Исаија

57 Праведникот гине,+ а тоа никој не го зема присрце.+ Добродушните луѓе*+ заминуваат кај мртвите, а никој не увидува дека праведникот заминува поради злото.+ 2 Тој влегува во мир.+ Сите што не отстапуваат од правиот пат+ ќе ја најдат својата починка+ во гробот.*+

3 „Пристапете,+ вие синови на вражалка,+ потомство на прељубник и блудница!+ 4 Кому му се ситите?+ Против кого ја раззинувате устата и кому му го плазите јазикот?+ Зарем не сте деца на престапот, потомство на лагата,+ 5 вие што им се препуштате на страстите меѓу големите стебла,+ под секое зелено дрво,+ и ги колете децата во долините, под спилите?+

6 Твоето наследство е меѓу мазните поточни камења.+ Тие, тие се наследството што ти припадна.+ Ним ти им излеваше жртва налевница,+ ним им принесуваше дар. Зарем јас ќе се задоволам со тоа?+ 7 На висока и издигната планина ја постави својата постела+ и одеше таму за да принесуваш жртви.+ 8 А зад вратата и довратниците го стави својот спомен.+ Зашто, ти се откри далеку од мене и одеше таму, ја рашири својата постела.+ Поради својата страсна желба, склучи сојуз со нив. Сакаше да одиш в постела со нив.+ Го гледаше машкиот полов орган. 9 Слегуваше кај Мелех со масло, и твоите мирисливи масла беа многубројни.+ Твоите пратеници ги испраќаше далеку, па падна ниско, дури до гробот.*+ 10 Те намачија многуте твои талкања.+ Не рече: ‚Сето тоа е залудно!‘ Се обнови твојата сила.+ Затоа не се разболе.+

11 Од кого се исплаши и се боеше,+ па почна да лажеш?+ А на мене не се сети.+ Ништо не зеде присрце.+ Зарем не молчев и не го криев сето тоа?+ Затоа ти не се боеше од мене.+ 12 Јас ќе објавам каква е твојата праведност+ и какви се твоите дела+ — тие не можат да ти помогнат.+ 13 Кога ќе повикаш за помош, нема да те избават идолите што си ги собрала,+ туку сите нив ќе ги однесе ветрот,+ здивот ќе ги дувне. А оној што бара прибежиште кај мене+ ќе ја наследи земјата и ќе ја заземе мојата света гора.+ 14 Ќе велат: ‚Насипувајте, насипувајте! Исчистете го патот!+ Отстранете ги препреките од патот на мојот народ!‘ “+

15 Зашто, вака вели Вишниот и Возвишен,+ кој живее во сета вечност+ и чие име е свето:+ „Јас живеам во висините и на свето место,+ а јас сум и со оние што имаат скршен и понизен дух,+ за да го оживеам духот на понизните, да го оживеам срцето на скршените.+ 16 Зашто, нема да се препирам довека ниту ќе се гневам довека,+ оти инаку пред мене би исчезнала животната сила*+ и би ги снемало суштествата што дишат, кои ги создадов јас.+

17 Поради неговата расипаност, што одеше по неправедна добивка,+ јас се разгневив и почнав да го удирам, во гневот го свртив своето лице.+ Но, тој се одметна+ и одеше по патот на своето срце. 18 Ги видов неговите патишта и почнав да го лекувам,+ да го водам+ и да ги тешам+ него и неговите разжалостени“.+

19 „Јас го создавам плодот на усните.+ Траен мир ќе има оној што е далеку и оној што е близу“,+ вели Јехова, „и јас ќе го излекувам.“+

20 „А злите се како разбранувано море кое не може да се смири и чии води исфрлаат морска трева и кал. 21 Нема мир за злите!“+ — вели мојот Бог.