Песна 204

„Еве ме, испрати ме мене!“

(Исаија 6:8)

1. Срам човекот му донесол

на многу начини на Бог.

Груб, слаб тој го прикажува.

,Не постои!‘ — извикува.

Кој Бога ќе го оправда?

Кој ќе му пее пофалба?

,Јас, еве сум! Испрати ме.

Ти пеам фалби од срце.

(Рефрен)

2. ,Бог бавен е‘, го ругаат;

за страв од Бога не знаат.

Од камен прават идол свој,

се клањаат на цезарот.

Кој нив ќе ги предупреди

и Божја војна објави?

,Јас, еве сум! Испрати ме.

Ги носам опомените.

(Рефрен)

3. А кротките се жалосни

за злото што се намножи;

вистината ја бараат,

мир тие посакуваат.

Кој утеха ќе однесе?

На кротки кој ќе помогне?

,Јас, еве сум! Испрати ме

ко учител на кротките.

(РЕФРЕН)

Најголема за мене е чест.

Еве ме! Испрати ме.‘