ငရဲ၏ မူလဘူတ

“ငရဲဆိုသည်မှာ အပြစ်စီရင်ခံရသူတို့၏နေရာကို ဆိုလိုလေ့ရှိသည့်” စကားလုံးဖြစ်ကြောင်း New Catholic Encyclopedia ကရှင်းပြ၏။ ပရိုတက်စတင့်စွယ်စုံကျမ်းတစ်စောင်ကလည်း ငရဲကို “ဆိုးယုတ်သူတို့အတွက် အနာဂတ်အပြစ်ဒဏ်ခံရာနေရာ” အဖြစ် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုထားသည်။aသို့ရာတွင် သေပြီးနောက်အပြစ်ဒဏ်ခံရသည့် ဤနေရာမျိုးကို ခရစ်ယာန်ဘောင်မှအဓိကဂိုဏ်းဂဏကြီးများကသာ ယုံကြည်ကြသည်မဟုတ်ပါ။ ခရစ်ယာန်ဘောင်မတည်ရှိမီရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက ၄င်းယုံကြည်ချက်စတင်တည်ရှိလာခဲ့သည်။

မက်ဆိုပိုတေးမီးယန်းလူမျိုး၏ငရဲ

ယေရှုမွေးဖွားတော်မမူမီ နှစ်ပေါင်း ၂၀၀၀ ခန့်က ဆူမေးရီးယန်းလူမျိုးနှင့် ဗာဗုလုန်လူမျိုးတို့သည် ပြန်လမ်းမရှိသောပြည်ဟုခေါ်သော မရဏာနိုင်ငံကိုယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။ “ဂီလ်ဂါမက်ရှ်၏မော်ကွန်းကဗျာ” နှင့် “မရဏာနိုင်ငံသို့ အစ်ရှတာဆင်းသက်ခန်း” ဟူ၍ကျော်ကြားသော ဆူမေးရီးယန်းနှင့် အကေးဒီးယန်းကဗျာများတွင် အဆိုပါရှေးယုံကြည်ချက်များထင်ဟပ်လျက်ရှိသည်။ လူသေတို့၏နေရာကို မှောင်မိုက်သောအိမ်၊ “ဝင်မိလျှင်ပြန်မထွက်နိုင်သောအိမ်” အဖြစ်သီကုံးဖွဲ့ဆိုထားသည်။

ထိုနေရာ၌ရှိသောအခြေအနေနှင့်ပတ်သက်၍ ရှေးအဆီးရီးယန်းတို့၏မူရင်းစာပေ၌ “ငရဲပြည်တွင် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ခြင်း ပြည့်သိပ်နေသည်” ဟုဖေါ်ပြသည်။ လူသေတို့၏မြေအောက်ကမ္ဘာကိုမြင်ခွင့်ရသည်ဆိုသော အဆီးရီးယန်းမင်းတစ်ပါးက သူတွေ့မြင်ရသည့်အရာများကြောင့် “ခြေထောက်များဆတ်ဆတ်တုန်ခဲ့ရသည်” ဟုထွက်ဆိုခဲ့သည်။ ငရဲမင်းနာဂါလနှင့်ပတ်သက်၍ သူက “ပြင်းထန်သောမုန်တိုင်းကဲ့သို့အမျက်ထွက်လျက် ကြောက်စရာအသံနက်ကြီးနှင့် ကျွန်တော်.ကိုကျယ်လောင်စူးရှစွာအော်သည်” ဟုမှတ်တမ်းတင်ထားသည်။

