Фуснота

a Исаија 9:8—10:4 го сочинуваат четири строфи (делови од еден ритмичен пасус), и секоја завршува со злокобниот рефрен: „Покрај сѐ тоа Неговиот гнев нема да се смири, Неговата рака ќе остане испружена“ (Исаија 9:12, 17, 21; 10:4). Со ова литературно изразно средство се остава впечаток дека Исаија 9:8—10:4 е поврзан во едно сложено „слово“ (Исаија 9:8). Забележи го и тоа дека Јеховината „рака ќе остане испружена“, не за да понуди помирување, туку за да суди (Исаија 9:13).