स्तोत्र

 २ पण माझी पावलं तर जवळजवळ भरकटलीच होती;

मी पडण्याच्या बेतात होतो.+

 ३ कारण, दुष्ट लोक किती आरामात राहतात,+

हे पाहून मला त्या गर्विष्ठांचा* हेवा वाटू लागला.

 ४ त्यांचं शरीर अगदी धडधाकट असतं*

आणि त्यांना सुखाने मरण येतं.+

 ५ इतर लोकांसारख्या समस्या त्यांना नसतात,+

इतर माणसांसारखे त्रास त्यांना सोसावे लागत नाहीत.+

 ६ त्यामुळे गर्व त्यांच्या गळ्यातला हार बनला आहे;+

हिंसा ते वस्त्रासारखी पांघरतात.

 ७ लठ्ठपणामुळे* त्यांचे डोळे सुजले आहेत;

त्यांनी कल्पनाही केली नव्हती इतकं त्यांनी मिळवलंय.

 ९ ते आकाशाइतके उंच असल्यासारखे बोलतात,

ते पृथ्वीवर बढाया मारत फिरतात.

१० म्हणून, देवाचे* लोक त्यांच्याकडे वळतात,

त्यांच्याजवळ असलेल्या भरपूर पाण्यातून ते पितात.

१३ खरंच, मी उगाचच माझं हृदय शुद्ध ठेवलं

आणि निर्दोषतेने आपले हात धुतले.+

१४ मी दिवसभर चिंतेत असायचो;+

रोज सकाळी देव माझं ताडन करायचा.+

१५ पण जर मी मनातल्या या गोष्टी बोलून दाखवल्या असत्या,

तर ते तुझ्या लोकांचा* विश्‍वासघात करण्यासारखं ठरलं असतं.

१६ मी या गोष्टी समजून घेण्याचा प्रयत्न केला,

तेव्हा मला मनस्ताप झाला.

१७ शेवटी, मी देवाच्या महान उपासना मंडपात आलो

आणि त्यांच्या भविष्याबद्दल विचार केला.

२० जागा झाल्यावर जसा माणूस स्वप्न विसरून जातो,

तसा हे यहोवा, तू उठशील तेव्हा त्यांना झिडकारशील.*

२१ पण माझं मन निराश झालं होतं,+

माझ्या मनाला खूप यातना होत होत्या.

२२ मी अविचारी आणि मूर्ख माणसासारखा विचार करत होतो;

तुझ्यापुढे मी एखाद्या बुद्धिहीन पशूसारखा झालो होतो.

२३ पण आता मी सतत तुझ्यासोबत आहे;

तू माझा उजवा हात धरला आहेस.+

२४ तू सल्ला देऊन मला मार्ग दाखवशील+

आणि पुढे माझ्यावर कृपा करशील.+

२६ माझं शरीर आणि मन जरी थकलं,

तरी देव माझा खडक आहे, तो माझ्या मनाला बळ देतो.

मी सर्वोच्च प्रभू यहोवा याचा आश्रय घेतला आहे;

मी त्याची सगळी कार्यं घोषित करीन.+