အီဂျစ်လူမျိုးနှင့် အရှေ့တိုင်းဘာသာတရားများ

ရှေးအီဂျစ်လူမျိုးသည် ဝိညာဉ်မသေနိုင်ဟုယုံကြည်ကြပြီး တမလွန်နှင့်ပတ်သက်၍ ကိုယ်ပိုင်အယူအဆရှိကြသည်။ The New Encyclopœdia Britannica ကဤသို့ဆို၏။ “အီဂျစ်လူမျိုး၏အသုဘနှင့်ဆိုင်သောစာပေအရေးအသားများ၌ နောင်တမလွန်ဘဝသို့သွားရာလမ်းသည် ကြောက်စရာအန္တရာယ်အမျိုးမျိုးဝန်းရံလျက်ရှိသည်ဟု သရုပ်ဖေါ်ထားသည်။ ထိုအန္တရာယ်များမှာ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာသတ္တဝါကြီးများ၊ မီးအိုင်များ၊ မှော်အတတ်နှင့်ဆိုင်သောထုံးနည်းများအားဖြင့်သာ ဝင်နိုင်သောတံခါးကြီးများနှင့် ယုတ်မာသောကူးတို့သမားတို့ဖြစ်သည်။ ဤယုတ်မာသောကူးတို့သမား၏ မကောင်းသောအကြံကို မှော်အတတ်ဖြင့်ပျက်ပြားစေရသည်။”

အင်ဒို-အီရေးနီးယန်းဘာသာတရားများက တမလွန်တွင်ခံရသောအပြစ်ဒဏ်နှင့်ပတ်သက်၍ ယုံကြည်ချက်အမျိုးမျိုးတီထွင်ခဲ့သည်။ ဟိန္ဒူဘာသာနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ပြင်သစ်Encyclopœdia Universalis (ယူနီဗာဆယ် စွယ်စုံကျမ်း) ၌ဤသို့ဖေါ်ပြထား၏။ “ဟိန္ဒူလူမျိုးတို့စိတ်ကူးတွေးထင်သည့် ငရဲ ၂၁ ထပ်အကြောင်း ရုပ်လုံးဖေါ်ရေးသားမှုမရေမတွက်နိုင်အောင်များပြားလှသည်။ အပြစ်သားများကို သားရိုင်းတိရစ္ဆာန်များနှင့် မြွေများက ဝါးမျိုစားကြသည်၊ မီးကင်ကြသည်၊ အပိုင်းပိုင်းဖြတ်ပစ်ကြသည်၊ အစာရေစာအငတ်ထား၍ နှိပ်စက်ကြသည်၊ ဆီအိုးတွင်ကြော်သည်၊ သံသို့မဟုတ် ကျောက်ပြင်ပေါ်တွင် မှုန့်အောင်ကြိတ်ပစ်သည်။”

ဟိန္ဒူဘာသာဂိုဏ်းကွဲ ဂျေန်နှင့်ဗုဒ္ဓဘာသာတို့လည်း နောင်တမရသောအပြစ်သားများကို နှိပ်စက်သည့် ငရဲနှင့်ပတ်သက်၍ ကိုယ်ပိုင်ရှုမြင်သုံးသပ်ချက်များရှိကြသည်။ အီရန်သို့မဟုတ် ပါးရှားတွင်တည်ထောင်သည့် ပါစီဘာသာ (ဇိုရိုအက်စ်တြီယန်) ၌လည်း ငရဲရှိသည်။ ၄င်းငရဲမှာ အပြစ်သားတို့၏ဝိညာဉ်ညှဉ်းဆဲခံရာ အေးစက်၍အနံ့အသက် ဆိုးဝါးပြင်းထန်လှသည့် အရပ်ဖြစ်သည်။

စိတ်ဝင်စားစရာအချက်ကား အီဂျစ်လူမျိုး၊ ဟိန္ဒူဘာသာဝင်၊ ဂျေန်ဘာသာဝင်၊ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်နှင့် ပါစီဘာသာဝင်တို့၏ငရဲနှင့်ပတ်သက်သော ရှုမြင်သုံးသပ်ချက်အရ ထိုတွင်ခံရသောနှိပ်စက်ခြင်းတို့မှာ အစဉ်ထာဝရမဟုတ်ကြောင်းထင်ရှားစွာတွေ့ရှိရသည်။ ထိုဘာသာတရားများအလိုအရ ဒုက္ခခံရာကာလကုန်လွန်ပြီးသော် အပြစ်သား၏ဝိညာဉ်သည် လူသားတို့၏ကံကြမ္မာနှင့်ပတ်သက်၍ ဘာသာအသီးသီးတို့၏အယူပေါ်မူတည်ပြီး တစ်နေရာရာသို့မဟုတ် အခြေအနေတစ်မျိုးမျိုးသို့ ပြောင်းသွားသည်။ သူတို့၏ငရဲသည် ဗရင်ဂျီဂိုဏ်း၏ ငရဲလေး (purgatory) နှင့်ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်သည်။

