‚Еве ме, испрати ме!‘

1. По цел свет денес луѓето

на Бог го срамат името.

За некој тој е слаб ил’ груб.

„Не постои“, ќе рече друг.

Кој име ќе му посвети,

од срамот ќе го очисти?

„Јас спремен сум! Испрати ме.

Те фалам, Боже, од срце.

2. Ни трошка почит немаат,

за бавен Бог го сметаат.

Се клањаат пред идоли

и „цезарот“ е бог за нив.

А кој ќе ги предупреди?

Кој крајот ќе го објави?

„Јас спремен сум! Испрати ме.

Ќе носам вест насекаде.

3. А кротките ги жалости

што толку злоба постои.

Со сето срце копнеат

мир душевен да пронајдат.

Кој нежно ќе ги утеши?

Кој помош ќе им понуди?

„Јас спремен сум! Испрати ме

ко учител на кротките.