Проповедник
3 Сѐ си има свое време,+ сѐ што се прави под небото си има свое време: 2 време за раѓање+ и време за умирање;+ време за садење и време за корнење на посаденото;+ 3 време за убивање+ и време за лекување;+ време за уривање и време за градење;+ 4 време за плачење+ и време за смеење;+ време за тагување+ и време за танцување;+ 5 време за фрлање камења+ и време за собирање камења;+ време за прегрнување+ и време кога се одбегнуваат прегратки;+ 6 време за барање+ и време за помирување со загубата; време за чување и време за отфрлање;+ 7 време за кинење+ и време за сошивање;+ време за молчење+ и време за зборување;+ 8 време за сакање и време за мразење;+ време за војна+ и време за мир.+ 9 Каква корист има работникот од својот труд?+
10 Ја набљудував работата која Бог им ја даде на синовите човечки за да се занимаваат со неа.+ 11 Тој направил сѐ да е убаво во свое време.+ Дури и вечноста им ја ставил на луѓето в срце,+ за да не можат да ги сфатат во потполност* делата кои вистинскиот Бог ги направил.+ 12 Сознав дека за нив нема ништо подобро отколку да се веселат и да прават добро во животот,+ 13 и секој човек да јаде и да пие и да ужива во доброто од сиот свој труд.+ Тоа е дар Божји.+
14 Сознав дека сѐ што прави вистинскиот Бог ќе трае засекогаш.+ На тоа не може ништо да му се додаде, ниту да му се одземе;+ а вистинскиот Бог го прави+ тоа за луѓето да се бојат од него.+
15 Тоа што се случува сега, веќе било, и тоа што ќе биде, веќе било пред тоа;+ и вистинскиот Бог+ го бара доброто на оној што е гонет.+
16 Уште видов под сонцето дека злото владее таму каде што треба да има правда, и злобата владее таму каде што треба да има праведност.+ 17 И си реков во срцето:+ „Вистинскиот Бог ќе им суди и на праведниот и на злобниот,+ зашто кај него секоја работа и секое дело си има свое време“.+
18 И си реков во срцето дека вистинскиот Бог ќе ги издвои синовите човечки за да видат дека се како животните.+ 19 Зашто, каков што е крајот на синовите човечки таков е и крајот на животните — сите имаат ист крај.+ Како што умираат едните така умираат и другите.+ И сите имаат ист дух,*+ така што човекот не е подобар од животното, зашто сѐ е суета. 20 Сите одат на едно место.+ Сите настанале од прав+ и сите се враќаат во прав.+ 21 Кој знае дали духот на синовите човечки се вознесува горе, а духот на животните слегува долу во земјата?+ 22 И видов дека нема ништо подобро отколку човек да се весели во она што го работи,+ бидејќи тоа му е наградата. Зашто, кој ќе го врати за да види што ќе се случи по него?+