‘त्यांना अत्यंत मान द्या’

१४, १५. (अ) पहिले थेस्सलनीकाकर ५:१२, १३ यानुसार वडील मान देण्यास पात्र का आहेत? (ब) वडील ‘आपल्यामध्ये श्रम करतात’ असे का म्हटले जाऊ शकते?

^१४ “मनुष्यांतील दाने” असलेल्यांच्या बाबतीत विचारीपणा दर्शवून आपण त्यांच्याविषयी आपल्याला वाटणारी कदर दाखवू शकतो. थेस्सलनीकाकरांच्या मंडळीला लिहिताना पौलाने त्या मंडळीच्या सदस्यांना असा बोध केला: “तुम्हामध्ये जे श्रम करितात, प्रभूमध्ये तुम्हावर असतात व तुम्हास बोध करितात त्यांचा तुम्ही सन्मान करावा; आणि त्यांच्या कामामुळे त्यांना प्रीतीने अत्यंत मान द्यावा [“विचारीपणा दाखवावा,” NW].” (१ थेस्सलनीकाकर ५:१२, १३) “श्रम”—या शब्दावरून, एकनिष्ठ वडील निःस्वार्थपणे आपल्याकरता स्वतःला वाहून घेतात हे स्पष्ट होत नाही का? हे प्रिय बांधव किती जड ओझे वाहतात याचा जरा विचार करा.

१६. वडिलांना आपण मान देऊ शकतो असे काही मार्ग सांगा.

^१६ आपण त्यांच्या बाबतीत विचारीपणा कसा दाखवू शकतो? बायबलमधील एक नीतिसूत्र असे म्हणते: “समयोचित बोल किती उत्तम!” (नीतिसूत्रे १५:२३; २५:११) म्हणून प्रामाणिक कृतज्ञतेचे आणि उत्तेजनाचे शब्द हे दाखवून देऊ शकतात, की आपण त्यांच्या श्रमाला क्षुल्लक समजत नाही. आणि आपण त्यांच्याकडून करत असलेल्या अपेक्षाही माफक असल्या पाहिजेत. एका बाजूला पाहता, मदतीकरता त्यांना भेटण्यात आपल्याला कोणत्याही प्रकारचा संकोच वाटता कामा नये. एखाद्या वेळी ‘आपल्या हृदयाला यातना’ होत असतील आणि “निपुण शिक्षक” असलेल्यांकडून आपल्याला आध्यात्मिक उत्तेजनाची, मार्गदर्शनाची किंवा सल्ल्याची आवश्‍यकता भासेल. (स्तोत्र ५५:४; १ तीमथ्य ३:२) त्याचवेळी आपल्याला हे लक्षात ठेवण्याची गरज आहे, की वडील आपल्याला ठराविकच वेळ देऊ शकतात कारण ते स्वतःच्या कुटुंबाच्या किंवा मंडळीतील इतर लोकांच्या गरजांकडे दुर्लक्ष करू शकत नाहीत. अशाप्रकारे कठीण काम करणाऱ्‍या या बांधवांप्रती “समसुखदुःखी” राहण्याद्वारे आपण त्यांच्याकडून अवाजवी अपेक्षा बाळगणार नाही. (१ पेत्र ३:८) उलटपक्षी, ते आपल्याला जो काही माफक वेळ आणि लक्ष पुरवतात त्याविषयी आपण कृतज्ञ असू या.—फिलिप्पैकर ४:५.

१७, १८. मंडळीतील वडिलांच्या पत्नी कोणता त्याग करतात आणि आपण या विश्‍वासू बहिणींना क्षुल्लक समजत नाही हे आपण कसे दाखवू शकतो?

^१७ वडिलांच्या पत्नींविषयी काय? त्यांच्या बाबतीतही आपण विचारीपणा दाखवू नये का? नाहीतरी, त्या सुद्धा त्यांच्या पतींसोबत मंडळीच्या कामात हातभार लावतात. त्याकरता त्यांना बहुधा त्याग करावा लागतो. काहीवेळा, वडील त्यांच्या कुटुंबासमवेत घालवण्याचा त्यांचा संध्याकाळचा वेळ कदाचित मंडळीच्या बाबी हाताळण्याकरता घालवत असतील. अनेक मंडळ्यांमध्ये विश्‍वासू ख्रिस्ती स्त्रिया अशाप्रकारचा त्याग करण्यास तयार असतात जेणेकरून त्यांच्या पतींना यहोवाच्या मेंढरांची काळजी घेणे शक्य व्हावे.—पडताळा २ करिंथकर १२:१५.

^१८ या विश्‍वासू बहिणींना आपण क्षुल्लक समजत नाही, हे आपण कसे दाखवू शकतो? अर्थात त्यांच्या पतींकडून अवाजवी अपेक्षा न ठेवण्याद्वारे. कृतज्ञतेच्या साध्या शब्दांतील सामर्थ्य देखील आपण विसरू नये. नीतिसूत्रे १६:२४ म्हणते: “ममतेची वचने मधाच्या पोळ्यासारखी मनाला गोड व हाडांस आरोग्य देणारी आहेत.” एक अनुभव पाहा. ख्रिस्ती सभा संपल्यानंतर एका वैवाहिक दांपत्याने एका वडिलांची भेट घेतली आणि आपल्या किशोरवयीन मुलाविषयी त्यांच्यासोबत बोलण्याची इच्छा व्यक्‍त केली. जेव्हा वडील त्या दांपत्यासोबत बोलत होते तेव्हा त्यांची पत्नी शांतपणे थांबून राहिली. त्यानंतर त्या किशोरवयीन मुलाची आई त्या वडिलांच्या पत्नीकडे गेली आणि तिला असे म्हणाली: “तुमच्या पतींनी माझ्या कुटुंबाला मदत करण्याकरता जो वेळ दिला त्याबद्दल मी तुमचे आभार मानते.” या कृतज्ञतेच्या साध्या, गोड शब्दांनी त्या वडिलांच्या पत्नींच्या हृदयाला स्पर्श केला.