တရားသူကြီး
၁၁ ဂိလဒ်အမျိုးသား ယေဖသဟာ+ ခွန်အားကြီး စစ်သူရဲတစ်ယောက်ပဲ။ သူ့ဖခင်က ဂိလဒ်လို့ခေါ်တယ်။ အမေကတော့ ပြည့်တန်ဆာဖြစ်တယ်။ ၂ ဂိလဒ်ရဲ့ဇနီးမှာလည်း သားတွေရှိတယ်။ အဲဒီသားတွေကြီးလာတော့ ယေဖသကို “မင်းက တခြားမိန်းမနဲ့ရတဲ့ သားဖြစ်လို့ ငါတို့အဖေရဲ့ အိမ်သားတွေနဲ့အတူ အမွေခံရမှာ မဟုတ်ဘူး” လို့ပြောပြီး နှင်ထုတ်ကြတယ်။ ၃ ယေဖသလည်း သူ့ညီအစ်ကိုတွေဆီကနေ ထွက်သွားပြီး တောဘပြည်မှာ နေထိုင်တယ်။ အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်နေသူတွေက ယေဖသနဲ့ ပူးပေါင်းလာပြီး သူ့နောက်ကို လိုက်ကြတယ်။
၄ မကြာခင်မှာ အမ္မုန်လူတွေက အစ္စရေးတွေကို တိုက်ခိုက်တယ်။+ ၅ အဲဒီအခါ ဂိလဒ်ပြည်ရဲ့ အကြီးအကဲတွေက ယေဖသကို ပြန်ခေါ်ဖို့ တောဘပြည်ကို ချက်ချင်းထွက်သွားတယ်။ ၆ သူတို့က “ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ။ ငါတို့ရဲ့တပ်မှူးလုပ်ပြီး အမ္မုန်လူတွေကို တိုက်ခိုက်ပါ” လို့ပြောတော့၊ ၇ ယေဖသက “ကျွန်တော့်ကို မုန်းလွန်းလို့ အဖေ့အိမ်ကနေ မောင်းထုတ်လိုက်ပြီပဲ။+ ဒုက္ခရောက်တော့မှ ဘာလို့ လာခေါ်ကြတာလဲ” ဆိုပြီးပြန်ပြောတယ်။ ၈ ဂိလဒ်ပြည်အကြီးအကဲတွေက “အခုလို ဒုက္ခရောက်လို့ပဲ မင်းကို လာခေါ်ရတာပေါ့။ မင်းသာ ငါတို့နဲ့လိုက်လာပြီး အမ္မုန်လူတွေကို တိုက်ခိုက်ပေးမယ်ဆိုရင် မင်းကို ဂိလဒ်ပြည်ရဲ့ ခေါင်းဆောင်တင်မယ်”+ ဆိုပြီး ယေဖသကို ပြောကြတယ်။ ၉ ယေဖသက “အမ္မုန်လူတွေကို တိုက်ခိုက်ဖို့ ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျားတို့လာခေါ်တယ်၊ ယေဟောဝါဘုရားကလည်း အောင်ပွဲခံစေတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော် ခေါင်းဆောင် တကယ်လုပ်မယ်” ဆိုပြီး ပြန်ပြောတယ်။ ၁၀ ဂိလဒ်ပြည်အကြီးအကဲတွေကလည်း “ယေဟောဝါဘုရားကို သက်သေထားပြီး ငါတို့ကတိပေးတယ်။ မင်းပြောတဲ့အတိုင်း ဖြစ်စေရမယ်” လို့ပြောကြတယ်။ ၁၁ ဒါကြောင့် ယေဖသက ဂိလဒ်ပြည်အကြီးအကဲတွေနဲ့အတူ လိုက်သွားတယ်။ လူတွေကလည်း သူ့ကို ခေါင်းဆောင်နဲ့ တပ်မှူးအဖြစ် ခန့်လိုက်တယ်။ ယေဖသက သူပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေကို မိဇပါမြို့၊+ ယေဟောဝါရှေ့မှာ တစ်လုံးမကျန် ပြန်ပြောတယ်။
