Илјадници нахранети со неколку леба и две риби

Откако се вратиле од своето проповедничко патување низ Галилеја, дванаесетте апостоли биле пресреќни и му раскажале на Исус за „сѐ што направиле и поучувале“. Се разбира, биле уморни. Освен тоа, не стигнале ни да јадат бидејќи постојано доаѓале и си оделе многу луѓе. Затоа Исус им рекол: „Дојдете со мене на едно осамено место и одморете се малку“ (Марко 6:30, 31).

Така се качиле на еден чамец, веројатно некаде близу Капернаум, и се упатиле кон едно осамено место на источната страна од реката Јордан, преку Витсаида. Меѓутоа, мнозина ги виделе кога заминувале и тоа им го кажале и на други. Сите заедно брзо тргнале пешки по брегот. Кога чамецот пристигнал, народот веќе бил таму.

Кога Исус излегол од чамецот и го видел мноштвото, се сожалил на луѓето бидејќи биле како овци без пастир. Затоа почнал „да ги поучува за многу работи“ поврзани со Царството (Марко 6:34). Исто така, ги излекувал ‚оние на кои им требало лекување‘ (Лука 9:11). Бидејќи денот се ближел кон крајот, учениците му рекле: „Местово е пусто, а веќе е доцна. Распушти го народот, нека оди по селата и нека си купи нешто за јадење“ (Матеј 14:15).

Исус им одговорил: „Не треба да одат, дајте им вие да јадат“ (Матеј 14:16). Исус знаел што ќе направи околу тоа, но сакал да види како размислува Филип. Затоа го прашал: „Од каде да купиме леб за да јадат?“ Тоа прашање му го поставил на Филип затоа што тој бил од блиското гратче Витсаида. Но, и да купеле леб, со тоа не би го решиле проблемот бидејќи имало околу пет илјади мажи. А заедно со жените и децата, бројката можеби била двојно поголема! Филип одговорил: „Кога би купиле леб дури и за двесте денарии [еден денариј изнесувал една дневница], не би имало доволно за секој да добие по малку“ (Јован 6:5-7).

И Андреј очигледно мислел дека е невозможно да се нахранат толку многу луѓе. Тој рекол: „Овде има едно момче, кое има пет јачменови леба и две мали риби. Но што е тоа за толку многу народ?“ (Јован 6:9).

Било пролет, пред Пасхата во 32 год. од н.е., и полињата биле покриени со зелена трева. Исус им рекол на учениците да им кажат на луѓето да поседнат на тревата во групи од по педесет и од по сто луѓе. Потоа ги зел петте леба и двете риби, му се заблагодарил на Бог и почнал да ги крши лебовите и да ги дели рибите. Парчињата им ги давал на учениците за да им ги поделат на народот. Сите јаделе и се наситиле!

Подоцна, Исус им рекол на учениците: „Соберете ги парчињата што останаа за да не пропадне ништо“ (Јован 6:12). Учениците собрале сѐ што останало и наполниле дванаесет кошници!