Ја почувствувавме силата со која Бог нѐ зајакнува

РАСКАЖАЛА ЕСТЕР ГАИТАН

„Ја киднапиравме мајка Ви. Не се обидувајте да викнете полиција. Само чекајте да ви се јавиме утре рано наутро.“

ЕДЕН вторник минатата година, мојата помала сестра го доби овој телефонски повик во врска со мајка ни, Естер. Јас и маж ми, Алфредо, само што се бевме вратиле од состанок во Салата на Царството на Јеховините сведоци кога дознавме за повикот. Кога отидовме во куќата на моите родители во Мексико Сити, роднините веќе беа таму. Мојата помала сестра и брат ми беа потресени, а сестрите на мајка ми беа целите уплакани.

Татко ми и мојот постар брат беа на службено патување. Откако разговаравме со нив по телефон, сите се сложивме дека е најдобро да ја известиме полицијата. Целата таа тешка ноќ се молевме за помош. Чувствувавме дека Бог ни дава ‚сила која ја надминува нормалната‘ (2. Коринќаните 4:7).

Следното утро, јас ја кренав слушалката кога се јавија киднаперите. Иако бев многу вознемирена, успеав да зборувам смирено. Киднаперот сакаше да зборува со татко ми, но му реков дека тој е на пат. Одговори дека ќе чекаат да се врати татко ми, па тогаш ќе преговараат. Ми се закани дека ако не платиме голема сума пари, ќе ја убијат мајка ми.

Следниот ден, повторно ја кренав слушалката јас. Бидејќи и покрај неговите закани звучев смирено, киднаперот ме праша: „Свесна ли си колку е сериозна ситуацијата?“

„Се разбира дека сум свесна“, одговорив. „Ја киднапиравте мајка ми. Но, ние сме Јеховини сведоци и имаме потполна доверба дека нашиот Бог ќе ни помогне. А Библијата нѐ подготвува да издржиме во овие тешки времиња во кои живееме.“

„Да, да. Го знам сето тоа“, рече тој. „И мајка ти го вели истото. Има многу голема доверба во нејзиниот Бог и во фамилијата.“ Од тоа знаевме дека верата на мајка ми и понатаму е цврста, и тоа ни даде сила.

Помош за да издржиме

Како што минуваа деновите, нашите сохристијани ни се јавуваа и ни праќаа картички и електронски пораки. Продолживме да одиме на состаноци и во служба. Многу нѐ тешеше и тоа што секој ден ја читавме Библијата и библиската литература. Најмногу од сѐ ни помогна молитвата, која ни го даде „мирот Божји“ (Филипјаните 4:6, 7).

Еден полицаец рече: „Овие девет години откако сум полицаец сум видел многу очајни семејства, но вие сте поинакви. Вие сте многу смирени. Уверен сум дека тоа е поради Богот што го обожавате“.

Му го покажавме изданието на списанието Разбудете се! од 22 декември 1999 (не е објавено на македонски), во кое имаше серија статии „Киднапирање — зошто претставува глобална закана“, кое ние повторно си го разгледавме. Тој го прочита и нѐ замоли за уште примероци, велејќи и дека сака подобро да се запознае со Јеховините сведоци.

Конечно, по 15 дена преговарање, киднаперите ја ослободија мајка ми. Таа се чувствуваше добро, иако ја чувале сама во едно мало сопче, врзана со синџир за ногата. Сепак, се однесувале со неа со почит и ѝ ги давале лековите што ги земаше за дијабетесот и високиот крвен притисок.

Мајка ми ни раскажа зошто толку добро се справила со ситуацијата. „Во почетокот“, призна таа, „бев многу уплашена; но почнав да му се молам на Јехова и тој не ме остави да очајувам. Ни во еден момент не се почувствував сама во тие четири ѕида. Сфатив колку ми е реален Јехова; тој никогаш не ме остави. Го молев да ми помогне да ги покажувам плодовите на неговиот дух — пред сѐ, стрпливост.

Благодарение на помошта од Бог, ниту еднаш не заплакав, ниту пак ме фати паника. Деновите ги минував сеќавајќи се на библиските стихови што ги знаев и пеејќи ги наглас нашите песни за Царството. Понекогаш си замислував дека сум на состанок и во мислите учествував и јас. Исто така, си замислував дека им проповедам на луѓето и дека ги поучувам за Библијата. Моите мисли беа толку зафатени со вакви работи, што времето брзо ми минуваше.

Дури имав и прилика да им посведочам на киднаперите за мојата вера. Секојпат кога некој од нив ќе ми донесеше храна, јас му проповедав, иако очите ми беа врзани. На пример, еднаш му кажав на киднаперот дека Библијата ги претскажала тешките времиња во кои живееме и дека разбирам дека сигурно мора многу да им требаат пари. Му реков дека Јехова Бог има неограничена моќ, но дека никогаш не ја злоупотребува. Потоа го замолив и тие да не ја злоупотребуваат моќта што ја имаа над мене, туку да се однесуваат човечно со мене.

Киднаперот ме слушаше и ми рече да не се грижам, дека нема да ме повредат. Му благодарам на Јехова што ме крепеше во тие тешки моменти, и сега, повеќе од кога и да било порано, решена сум да продолжам да му служам како пионер [полновремен проповедник] сѐ додека сум способна за тоа.“

Без сомнение, ова премреже уште повеќе ја зближи мајка ми, а и сите нас, со Јехова. Не се опишува со зборови колку сме благодарни што мајка ми е повторно дома. Голема утеха за нас е тоа што знаеме дека под Божјето Царство повеќе нема да има вакви злосторства. Во меѓувреме, јас и моето семејство можеме да ја потврдиме вистинитоста на зборовите што ги кажал псалмистот во Библијата: „Праведникот има многу неволји, но Господ го избавува од сите“ (Псалм 34:19). (Приложено од Мексико.)