မျက်မမြင်ဘဝဖြင့် အသက်ရှင်

ထိခိုက်ဒဏ်ရာ၊ ရောဂါနဲ့ တခြားအကြောင်းတွေကြောင့် မျက်စိကွယ်တာ၊ မျက်စိမှုန်တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲဒီကနေ မျက်စိ၊ မျက်စိအာရုံကြောနဲ့ ဦးနှောက်ကိုပါ ထိခိုက်နိုင်တယ်။ မျက်စိမမြင်သူ၊ မျက်စိမှုန်သူတွေဟာ အပယ်ခံလို့ ခံစားရပြီး ဝမ်းနည်း၊ ကြောက်ရွံ့ နေနိုင်တယ်။ အတော်များများကတော့ အလိုက်သင့် နေတတ်လို့ ပျော်နေကြတာပဲ။

ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကိုသိဖို့ မျက်စိက အရေးပါတယ်။ မျက်စိမမြင်ရတော့ရင် အကြား၊ အနံ့၊ အထိအတွေ့နဲ့ ရသာခံအာရုံတွေကို ပိုပြီးအားထားရတယ်။

မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင် (Scientific American) က ဒီလိုဆိုတယ်– ဦးနှောက်အာရုံကြောဆိုင်ရာ သုတေသနပြုချက်အရ ဦးနှောက်ဟာ “အတွေ့အကြုံနဲ့အညီ ပြောင်းလဲ” နိုင်စွမ်းရှိတယ်။ “အာရုံခံအင်္ဂါတစ်ခု ချို့ယွင်းသွားရင် ဦးနှောက်က တခြားအာရုံခံအင်္ဂါတွေကို ပိုထက်မြက်လာစေကြောင်း တွေ့ရှိချက်တွေက ဖော်ပြတယ်။” အောက်ပါအချက်တွေကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။

အကြားအာရုံ– စကားသံကအစ ခြေသံအဆုံး၊ အသံတွေက ဦးနှောက်ထဲမှာ ရုပ်လုံးပေါ်စေတယ်။ မျက်မမြင်ဖြစ်တဲ့ ဖနန်ဒို က “လူတစ်ယောက်ရဲ့အသံ၊ သူ့ခြေသံကနေ သူဘယ်သူလဲဆိုတာ သိတယ်” လို့ ပြောတယ်။ မျက်မမြင်နောက်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ယွမ် က “မျက်မမြင်တစ်ယောက်အတွက်ဆိုရင် လူတစ်ယောက်ရဲ့အသံက သူ့ကိုမှတ်မိစေနိုင်တဲ့ အမှတ်အသားပဲ” ဆိုပြီး ပြောတယ်။ သာမန်လူတွေလိုပဲ မျက်မမြင်တွေက အသံနေအသံထားအပေါ်မူတည်ပြီး လူတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်ကို သိမြင်နိုင်ကြတယ်။

မျက်မမြင်တစ်ယောက်ရဲ့ ကျင့်သားရနေတဲ့နားက အသံပေါ်မူတည်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်အကြောင်းကို အတော်လေး သိနိုင်တယ်။ ယာဉ်ကြောအသွားအလာ၊ အခန်းရဲ့ အကျယ်အဝန်း၊ ပစ္စည်းအထားအသို ဘယ်လိုရှိလဲဆိုတာ သိကြတယ်။

အနံ့ခံအာရုံ– အနံ့ခံအာရုံက အနံ့အသက်လောက်ပဲမက တခြားအကြောင်းအမျိုးမျိုးကိုလည်း သိရှိစေတယ်။ ဥပမာ၊ မျက်မမြင်တစ်ယောက်က လမ်းလျှောက်နေရင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ စားသောက်ဆိုင်၊ ဈေးနဲ့ တခြား နေရာတွေကို အနံ့ခံအာရုံကနေသိရှိပြီး စိတ်မြေပုံတစ်ခု ဆွဲနိုင်တယ်။ အကျွမ်းတဝင်ရှိတဲ့အသံတွေနဲ့ အထိအတွေ့အာရုံကြောင့် သိရှိလာတာတွေက စိတ်မြေပုံဆွဲဖို့ အကူအညီဖြစ်စေတယ်။

အထိအတွေ့အာရုံ– “ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေက ကျွန်တော့်အတွက် မျက်စိပဲ” လို့ ဖရန်စစ္စကို ပြောတယ်။ သူ့ရဲ့တုတ်နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကို “မြင်နိုင်တယ်။” မွေးကတည်းက မျက်မမြင်ဖြစ်ပြီး ကလေးဘဝကတည်းက မျက်မမြင်တုတ် သုံးတတ်လာတဲ့ မန်နာ့စ်က “ကျွန်တော့်ရဲ့ တခြားအာရုံတွေနဲ့ မှတ်ဉာဏ်အပြင် လျှောက် လမ်းပေါ်က အမှတ်အသားတွေကို တုတ်နဲ့စမ်းပြီး ကျွန်တော် ဘယ်ရောက်နေသလဲဆိုတာ သိရလို့ ကျေးဇူးတင်မိတယ်” ဆိုပြီး ပြောပြတယ်။

မျက်မမြင် အတော်များများဟာ အထိအတွေ့အာရုံနဲ့ မျက်မမြင်စာကို ဖတ်နိုင်တယ်။ အခုဆိုရင် မျက်မမြင်တွေအတွက် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာနဲ့ ဘုရားသခင်အကြောင်းတောင် လေ့လာနိုင်တဲ့ အထောက်အကူပြုစာပေကိရိယာတွေ အများကြီးရှိနေပြီ။ အဲဒီထဲမှာ မျက်မမြင်စာပေတွေအပြင် အသံသွင်းဖိုင်နဲ့ ကွန်ပျူတာနည်းပညာတွေလည်း ပါဝင်တယ်။ အဲဒါတွေကြောင့် မျက်မမြင်တွေဟာ ကျမ်းစာနဲ့ ကျမ်းစာအခြေပြုစာပေတွေကို ဖတ်ရှုနိုင်ပြီ။a

အစောပိုင်းမှာ ဖော်ပြခဲ့တဲ့ ပါကီးနဲ့ ခင်ပွန်းသည်ဟာ အဲဒီအထောက်အကူပြုကိရိယာတွေကနေတစ်ဆင့် နှစ်သိမ့်မှုနဲ့ မျှော်လင့်ချက်ရရှိနေကြတယ်။ ပြီးတော့ ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ဒေသခံ ခရစ်ယာန် အသင်းတော်ရှိသူတွေဆီကနေလည်း အကူအညီတွေ ရရှိနေကြတယ်။ “အခုဆိုရင် ကျွန်မတို့ဘဝဟာ အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝပြီး အတော်အသင့် အမှီအခိုကင်းနေပြီ” လို့ ပါကီးပြောပြတယ်။

မျက်စိမမြင်လို့ အခက်အခဲအမျိုးမျိုး ကြုံရနိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းပြီး အလိုက်သင့်နေနိုင်စွမ်း လူမှာရှိလို့ ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝမျိုးနဲ့ နေနိုင်တာ အမှန်ပါပဲ။