Исус го забележа тоа, па им рече: „Зошто се расправате затоа што немате леб? Уште ли не сфаќате и не разбирате? Зарем сѐ уште вашето срце не може да го разбере тоа? 18 ’Имате очи, тогаш како не гледате? Имате уши, тогаш како не слушате?‘ Не се сеќавате ли, 19 кога раскршив пет леба за 5.000 мажи, колку кошници наполнивте со она што остана?“ Тие му одговорија: „Дванаесет“. 20 „А кога раскршив седум леба за 4.000 мажи, колку големи кошници наполнивте со она што остана?“ Тие му одговорија: „Седум“. 21 Тогаш им рече: „Зарем сѐ уште не разбирате?“

22 Кога стигнаа во Витсаида, луѓето му доведоа еден слеп човек и го замолија да го излекува. 23 Тој го зеде слепиот за рака и го однесе надвор од селото. Откако му плукна на очите, ги стави рацете врз него, па го праша: „Гледаш ли нешто?“ 24 Човекот погледна и рече: „Гледам луѓе, ама ми изгледаат како дрвја што одат“. 25 И пак ги стави рацете врз неговите очи, и човекот потполно прогледа. Оздраве и јасно гледаше сѐ. 26 Тогаш го испрати дома и му рече: „Не влегувај во селото“.

27 Исус и неговите ученици тргнаа кон селата на Цезареја Филипова. По патот ги праша своите ученици: „Што велат луѓето, кој сум јас?“ 28 Тие му одговорија: „Јован Крстител, но некои велат дека си Илија, а други дека си еден од пророците“. 29 Па ги праша: „А вие, што велите вие, кој сум јас?“ Петар му одговори: „Ти си Христос“. 30 Тогаш строго им нареди никому да не кажуваат за него. 31 И почна да ги поучува дека Синот човечки мора да претрпи многу страдања и да биде отфрлен од старешините, од главните свештеници и од познавачите на Законот,* па да биде убиен и по три дена да воскресне. 32 Отворено им зборуваше за тоа. Но Петар го тргна настрана и почна да го прекорува. 33 А тој се сврте, ги погледна своите ученици и го прекори Петар: „Тргни се од пред мене, Сатано! Зашто твоите мисли не се Божји, туку човечки“.

34 Го повика кај себе народот и своите ученици и им рече: „Ако некој сака да дојде по мене, нека се откаже од себе, нека го земе својот маченички столб* и нека оди по мене. 35 Зашто, кој сака да си го спаси животот, ќе го изгуби, а кој ќе го изгуби својот живот заради мене и заради добрата вест, ќе го спаси. 36 Навистина, што ќе му вреди на човекот да го добие целиот свет, ако го изгуби животот? 37 Што може човек да даде во замена за својот живот? 38 Ако некој се срами од мене и од моите зборови во ова неверно* и грешно поколение, тогаш и Синот човечки ќе се срами од него кога ќе дојде во славата на својот Татко со светите ангели“.