2. Мојсеева

33 Јехова потоа му рече на Мојсеј: „Оди! Ти и народот што го изведе од египетската земја+ отидете одовде во земјата за која им се заколнав на Авраам, на Исак и на Јаков: ‚Ќе му ја дадам на твоето потомство‘.+ 2 Ќе испратам пред тебе ангел+ и ќе ги истерам Ханаанците, Аморејците, Хетејците, Ферезејците, Евејците и Евусејците.+ 3 Оди во земјата во која тече мед и млеко!+ А јас нема да одам меѓу вас, зашто сте непокорен* народ, + за да не ве истребам по патот“.+

4 Кога ги чу тие тешки зборови, народот почна да тагува.+ Никој не го стави својот накит на себе. 5 И Јехова му рече на Мојсеј: „Кажи им на синовите на Израел: ‚Вие сте непокорен* народ.+ Кога би дошол меѓу вас само за момент,+ би ве истребил. Затоа, симнете го од себе сиот накит, па да видам што ќе направам со вас!‘ “+ 6 Така синовите на Израел го симнаа од себе својот накит на планината Хорив+ и оттогаш повеќе не го носеа.

7 А Мојсеј го зеде својот шатор, го распна надвор од логорот, далеку од логорот, и го нарече шатор на средбата. Секој што сакаше да го праша+ нешто Јехова, одеше кај шаторот на средбата, кој се наоѓаше надвор од логорот. 8 Кога Мојсеј ќе тргнеше кон шаторот, целиот народ ќе станеше.+ Секој стоеше на влезот од својот шатор и гледаше по Мојсеј додека тој не влезеше во шаторот. 9 А кога Мојсеј ќе влезеше во шаторот, столбот од облак+ се спушташе и стоеше на влезот од шаторот додека Бог разговараше+ со Мојсеј. 10 И целиот народ го гледаше столбот од облак+ како стои на влезот од шаторот, и тогаш целиот народ стануваше и секој се поклонуваше на влезот од својот шатор.+ 11 А Јехова разговараше со Мојсеј лице в лице,+ како што разговара човек со својот ближен. Потоа Мојсеј се враќаше во логорот, а неговиот слуга+ Исус, синот на Навин,+ неговиот помошник, не се помрднуваше од шаторот.

12 Мојсеј му рече на Јехова: „Еве, ти ми велиш: ‚Води го овој народ‘, но не ми кажа кого ќе испратиш со мене. Уште ми рече: ‚Те знам по име,+ и ти најде милост во мои очи‘. 13 Затоа сега те молам, ако сум нашол милост во твои очи,+ објави ми ги своите патишта+ за да те запознаам и да најдам милост во твои очи! И сети се дека овој народ е твој народ!“+ 14 А тој му рече: „Јас ќе појдам со тебе+ и ќе ти дадам починка“.+ 15 „Ако не појдеш ти со нас“, одговори Мојсеј, „немој ни да нѐ водиш одовде! 16 По што ќе се знае дека јас и твојот народ сме нашле милост во твои очи? Зарем не по тоа што ти одиш со нас,+ па јас и твојот народ се разликуваме од сите други народи што се на лицето на земјата?“+

17 А Јехова му одговори на Мојсеј: „И ова што го рече ќе го направам,+ зашто најде милост во мои очи и те знам по име“. 18 На ова Мојсеј рече: „Те молам, покажи ми ја својата слава!“+ 19 А тој му одговори: „Ќе направам сета моја добрина да помине пред твоето лице+ и ќе го објавам пред тебе името Јехова.+ Ќе бидам милостив кон кого што сакам да бидам милостив и ќе му се смилувам на оној кому сакам да му се смилувам“.+ 20 Потоа додаде: „Но не можеш да го видиш моето лице, зашто не може човек да ме види мене и да остане жив“.+

21 Јехова продолжи: „Еве место кај мене, застани на карпата! 22 Додека поминува мојата слава, ќе те ставам во шуплината од карпата и ќе те засолнам со својата рака додека не поминам. 23 Потоа ќе ја тргнам раката, па ќе ме видиш од зад грб. Но моето лице не може да се види“.+