По тие зборови, еден од стражарите, кој стоел во близина, го удрил Исус по лицето и му рекол: „Зарем така му одговараш на главниот свештеник?“ Исус знаел дека не направил ништо погрешно, па затоа му одговорил: „Ако кажав нешто погрешно, докажи дека е погрешно! Но ако кажав право, зошто ме удираш?“ (Јован 18:22, 23). Потоа Ана го испратил Исус кај својот зет Кајафа.

Во меѓувреме, во домот на Кајафа се собрал целиот Судски совет — првосвештеникот, народните старешини и книжниците. Еврејскиот закон забранувал да се одржува судење ноќе за време на Пасхата, но тоа ни малку не ги одвратило од нивната злобна намера.

Се разбира, тие луѓе воопшто не биле непристрасни. Уште кога Исус го воскреснал Лазар, Судскиот совет одлучил дека Исус мора да умре (Јован 11:47-53). А само неколку дена претходно, верските водачи се договарале како со измама да го фатат Исус и да го убијат (Матеј 26:3, 4). Значи, Исус бил осуден уште пред да почне да му се суди!

Откако Исус бил уапсен во градината Гетсиманија, апостолите од страв побегнале. Но, двајца од нив се предомислиле. Тоа биле Петар „и еден друг ученик“, најверојатно апостолот Јован (Јован 18:15; 19:35; 21:24). Тие можеби го стигнале Исус додека толпата го водела кај Ана. Кога Ана го пратил Исус кај првосвештеникот Кајафа, Петар и Јован го следеле оддалеку. Од една страна се плашеле за својот живот, а од друга страна биле загрижени што ќе се случи со нивниот Господар.