ОНА што започнало како рутински ден на орање за еден млад земјоделец по име Јелисеј, испаднало најзначајниот ден во неговиот живот. Додека работел на нивата, Јелисеј добил една неочекувана посета од Илија, најистакнат израелски пророк. ,Што би можел тој да бара од мене?‘ можеби се прашувал Јелисеј. Тој не морал да чека долго за одговор. Илија ја наметнал својата службена облека на Јелисеј, покажувајќи дека еден ден Јелисеј ќе биде негов наследник. Јелисеј не го сметал ова повикување лекомислено. Без збор, тој ја оставил својата нива за да му стане служител на Илија (3. Царства 19:19—21).

Кога му била упатена покана за специјална служба со Илија, Јелисеј веднаш ја оставил својата нива за да му служи на израелскиот најистакнат пророк. Очигледно, некои од неговите должности биле ниски, зашто станал познат како оној кој ,полевал вода на Илиевите раце‘c (4. Царства 3:11). Сепак, Јелисеј гледал на своето дело како на предност и лојално останал покрај Илија.

Многу од Божјите денешни слуги покажуваат сличен дух на самопожртвуваност. Некои ги оставиле своите „нивје“ — своите живеачки — за да ја проповедаат добрата вест во оддалечени подрачја или за да служат како членови на некоја бетелска фамилија. Други, пак, патувале во странски земји за да работат на градежните проекти на Заедницата. Многумина прифатиле нешто што би можело да се нарече ниска задача. Сепак, ниту еден кој му робува на Јехова не извршува безначајна служба. Јехова ги цени сите оние кои спремно му служат и ќе го благослови нивниот дух на самопожртвуваност (Марко 10:29, 30).