तीमथ्याची आई आणि कदाचित त्याची आजी लोईस यांनी, तीमथ्यावर आपल्या व्यक्‍तीगत कल्पना बाळपणापासून ठसविल्या जात नाहीत याची खात्री केली होती; त्यांना हे ठाऊक होते की, यहोवाचे शिक्षण त्याला तारणासाठी सूज्ञ करण्यास समर्थ होते. ख्रिस्ती प्रेषित पौलाने तीमथ्याला लिहिलेले पत्र म्हणतेः “तू तर ज्या गोष्टी शिकलास व ज्याविषयी तुझी खात्री झाली आहे त्या धरुन राहा. त्या कोणापासून शिकलास हे, आणि बाळपणापासूनच तुला पवित्र शास्त्राची माहिती आहे हे तुला ठाऊक आहे; ते ख्रिस्त येशूमधील विश्‍वासाच्या द्वारे तुला तारणासाठी ज्ञानी करावयाला समर्थ आहे.”—२ तीमथ्य ३:१४, १५.

याशिवाय, आपली आई व आजी कोणत्या प्रकारातील व्यक्‍ती आहेत याचा तीमथ्याने निःसंशये विचार केलाच असेल. त्या खरोखरी आध्यात्मिक व्यक्‍ती होत्या. त्यांनी स्वार्थापोटी सत्याचा विपर्यास करुन त्याला फसविले नव्हते. शिवाय त्यांनी ढोंगीपणाही व्यक्‍त केला नव्हता. या कारणास्तव तीमथ्याला जे शिकायला मिळाले त्याविषयी त्याच्या मनात कोणतीही शंका आली नाही. त्याच्या प्रौढावस्थेतील क्रियाशील ख्रिस्ती जीवनाने त्याच्या विश्‍वासू मातेच्या अंतःकरणाला मोठे समाधान दिले असेल यात मुळीच शंका नाही.