११. काहीजण जडवादी ध्येयांच्या मागे कसे धावू लागले, आणि हे मूर्खतेचे का आहे?

^११ “तर तुम्ही पहिल्याने त्याचे राज्य व त्याचे नीतीमत्व मिळविण्यास झटा म्हणजे त्यांच्याबरोबर ह्‍याही सर्व गोष्टी तुम्हाला मिळतील.” (मत्तय ६:३३) या शब्दांकडे कोणी कान देण्यात मागे पडते तेव्हा ते किती दुःखद असते! आर्थिक सुरक्षिततेच्या कहाण्या ऐकून ऐकून ते संपत्ती, प्रापंचिक शिक्षण आणि जागतिक ध्येये यांच्यामागे धावू लागतात, आणि “आपल्या संपत्तीवर भरवसा ठेवतात.” (स्तोत्रसंहिता ४९:६) शलमोनाने लिहिलेः “धनवान होण्यास धडपड करु नको. . . . जे पाहता पाहता नाहीसे होते त्याकडे तू नजर लावावी काय? कारण गगनात उडणाऱ्‍या गरुडासारखे पंख धन आपणास लावते.”—नीतीसूत्रे २३:४, ५.

१३. “अन्‍नवस्त्र” असण्यामध्ये समाधान मानणे अगदी उत्तम का आहे?

^१३ आपली तरतूद पुरविण्याविषयी जे यहोवावर भाव ठेवतात अशांना बरीच काळजी व यातनांपासून सुटका मिळते. “अन्‍नवस्त्र असल्यास” तेवढ्यातच तृप्त राहण्याचा अर्थ अगदीच साधी रहाणीमान असा होईल. (१ तीमथ्य ६:८) पण, “क्रोधाच्या समयी धन उपयोगी पडत नाही.” (नीतीसूत्रे ११:४) जेव्हा आम्ही यहोवाची सेवा अधिक करतो तेव्हा स्वतःला “यहोवाचा आशीर्वाद” मिळविण्याच्या मार्गावर ठेवतो. हे असे आशीर्वाद आहेत जे ‘समृद्धी देतात व तिच्यासोबत आणखी कष्ट देत नाहीत.’—नीतीसूत्रे १०:२२.