स्तोत्र

७७ मी देवाला मोठ्याने हाक मारीन;

मी देवाला हाक मारीन आणि तो माझं ऐकेल.+

रात्रीही मी सतत माझे हात त्याच्यापुढे पसरून ठेवतो,*

तरीही माझं* सांत्वन होत नाही.

 ३ मला देवाची आठवण येते, तेव्हा मी कण्हतो;+

मी व्याकूळ होतो आणि माझी शक्‍ती नाहीशी होते.+ (सेला )

 ४ तू मला डोळे मिटू देत नाहीस;

मी बेचैन झालोय आणि माझ्या तोंडून शब्द निघत नाहीत.

 ५ फार पूर्वीच्या दिवसांबद्दल

आणि गतकाळातल्या वर्षांबद्दल मी विचार करू लागतो.+

 ६ रात्रीच्या प्रहरी मी माझं गीत* आठवतो;+

मी आपल्या मनाशी विचार करतो;+

मी सर्व गोष्टींचा अगदी कसून शोध घेतो.

१० मी असं म्हणत राहतो: “सर्वोच्च देवाने आपल्याला पाठिंबा* द्यायचं सोडून दिलंय,

याचं मला फार दुःख होतं.”+

११ मी याहची कार्यं आठवीन;

तू फार पूर्वी केलेल्या पराक्रमांची मी आठवण करीन.

१२ मी तुझ्या सर्व कार्यांवर मनन करीन,

त्यांच्यावर मी खोल विचार करीन.+

१५ तुझ्या शक्‍तीने* तू तुझ्या लोकांची सुटका केलीस,+

तू याकोबच्या आणि योसेफच्या मुलांना सोडवलंस. (सेला )

१६ हे देवा, समुद्राने तुला पाहिलं;

त्याने तुला पाहिलं आणि तो भयभीत झाला.+

१८ तुझ्या गर्जनेचा आवाज+ रथाच्या चाकांसारखा होता;

चकाकणाऱ्‍या विजांमुळे पृथ्वी उजळून गेली;+

तिला हादरे बसले आणि ती थरथर कापू लागली.+

१९ तुझा मार्ग समुद्रातून,+

तुझी वाट महासागरांतून गेली;

पण तुझ्या पावलांच्या खुणा सापडल्या नाहीत.

२० मोशे आणि अहरोन यांच्या देखरेखीखाली*+

तू आपल्या लोकांना कळपासारखं नेलंस.+