၁၂ အဲဒီနောက် ယေဖသက အမ္မုန်ဘုရင်ဆီ+ တမန်တွေလွှတ်ပြီး “မင်းကြီးက ဘာများ မကျေနပ်တာရှိလို့ ကျွန်တော့်ရဲ့ပြည်ကို လာတိုက်တာလဲ” ဆိုပြီးပြောခိုင်းတယ်။ ၁၃ အမ္မုန်ဘုရင်ကလည်း “အစ္စရေးတွေ အီဂျစ်ပြည်ကနေ ထွက်လာတုန်းက အာနုန်သဲချောင်းကနေ+ ယာဗုတ်ချောင်းအထိ၊ ဂျော်ဒန်မြစ်အထိ+ ငါ့နယ်မြေကို သိမ်းယူခဲ့တယ်။+ အခု၊ အဲဒီနယ်မြေကို အေးအေးဆေးဆေးပြန်အပ်ပါ” ဆိုပြီး ယေဖသရဲ့တမန်တွေကို ပြန်ပြောတယ်။ ၁၄ ယေဖသက အမ္မုန်ဘုရင်ဆီ တမန်တွေပြန်လွှတ်ပြီး ၁၅ အမှာစကားပါးလိုက်တယ်–
“ယေဖသ မှာလိုက်တာက ‘မောဘပြည်နဲ့+ အမ္မုန်ပြည်ကို+ အစ္စရေးတွေ မသိမ်းယူခဲ့ပါဘူး။ ၁၆ အီဂျစ်ပြည်ကနေ အစ္စရေးတွေ ထွက်လာတုန်းက ပင်လယ်နီရောက်တဲ့အထိ+ တောကန္တာရကို ဖြတ်လျှောက်ပြီး ကာဒေရှအရပ်ကို ရောက်လာကြတယ်။+ ၁၇ အစ္စရေးတွေက ဧဒုံဘုရင်ဆီ တမန်တွေလွှတ်ပြီး+ “မင်းကြီးရဲ့ပြည်ကို ဖြတ်ခွင့်ပြုပါ” လို့ခွင့်တောင်းပေမဲ့ ဧဒုံဘုရင် နားမထောင်ခဲ့ဘူး။ မောဘဘုရင်ဆီ+ တမန်တွေလွှတ်ပြီး ခွင့်တောင်းတော့လည်း လက်မခံပြန်ဘူး။ ဒါနဲ့ အစ္စရေးတွေက ကာဒေရှအရပ်မှာ ဆက်နေထိုင်ကြတယ်။+ ၁၈ အဲဒီနောက် ဧဒုံပြည်နဲ့+ မောဘပြည်ကို ရှောင်ပြီး တောကန္တာရကို ဖြတ်လျှောက်သွားခဲ့တယ်။ မောဘပြည်အရှေ့ဘက်ကို+ ဆက်သွားပြီး အာနုန်သဲချောင်းဒေသမှာ စခန်းချတယ်။ အာနုန်သဲချောင်းက မောဘပြည်ရဲ့ နယ်နိမိတ်ဖြစ်နေလို့+ အဲဒီနယ်နိမိတ်ထဲ သူတို့မဝင်ခဲ့ဘူး။
၁၉ “‘အဲဒီနောက် အစ္စရေးတွေက ဟေရှဘုန်မြို့မှာ နန်းစံတဲ့ အာမောရိဘုရင် ရှိဟုန်ဆီ တမန်တွေလွှတ်ပြီး “ကျွန်တော်တို့ရဲ့ပြည်ဆီ အရောက်သွားနိုင်ဖို့ မင်းကြီးရဲ့ပြည်ကို ဖြတ်ခွင့်ပြုပါ”+ လို့ ခွင့်တောင်းခဲ့တယ်။ ၂၀ ရှိဟုန်က အစ္စရေးတွေကို မယုံတော့ သူ့ပြည်ထဲ ဖြတ်ခွင့်မပေးဘူး။ သူ့လူတွေကို စုရုံး၊ ယာဟတ်မြို့မှာ စခန်းချပြီး အစ္စရေးတွေကို တိုက်ခိုက်ခဲ့တယ်။+ ၂၁ အဲဒီအခါ အစ္စရေးတို့ရဲ့ဘုရား ယေဟောဝါက ရှိဟုန်နဲ့ သူ့လူတွေကို အစ္စရေးတွေလက်ထဲ အပ်လိုက်တဲ့အတွက် အစ္စရေးတွေ အနိုင်ရပြီး အဲဒီပြည်သား အာမောရိလူတွေရဲ့ နယ်မြေရှိသမျှကို သိမ်းပိုက်ခဲ့တယ်။+ ၂၂ ဒီလိုနဲ့ အာနုန်သဲချောင်းကနေ ယာဗုတ်ချောင်းအထိ၊ တောကန္တာရကနေ ဂျော်ဒန်မြစ်အထိ အာမောရိနယ်မြေ တစ်ခုလုံးကို သူတို့ သိမ်းပိုက်လိုက်ကြတယ်။+
