ယောဘ

၃ အဲဒီနောက် ယောဘက နှုတ်ဆိတ်မနေနိုင်တော့ဘဲသူမွေးတဲ့နေ့ကို ကျိန်ဆဲပြီး၊+ ၂ ဒီလိုပြောတယ်–

 ၃ “ငါမွေးတဲ့နေ့ ပျက်စီးပါစေ။+

‘သားယောက်ျားလေး ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ’ လို့ပြောတဲ့ညလည်း ပျက်စီးပါစေ။

 ၄ အဲဒီနေ့ မှောင်မိုက်ပါစေ။

ဘုရားသခင် ဂရုမစိုက်ပါစေနဲ့။

အလင်း မထွန်းလင်းပါစေနဲ့။

 ၅ အဲဒီနေ့ကို အမှောင်ထုကြီး လွှမ်းမိုးပါစေ။

မိုးတိမ်တိုက်ကြီး ဖုံးလွှမ်းပါစေ။

မှောင်မိုက် ခြောက်လှန့်ပါစေ။

 ၆ အဲဒီညကို အမှောင်ထု သိမ်းယူသွားပါစေ။+

 ၇ အဲဒီည အသက်မဲ့ပါစေ။

ပျော်ရွှင်မြူးထူးသံ ကင်းမဲ့ပါစေ။

 ၉ အဲဒီညရဲ့ မိုးသောက်ကြယ်တွေ မှောင်မိုက်ပါစေ။

အလင်းကို စောင့်မျှော်ပေမဲ့ အချည်းနှီးဖြစ်ပါစေ။

အရုဏ်ဦး အလင်းတန်းတွေကို မမြင်ရပါစေနဲ့။

၁၀ အဲဒီညက ငါ့အမေရဲ့ဝမ်းကို မပိတ်ထားခဲ့ဘူး။+

ဒုက္ခတွေကို ငါမမြင်အောင် မဝှက်ထားပေးဘူး။

၁၁ ငါက မွေးဖွားချိန်မှာ ဘာလို့ မသေသွားတာလဲ။

အမေ့ဝမ်းထဲက ထွက်လာချိန်မှာ ဘာလို့ မသေသွားတာလဲ။+

၁၂ ငါ့ကို ဘာလို့ ပေါင်ပေါ် သိပ်ရတာလဲ။

ဘာလို့ နို့တိုက်ရတာလဲ။

၁၃ အဲဒီလိုသာ မလုပ်ခဲ့ရင် အခုဆို ငါ အေးအေးဆေးဆေး လဲလျောင်းနေလောက်ပြီ။+

အိပ်စက်အနားယူနေလောက်ပြီ။+

၁၇ သင်္ချိုင်းမှာဆို လူဆိုးတွေတောင် သောကငြိမ်းအေးရတယ်။

မောပန်းသူတွေ အနားယူရတယ်။+

၁၈ အကျဉ်းသားတွေလည်း စိတ်အေးလက်အေး နေရတယ်။

ခိုင်းစေသူတွေရဲ့ အသံကို မကြားရဘူး။

၁၉ အဲဒီမှာ အယုတ်အမြတ်မရွေး အားလုံးတန်းတူပဲ။+

ကျွန်လည်း သခင့်လက်က လွတ်မြောက်သွားတာပဲ။

၂၀ ဘုရားသခင်က ဒုက္ခရောက်နေသူကို ဘာလို့ အလင်းပေးရတာလဲ။

စိတ်ညစ်နေသူတွေကို ဘာလို့ အသက်ရှင်ခွင့်ပေးရတာလဲ။+

၂၁ သေခြင်းကို တောင့်တနေလျက်နဲ့ ဘာလို့ မသေကြတာလဲ။+

သူတို့က သေခြင်းကို ရတနာသိုက်ထက် ပိုပြီးရှာနေကြတာ။

၂၄ ငါ့မှာတော့ အစာမစားနိုင်ဘဲ သက်ပြင်းပဲ ချနေရတယ်။+

ငါ့ငိုကြွေးခြင်းတွေ+ ရေလို စီးဆင်းနေတယ်။

၂၅ ငါထိတ်လန့်တဲ့အရာ ငါ့ဆီ ရောက်လာပြီ။

ငါကြောက်တဲ့အရာကို ကြုံနေရပြီ။

၂၆ ငါ့မှာ မငြိမ်းချမ်းနိုင်ဘူး။ မအေးချမ်းနိုင်ဘူး။

စိတ်အေးလက်အေးလည်း မနေရဘူး။

ဒုက္ခတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ကြုံနေရတယ်။”