त्याच्या शिष्यांना संबोधून येशू सांगतोः “अहो दीनांनो, तुम्ही धन्य; कारण देवाचे राज्य तुमचे आहे. अहो, जे तुम्ही आता भुकेले आहा ते तुम्ही धन्य; कारण तुम्ही तृप्त व्हाल. अहो, जे तुम्ही आता रडता ते तुम्ही धन्य; कारण तुम्ही हसाल. लोक तुमची निंदा करतील तेव्हा तुम्ही धन्य! त्या दिवशी आनंदीत होऊन उड्या मारा; कारण पहा, स्वर्गात तुमचे प्रतिफळ मोठे आहे.”

आनंदी असणे याचा येशूने केलेला अर्थ म्हणजे एखादा विनोद करतो त्यावेळी केवळ प्रसन्‍न किंवा आनंदित होणे हा नाही. तर अंतःकरणपूर्वक समाधानी व जीवनात परिपूर्ण व यशस्वी असणे यात खरा आनंद समाविष्ठ आहे.

येशूच्या असे म्हणण्यामागील काय अर्थ होत होता? धनवान, तृप्त झालेले व हसणारे यांची दुर्दशा का होणार होती? कारण जेव्हा मनुष्य ह्‍या गोष्टींना महत्व देतो तेव्हा, ज्यात खरा आनंद समाविष्ठ आहे अशी देवाची सेवा करण्याची संधी त्याच्या जीवनातून तो वगळतो. याचवेळेस येशूच्या म्हणण्याचा अर्थ असाही नव्हता की, जे दीन, भुकेले व दुःखी ते आनंदी असतात. तरीपण अशा प्रतिकुल स्थितीत असणाऱ्‍या व्यक्‍ती येशूच्या शिकवणीला दाद देतात, त्याचा स्विकार करतात व खऱ्‍या आनंदाने आशीर्वादित होतात.