၂၃ “‘အစ္စရေးတို့ရဲ့ဘုရား ယေဟောဝါ ကိုယ်တိုင်က မိမိလူမျိုးရှေ့ကနေ အာမောရိလူတွေကို မောင်းထုတ်ခဲ့တာ။+ အခု မင်းကြီးက အစ္စရေးတွေကို မောင်းထုတ်မလို့လား။ ၂၄ မင်းကြီးရဲ့ဘုရား ခေမုရှ+ ပေးတဲ့နယ်မြေတွေကို မင်းကြီးပိုင်တယ်မဟုတ်လား။ ဒီတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဘုရား ယေဟောဝါ မောင်းထုတ်တဲ့လူတွေကို ကျွန်တော်တို့လည်း မောင်းထုတ်မှာပဲ။+ ၂၅ ဇိဖော်ရဲ့သား မောဘဘုရင် ဗာလက်တောင်+ အစ္စရေးတွေကို ရန်မရှာဖူးဘူး။ စစ်မတိုက်ဖူးဘူး။ မင်းကြီးက သူ့ထက် ပိုကြီးမြတ်လို့လား။ ၂၆ အစ္စရေးတွေဟာ ဟေရှဘုန်မြို့နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မြို့ငယ်တွေ၊+ အာရော်မြို့နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မြို့ငယ်တွေ၊ အာနုန်သဲချောင်းရဲ့ ကမ်းနားပေါ်က မြို့တွေမှာ နေထိုင်ခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၃၀၀ ရှိပြီ။ အဲဒီအတောအတွင်း မင်းကြီး ဘာလို့ ပြန်မသိမ်းယူတာလဲ။+ ၂၇ ကျွန်တော်ကတော့ မင်းကြီးကို မပြစ်မှားပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ကို တိုက်ခိုက်နေတဲ့ မင်းကြီးကသာ မှားတာပါ။ အစ္စရေးတွေ မှန်သလား၊ အမ္မုန်လူတွေ မှန်သလား ဆိုတာကို တရားသူကြီး ယေဟောဝါပဲ ဆုံးဖြတ်ပါစေ။’”+
၂၈ ဒါပေမဲ့ အမ္မုန်ဘုရင်က ယေဖသမှာလိုက်တဲ့ စကားကို နားမထောင်ဘူး။
၂၉ ယေဟောဝါရဲ့ စွမ်းအားတော် သက်ရောက်လာတဲ့အတွက်+ ယေဖသက ဂိလဒ်ပြည်နဲ့ မနာရှေနယ်မြေကို ဖြတ်ပြီး ဂိလဒ်ပြည်၊ မိဇပါမြို့ဆီ ချီတက်တယ်။+ အဲဒီကနေ အမ္မုန်လူတွေဆီ ဆက်ချီတက်သွားတယ်။
၃၀ အဲဒီအချိန်မှာ ယေဖသက ယေဟောဝါကို “အမ္မုန် လူတွေကို ကျွန်တော့်လက်ထဲ အပ်ပါ။ ၃၁ ကျွန်တော် အောင်ပွဲခံပြီး ပြန်လာတဲ့အခါ အိမ်တံခါးဝမှာ ထွက်ကြိုသူ ဘယ်သူမဆို ယေဟောဝါဘုရားအတွက် ဖြစ်စေရပါ့မယ်။+ သူ့ကို မီးရှို့ရာအလှူ* လိုပဲ ပေးလှူပါ့မယ်”+ လို့ သစ္စာကတိပြုတယ်။+
