स्तोत्र

 २ तू प्रकाशाने स्वतःला पांघरलं आहेस;+

तंबू ताणावा तसं तू आकाश ताणलं आहेस.+

 ३ तो आपल्या माडीवरच्या खोल्यांच्या तुळया* आकाशातल्या पाण्यात बसवतो,+

तो ढगांच्या रथावर स्वार होऊन,+

वाऱ्‍याच्या पंखांवरून जातो.+

 ४ तो आपल्या स्वर्गदूतांना खूप शक्‍तिशाली बनवतो;

आपल्या सेवकांना भस्म करणाऱ्‍या आगीसारखं बनवतो.+

 ५ त्याने पृथ्वीला तिच्या पायांवर स्थिर केलंय;+

आपल्या ठिकाणावरून ती कधीच हलवली जाणार नाही.*+

 ७ तू धमकावलंस तेव्हा जलाशय पळून गेले;+

तुझ्या गर्जनेने ते घाबरून पळून गेले.

त्यांनी ती पार करू नये आणि पृथ्वीला पुन्हा झाकू नये,+

म्हणून तू असं केलंस.

१० तो दऱ्‍यांमधून झरे वाहायला लावतो;

ते पर्वतांच्या मधून वाहतात.

११ ते रानातल्या सर्व जंगली प्राण्यांना पाणी पुरवतात;

रानगाढवं त्यांतलं पाणी पिऊन आपली तहान भागवतात.

१२ आकाशातले पक्षी त्यांच्या जवळपास घरटी बांधतात;

ते दाट वृक्षांमध्ये किलबिल करतात.

१४ तो गुराढोरांसाठी गवत उगवायला लावतो;

आणि माणसांसाठी झाडंझुडपं उगवायला लावतो.+

त्यामुळे त्यांना जमिनीतून अन्‍न मिळतं;

१५ मनाला आनंद देणारा द्राक्षारस,+

चेहऱ्‍यावर चमक आणणारं तेल

आणि माणसाच्या हृदयाचं पोषण करणारी भाकर मिळते.+

१६ यहोवाच्या वृक्षांना, त्याने लावलेल्या लबानोनच्या देवदारांना

भरपूर पाणी मिळतं.

१८ उंच पर्वत पहाडी रानशेळ्यांसाठी असतात;+

बिजू* डोंगरांच्या कडेकपारींत राहतात.+

१९ ऋतू ठरवण्यासाठी त्याने चंद्र बनवला;

कधी मावळायचं, हे सूर्याला चांगलं माहीत असतं.+

२१ तरुण सिंह* आपल्या शिकारीसाठी डरकाळी फोडतात,+

ते देवाकडे आपलं अन्‍न मागतात.+

२२ जेव्हा सूर्य उगवतो,

तेव्हा ते आपल्या गुहेत जाऊन पडून राहतात.

२३ माणूस आपल्या कामाला जातो,

तो संध्याकाळपर्यंत कष्ट करतो.

२६ त्यातून जहाजं प्रवास करतात आणि लिव्याथानसुद्धा;*+

त्याला तू समुद्रात खेळण्यासाठी बनवलंस.

२७ तू त्यांना वेळच्या वेळी अन्‍न देशील,

म्हणून ते सर्व तुझी वाट पाहतात.+

३० तू आपली पवित्र शक्‍ती* पाठवतोस तेव्हा ते निर्माण होतात,+

तू पृथ्वीला नवजीवन देतोस.

३२ तो पृथ्वीकडे पाहतो तेव्हा तिला हादरे बसतात;

तो पर्वतांना स्पर्श करतो तेव्हा ते धुमसतात.*+

३३ मी आयुष्यभर यहोवाचं गुणगान करीन;*+

माझ्या जिवात जीव असेपर्यंत मी माझ्या देवाची स्तुती गाईन.+

३५ पापी लोक पृथ्वीवरून नाहीसे होतील

आणि दुष्टांचं अस्तित्व राहणार नाही.+