Во Еремија 31:15 пишува: „Вака вели Јехова: ,Во Рама се слуша глас, оплакување и горко плачење. Рахела плаче по своите синови. Не сака да се утеши за своите синови, зашто нив повеќе ги нема‘“.

Како и да е, тоа што Еремија рекол дека Рахела плаче по своите синови имало пророчко значење и укажувало на она што се случило многу векови подоцна, кога животот на малиот Исус бил во опасност. Цар Ирод заповедал да се убијат сите машки деца на возраст до две години кои биле во Витлеем, гратче јужно од Ерусалим. Затоа, можело да се каже дека тие синови повеќе ги немало — биле мртви. Замисли си го лелекот на мајките што останале без своите синови! Нивниот плач бил толку силен што, симболично кажано, можел да се чуе дури до Рама, на северната страна на Ерусалим (Мат. 2:16-18).

Според тоа, и во времето на Еремија и во времето на Исус, со изразот „Рахела плаче по своите синови“, на соодветен начин било покажано колкава била болката на еврејските мајки по нивните убиени деца. Се разбира, оние што умреле или, симболично кажано, отишле во ,непријателска земја‘, можат да се спасат од тој непријател кога ќе настапи воскресението на мртвите (Ерем. 31:16; 1. Кор. 15:26).