Марко

14 По два дена беше Пасхата и Празникот на бесквасните лебови. Главните свештеници и познавачите на Законот* бараа начин да го фатат* Исус со измама и да го убијат, 2 но велеа: „Само не на празникот, бидејќи народот може да се побуни“.

3 А додека тој беше во Витанија и јадеше во куќата на Симон лепрозниот, дојде една жена со алабастерно шишенце со многу скапо мирисливо масло, вистински нард.* Го скрши шишенцето и почна да го излева маслото врз неговата глава. 4 Поради тоа, некои се налутија и зборуваа меѓу себе: „Зошто тукутака да се потроши ова мирисливо масло?“ 5 Тоа мирисливо масло можеше да се продаде за повеќе од 300 денарии* и парите да им се дадат на сиромашните!“ И многу ѝ се лутеа.* 6 Но Исус рече: „Оставете ја. Зошто ја напаѓате? Таа ми направи добрина. 7 Зашто, сиромашните секогаш ќе бидат меѓу вас и можете да им помагате кога и да посакате, а јас нема да бидам секогаш тука со вас. 8 Таа направи сѐ што можеше: го излеа мирисливото масло врз мене за однапред да го подготви моето тело за погреб. 9 Вистина ви велам, секаде каде што ќе се проповеда добрата вест по светот, ќе се кажува и за тоа што го направи оваа жена, како спомен за неа“.

10 А Јуда Искариот, еден од 12-те апостоли, отиде кај главните свештеници за да го издаде Исус. 11 Кога го чуја тоа, тие се израдуваа и ветија дека ќе му дадат сребрени пари. Оттогаш тој почна да бара прилика за да го издаде.

12 На првиот ден од Празникот на бесквасните лебови, кога по обичајот ја принесуваа пасхалната жртва, неговите ученици го прашаа: „Каде сакаш да ти ја подготвиме пасхалната вечера?“ 13 Тогаш испрати двајца од своите ученици и им рече: „Појдете во градот, и таму ќе сретнете човек кој ќе носи стомна со вода. Одете по него, 14 и каде што ќе влезе тој, речете му на домаќинот: ’Учителот прашува: „Каде е гостинската соба во која можам да ја јадам пасхалната вечера со моите ученици?“‘ 15 Тој ќе ви покаже една голема горна соба, наместена и подготвена. Таму подгответе ја вечерата“. 16 И учениците отидоа во градот и најдоа така како што им рече. И подготвија сѐ за Пасхата.

17 Вечерта, тој дојде со 12-те апостоли. 18 И додека седеа на масата и јадеа, Исус рече: „Вистина ви велам, еден од вас кој јаде со мене ќе ме издаде“. 19 А тие се натажија и почнаа еден по еден да му велат: „Да не сум јас?“ 20 Тој им одговори: „Еден од вас 12-мина, кој мака со мене во чинијата. 21 Синот човечки си заминува, како што е напишано за него, но тешко на оној што ќе го издаде Синот човечки! За тој човек подобро ќе беше воопшто да не се ни родеше“.

22 Додека јадеа, зеде леб. Откако се помоли,* го раскрши и им го даде, па рече: „Земете, ова го претставува моето тело“. 23 Потоа зеде чаша, му се заблагодари на Бог и им ја даде, и сите пиеја од неа. 24 И им рече: „Ова ја претставува мојата ’крв, која го потврдува сојузот‘, а која ќе се пролее за мнозина. 25 Вистина ви велам, повеќе нема да пијам вино до оној ден кога ќе пијам ново вино во Божјето Царство“. 26 И откако испеаја фалбени песни,* излегоа на Маслинската Гора.

27 И Исус им рече: „Сите вие ќе ме напуштите,* зашто е напишано: ’Ќе го удрам пастирот, и овците ќе се разбегаат‘. 28 Но кога ќе воскреснам, ќе отидам пред вас во Галилеја“. 29 А Петар му рече: „Дури и сите други да те напуштат, јас нема!“ 30 Тогаш Исус му рече: „Вистина, ти велам дека денес, уште оваа ноќ, пред петелот да запее двапати, ти трипати ќе се одречеш од мене“. 31 Но тој упорно велеше: „Ако мора и да умрам со тебе, нема да се одречам од тебе!“ А истото го велеа и сите други.

