ယုံကြည်ခြင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး အလျှော့မပေးကြ

၁၉၈၉၊ ဧပြီ ၁၄ ရက်၊ ဖလောရစ်ကျွန်း မော်မဲရ်မြို့မှာ စည်းဝေးကျင်းပနေတုန်း အစိုးရအရာရှိတချို့ အိမ်ထဲရုတ်တရက်ဝင်လာပြီး ကျွန်တော်နဲ့ ညီအစ်ကိုညီအစ်မသုံးယောက်ကို ဖမ်းသွားတယ်။

ထောင်အရာရှိတွေက ကျွန်တော်တို့ကို အလံအလေးပြုခိုင်းတယ်။ အလေးမပြုတော့ ရိုက်တယ်၊ ကန်တယ်၊ ကျဲကျဲတောက်ပူတဲ့နေရောင်အောက်မှာ ၅ ရက် မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းတယ်။ ညဆိုရင် အကျဉ်းခန်းလေးထဲက အေးစက်မာကျောနေတဲ့ သမံတလင်းပေါ်မှာ အိပ်ရတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်နံစော်နေပြီး အားလည်းမရှိ၊ ဒဏ်ရာတွေကလည်း နာလိုက်တာ ပြောမနေပါနဲ့တော့။ ထောင်ပိုင်ကြီးက အလျှော့ပေးလိုက်လျောဖို့ အကြိမ်ကြိမ် ဖိအားပေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကတော့ “အသေသာခံမယ်၊ အလံကိုတော့အလေးမပြုဘူး” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ရှေးခတ်ကခရစ်ယာန်တွေလိုပဲ ‘ဖြောင့်မတ်ခြင်းတရားအတွက် ဆင်းရဲဒုက္ခခံရတာကို’ အခွင့်ထူးအဖြစ် ယူမှတ်ကြတယ်။—၁ ပေ. ၃:၁၄။