Африкански град каде што Истокот се сретнува со Западот
ОД ДОПИСНИКОТ НА РАЗБУДЕТЕ СЕ! ВО ЈУЖНА АФРИКА
КАКВИ само живописни глетки можат да се видат додека се шета низ некоја улица на Дурбан! Ќе видите дека многу луѓе, особено младите, го прифатиле западниот стил на облекување. Но, забележете ги и постарите Зулу госпоѓи со нивните скромни, долги фустани и со главите украсени со шарени марами. Има и госпоѓи од Индија облечени во сари или во пенџапски наметки и шалвари. Додека се приближувате кон брегот, веројатно ќе видите некои Зулу мажи облечени во накитени облеки како влечат рикши. Навистина, Дурбан е несекојдневен африкански град, каде што Истокот се сретнува со Западот. Каква е историјата на овој фасцинантен град?
Јужноафриканскиот град Дурбан е населен помалку од два века. Во 1824 овде се населиле околу 40 колонисти со европско потекло. Во тоа време, центарот на моќното царство на племињата Зулу под власта на Шака, нивниот цар воин, бил северно од Дурбан. По две децении, Британија извршила анексија на Дурбан и околните копнени области. Во текот на 19 век се воделе неколку војни меѓу новите колонизатори и племињата Зулу.
Во меѓувреме, англиските доселеници откриле дека во крајбрежните региони добро успева шеќерната трска. За обработување на плантажите со шеќерна трска тие се погрижиле да дојдат работници од Индија, која во тоа време исто така била британска колонија. Од 1860 до 1911, во Дурбан дошле повеќе од 150.000 Индијци. Како резултат на тоа, денес метрополата Дурбан има население од повеќе од три милиони, составено од луѓе од три различни делови на светот — домородни Зулу, Азијати од Индија и луѓе од британско и западноевропско потекло.
Овој град има и други интересни карактеристики. Како што може да се види на придружната фотографија, тој има природно пристаниште заштитено од Индискиот Океан со еден долг „прст“ копно наречено Блаф. Ова интересно копно е високо преку 90 метри и е прекриено со вегетација. Секој ден големите бродови минуваат низ ова природно заштитено пристаниште. Книгата Discovery Guide to Southern Africa (Водич за откривање на Јужна Африка) објаснува дека Дурбан има „најголемо и најпрометно пристаниште во Африка, кое го зазема деветтото место во светот“. Оние што одат на годишен одмор се привлечени од убавите плажи на Дурбан и уживаат во неговите топли води. Има идеални места за серфување, а капачите уживаат во безбедноста од добро одржуваните мрежи против ајкули.
Оние што имаат љубов кон Библијата имаат уште една причина да бидат заинтересирани за овој град. Библиските студенти, како што биле познати Јеховините сведоци во тоа време, отвориле канцеларија на подружницата овде во 1910 година. Потоа, во април 1914, во Дурбан бил одржан првиот конгрес на Библиските студенти во Африка. Присуствувале 50-тина луѓе, вклучувајќи и делегати од далечни места на Јужна Африка. На тој историски конгрес се крстиле 16 нови обожаватели. Извесен број од присутните биле помазани христијани што се покажале верни до смрт, вклучувајќи го и Вилијам В. Џонстон, кој прв раководел со канцеларија на подружницата во Африка.
Јеховините сведоци организирале и многу други конгреси во Дурбан од 1914. Во декември 2000 присуствуваа околу 14.848 лица на двата конгреса „Извршители на Божјата реч“ што се одржаа во овој град, на кои се крстија 278 нови лица. Да се запознаеме со едно од многуте индиски семејства што присуствуваа. Пред десет години, таткото, Ален, ја запознал библиската вистина преку својата ќерка, Сомашини. Ален се лекувал од алкохолизам и ја барал смислата на животот. Сомашини, која тогаш имала само три години, му донела на татка си една книга што ја нашла кај соседите. Нејзиниот наслов, True Peace and Security—How Can You Find It? (Вистински мир и сигурност — како да се пронајдат?), веднаш му се допаднал на Ален. Уживал во она што го читал и се поврзал со Јеховините сведоци. Поради она што го научил од Библијата, Ален го озаконил својот брак. Наскоро, неговата сопруга, Рени, се заинтересирала и почнала да присуствува на состаноците на Јеховините сведоци. Во тоа време оваа двојка живеела со родителите на Рени, кои припаѓаат на една од црквите на христијанскиот свет. Родителите се противеле на новата религија на младата двојка и им поставиле ултиматум: „Или оставете ги Сведоците или одете си од нашиот дом!“
Ален и Рени одлучиле да заминат, иако било тешко да се најде стан. Пријателите Јеховини сведоци им помогнале да најдат пристојно место за живеење. Во 1992, Ален и Рени се крстиле како Јеховини сведоци. Продолжиле да напредуваат и денес Ален служи како старешина во христијанското собрание.
Во подрачјето на метрополата Дурбан има повеќе од 50 собранија на Јеховините сведоци. Повеќето од нив се составени од припадници на племињата Зулу. Меѓутоа, некои собранија, особено во близина на центарот на градот, се составени од Зулу, Индијци и луѓе од европско потекло. Ако дојдете на еден од овие состаноци, ќе видите нешто повеќе од средба меѓу Истокот и Западот. Можеби ќе претседава некој елегантно облечен африкански или индиски Сведок или, пак, Сведок од европско потекло. Но, едно нешто е сигурно: Во присутните ќе видите жив доказ дека Библијата има моќ да ги обедини луѓето од сите нации во срдечно и трајно пријателство.
[Слика на страница 16]
Ален, Рени и нивните деца
[Слика на страница 16]
Собраниските состаноци соединуваат луѓе од сите раси
[Слика на страница 16]
Градското собрание во Дурбан
[Извор на слика на страница 15]
Фотографии: Со љубезна дозвола на Gonsul Pillay