32 И дојдоа на едно место наречено Гетсиманија, па им рече на своите ученици: „Седете овде додека да се помолам“. 33 Со себе ги зеде Петар, Јаков и Јован. И многу се вознемири и се натажи. 34 Им рече: „Толку ми е тешко, што мислам дека ќе умрам од тага. Останете овде и бидете будни“. 35 Па отиде малку понатаму, падна на колена и почна да се моли, ако е можно, да не мора да помине низ тоа искушение. 36 И уште рече: „Аба,* Татко, за тебе сѐ е можно. Тргни ја оваа чаша* од мене. Ама нека не биде како што сакам јас, туку како што сакаш ти“. 37 Потоа се врати и ги најде како спијат, па му рече на Петар: „Симон, спиеш ли? Немаше ли сила да останеш буден еден час? 38 Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение. Навистина, духот е спремен, но телото е слабо“. 39 И пак отиде и се молеше за истото. 40 Потоа повторно дојде и ги најде како спијат, зашто не можеа да ги држат очите отворени. И не знаеја што да му одговорат. 41 Се врати по третпат и им рече: „Во ваков момент спиете и се одмарате! Доста е! Дојде часот Синот човечки да биде издаден и предаден во рацете на грешниците. 42 Станете, да одиме. Мојот предавник се приближи“.

43 И веднаш, додека тој уште зборуваше, дојде Јуда, еден од 12-те апостоли, и со него мноштво луѓе со мечеви и стапови, испратени од главните свештеници, од познавачите на Законот* и од старешините. 44 А неговиот предавник се беше договорил со нив дека ќе им даде знак: „Оној што ќе го бакнам, тој е. Фатете го и одведете го со стражари“. 45 Веднаш дојде до Исус и му рече: „Учителе!“* И го бакна. 46 Тогаш го уапсија Исус. 47 Но еден од оние што стоеја таму го извлече мечот, па замавна и му го отсече увото на робот на првосвештеникот. 48 Исус тогаш им рече: „Со мечеви и со стапови ли излеговте да ме уапсите како да сум разбојник? 49 Секој ден бев со вас во храмот и поучував, и не ме уапсивте. Но тоа е за да се исполнат Писмата“.

50 И сите ученици го напуштија и побегнаа. 51 А по него одеше едно момче, облечено само во ленена облека. И се обидоа да го фатат, 52 но тој ја остави облеката и избега полугол.

53 Потоа го одведоа Исус кај првосвештеникот, а таму се собраа сите главни свештеници, старешини и познавачи на Законот.* 54 А Петар го следеше оддалеку сѐ до дворот на првосвештеникот. И седна со слугите и се грееше крај огнот. 55 За тоа време, главните свештеници и целиот Судски совет* бараа луѓе кои ќе сведочат против Исус за да можат да го убијат, но не можеа да најдат. 56 Мнозина лажно сведочеа против него, но сведоштвата не им се совпаѓаа. 57 А некои станаа и лажно сведочеа против него, велејќи: 58 „Го слушнавме како вели: ’Ќе го урнам овој храм, кој е направен со човечки раце, и за три дена ќе изградам друг, кој нема да биде направен со човечки раце‘“. 59 Но, дури ни во тоа не им се совпаѓаше сведоштвото.

60 Потоа првосвештеникот застана на средина и го праша Исус: „Нема ништо да одговориш? Што ќе кажеш за ова што го зборуваат против тебе?“ 61 Но тој молчеше и ништо не одговори. Првосвештеникот пак го праша: „Дали си ти Христос, Синот на Севишниот?“ 62 Тогаш Исус рече: „Да, сум. И ќе го видите Синот човечки како седи од десната страна на Моќниот Бог и доаѓа со облаците небесни“. 63 Тогаш првосвештеникот си ја раскина облеката и рече: „Ни требаат ли други сведоци? 64 Слушнавте дека хули. Што ќе одлучите?“* И сите се согласија дека заслужува смрт. 65 И некои почнаа да го плукаат, да му го покриваат лицето и да го удираат со тупаници и да му велат: „Ако си пророк, кажи кој те удри!“ И стражарите му удираа шлаканици, а потоа го одведоа.

66 А додека Петар беше долу во дворот, дојде една од слугинките на првосвештеникот. 67 Кога го виде Петар како се грее, се загледа во него и рече: „И ти беше со Назареќанецот, со тој Исус“. 68 А тој го одрече тоа: „Ниту го познавам, ниту разбирам што зборуваш“. И отиде накај портата.* 69 Кога го виде таму, слугинката повторно почна да им вели на оние што стоеја таму: „Овој е еден од нив“. 70 Но тој повторно одрекуваше. А малку подоцна, оние што стоеја таму уште еднаш му рекоа на Петар: „Сигурно и ти си еден од нив, бидејќи си Галилеец“. 71 А тој почна да се колне и да се заколнува: „Не го познавам тој човек за кого зборувате!“ 72 Во тој момент петелот запеа по вторпат, и Петар се сети на она што му го рече Исус: „Пред петелот да запее двапати, ти трипати ќе се одречеш од мене“. Тогаш, скршен од болка, силно заплака.