Убавина која не избледнува

„УБАВИНАТА исчезнува; убавината поминува“ — забележал поетот Волтер Деламер. Тоа сигурно се однесува и на раскошните кактусови цветови прикажани овде чија, слава бргу избледнува.

Христијанскиот ученик Јаков напишал: „Бидејќи [богатиот] ќе помине како цвет од трева; оти сонцето огрева и со својата горештина ја исушува тревата, и цветот нејзин отпаѓа, и убавината на нејзиниот изглед исчезнува; така ќе овене и богатиот во својот пат“ (Јаков 1:10, 11).

Во овој несигурен свет, богатството може навистина да исчезне преку ноќ. Понатаму, богатиот човек — како и секој друг — е „кратковечен, . . . како цвеќе“ (Јов 14:1, 2). Исус раскажал парабола за еден човек кој бил зафатен со правење на залихи за да може после да седи и да одмора. Но, тогаш кога помислил дека има сѐ што му е потребно за еден лесен живот, умрел. Исус предупредил: „Така бива со оној што собира добра за себе, а не се богати во Бога“ (Лука 12:16-21).

„Се богати во Бога.“ Што мислел Исус со ова? Човек богат на ваков начин има „богатства на небото“ — добро име пред Бог. Такво богатство никогаш не исчезнува (Матеј 6:20; Евреите 6:10). Наместо да биде како цвет кој венее, ваквиот човек во Библијата е спореден со дрво чии лисја не венеат. И уверени сме дека „во сѐ што прави, напредува“ (Псалми 1:1-3, 6).