Конечно доаѓа до заклучок дека неговото размислување било погрешно, и Асаф вели: „Но ако речев [Реков, „NW“]: ќе расудувам и јас така, — тогаш ќе го изневерев родот на Твоите синови. И сакав тоа да го разберам, но тоа беше тешко за мене сѐ додека не влезам во Божјото светилиште и не го разбрав нивниот крај. И така, заради подмолноста нивна дозволи да ги снајде зло, и ги понизи кога се возгордееја. Како запустеа, како ненадејно исчезнаа и загинаа поради своето беззаконие! Како сон кога човек се разбудува, така во градот Твој, Господи, образот нивни уништи го“ (Псалми 72:15-20).

Асаф сфатил дека Бог ги поставил злобните „на лизгава земја“ (NW). Поради тоа што нивните животи се вртат околу материјалните работи, во опасност се да доживеат ненадеен слом. Како последно, смртта ќе ги надвладее во староста, а нивното богатство, стекнато на нечесен начин, нема да им обезбеди подолг живот (Псалми 48:6-12). Нивниот напредок ќе биде како сон којшто бргу поминува. Правдата може да ги достигне и пред да остареат така што ќе си го пожнеат она што си го посеале (Галатјаните 6:7). Бидејќи му го свртиле грбот на Единствениот кој може да им помогне, тие остануваат беспомошни, без надеж. Кога Јехова ќе делува против нив, нивниот „образ“ — нивната слава и положба — ќе го гледа со презир.