၃၂ အမ္မုန်လူတွေကို ချီတက်တိုက်ခိုက်တဲ့အခါ ယေဟောဝါက သူတို့ကို ယေဖသလက်ထဲအပ်တယ်။ ၃၃ သူက အာရော်မြို့ကနေ မိနိတ်မြို့အထိ တစ်လျှောက်လုံးမှာရှိတဲ့ မြို့ပေါင်း ၂၀ ကို တိုက်ခိုက်တယ်။ ရန်သူတွေကို အာဗေလခေရမိမ် အရပ်အထိ ချေမှုန်းပစ်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ အမ္မုန်လူတွေဟာ အစ္စရေးတွေကို ရှုံးနိမ့်သွားတယ်။
၃၄ နောက်ဆုံးမှာ မိဇပါမြို့မှာရှိတဲ့အိမ်ကို+ ယေဖသပြန်လာတဲ့အခါ ချူတပ်ဗုံကိုတီးပြီး ကခုန်ရင်း ထွက်ကြိုသူဟာ သူ့သမီးဖြစ်နေတယ်။ ယေဖသမှာ သားသမီးဆိုလို့ ဒီတစ်ယောက်တည်း ရှိတာ။ ၃၅ သမီးကိုမြင်တော့ ယေဖသခမျာ အဝတ်ကိုဆွဲဆုတ်ပြီး “အို သမီးရယ်။ အဖေတော့ ရင်ကွဲရပါပြီ။ သမီးလေးကို အဝေးဆီ ပို့လိုက်ရတော့မှာပါလား။ ယေဟောဝါဘုရားကို အဖေ ကတိပေးထားပြီးပြီ။ ပြန်ရုပ်သိမ်းလို့ မရတော့ဘူး”+ ဆိုပြီးပြောတယ်။
၃၆ သမီးဖြစ်သူက “အဖေ၊ ယေဟောဝါဘုရားကို ကတိပေးပြီးပြီဆိုရင် ကတိအတိုင်းသာ လုပ်ပါ။+ ယေဟောဝါဘုရားက အဖေ့ကို ရန်သူအမ္မုန်လူတွေအပေါ် လက်စားချေခွင့်ပေးခဲ့ပြီပဲ။ ၃၇ တစ်ခုပဲ တောင်းဆိုပါရစေ၊ သမီးကို နှစ်လလောက် အချိန်ပေးပါ။ သမီးက အပျိုစင်ဘဝနဲ့ပဲ နေသွားတော့မှာမို့လို့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူ တောင်ပေါ်ကိုသွားပြီး ငိုကြွေးပါရစေ” လို့ ခွင့်တောင်းတယ်။
၃၈ ဒါနဲ့ ယေဖသက “သွားလေ၊ သမီး” ဆိုပြီး နှစ်လခွင့်ပေးလိုက်တယ်။ သမီးလည်း အပျိုစင်ဘဝနဲ့ပဲ နေသွားတော့မှာမို့လို့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူ ငိုကြွေးဖို့ တောင်ပေါ်ကို တက်သွားတယ်။ ၃၉ နှစ်လပြည့်တဲ့အခါ အဖေ့ဆီ ပြန်လာတယ်။ အဖေလည်း သမီးနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပေးထားတဲ့ သစ္စာကတိအတိုင်း လုပ်ဆောင်တယ်။+ အဲဒီမိန်းကလေးက အပျိုစင်ဘဝနဲ့ တစ်သက်လုံး နေသွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အစ္စရေးပြည်မှာ ဖြစ်လာတဲ့ ထုံးစံတစ်ခုကတော့၊ ၄၀ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း အစ္စရေးမိန်းကလေးတွေဟာ ဂိလဒ်အမျိုးသား ယေဖသရဲ့ သမီးဆီကို တစ်နှစ်မှာ လေးရက်သွားပြီး ချီးမွမ်းစကားပြောကြတဲ့ ထုံးစံဖြစ်တယ်။