ဂရိ၊ အီထရူးစကင်နှင့် ရောမတို့၏ ငရဲများ

ရှေးဂရိလူမျိုးသည် ဝိညာဉ်ဆက်၍အသက်ရှင်သည်ကို ယုံကြည်ကြသည်။ (ဝိညာဉ်ကို ဂရိလိုpsy·khe’ ဟုခေါ်ပြီး လိပ်ပြာအတွက်လည်း အသုံးပြုသောစကားလုံးဖြစ်သည်။) ဟေးဒီးစ်ကို လူသေတို့၏ဘုံဟု သူတို့ခေါ်ဝေါ်ပြီး ဟေးဒီးစ်အမည်ရှိသောနတ်ဘုရားတစ်ပါးက အုပ်ချုပ်သည်ဟုယုံကြည်ကြသည်။ Orpheus—A General History of Religions စာအုပ်၌ ပြင်သစ်ပညာရှင် ဆာလ်မုန်ရိန်းနာခ် (Salomon Reinach) ကဂရိလူမျိုးအကြောင်း အောက်ပါအတိုင်းရေးသားခဲ့၏။ “ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်လက်ခံယုံကြည်သည့် ယုံကြည်ချက်တစ်ခုမှာ သေသူ၏ပါးစပ်ထဲတွင်ထည့်ပေးလိုက်သည့် ငွေဒ င်္ဂါးပြားကိုကူးတို့သမားကြီးချာရွန်က ကူးတို့ခအဖြစ်ယူပြီး သူ့လှေဖြင့်စတိခ်စ်မြစ်ကိုဖြတ်ကူးစေပြီးသော် [သေသူ၏ဝိညာဉ်သည်] အပါယ်ဘုံသို့ရောက်သွားသည်။ အပါယ်ဘုံတွင် တရားသူကြီးသုံးဦးရှေ့၌ စစ်ကြောခြင်းခံရ၏။ . . . ကျူးလွန်ခဲ့သည့် ရာဇဝတ်ပြစ်မှုများအတွက် အပြစ်စီရင်ခြင်းခံရပါက တားတရပ်စ် [Tartarus] တွင်ဒုက္ခခံရသည်။ ဂရိလူမျိုးသည် လင်ဘို [Limbo] ခေါ်သေလွန်သောကလေးများလားရာ ကောင်းကင်နှင့်ငရဲစပ်ကြားအရပ်တွင် ဝိညာဉ်များကိုညင်သာစွာဒဏ်ခတ်ဆုံးမ၍စင်ကြယ်စေသည့် ငရဲကလေး [Purgatory] တို့ကိုပင် တီထွင်ထားသည်။” The World Book Encyclopedia အရ တားတရပ်စ်အရပ်သို့ရောက်သွားသော ဝိညာဉ်တို့သည် “ထာဝရညှဉ်းဆဲခြင်းဝေဒနာခံရသည်။”

အီတလီနိုင်ငံတွင် ရောမလူမျိုးယဉ်ကျေးမှုထက်စောသော အီထရူးစကင်လူမျိုးသည်လည်း တမလွန်၌အပြစ်ဒဏ်ခံရခြင်းကို ယုံကြည်ကြသည်။ Dictionnaire des Religions (ဘာသာတရားအဘိဓာန်) ၌ ဤသို့ဖေါ်ပြထား၏။ “သေလွန်သူတို့ကို အီထရူစကင်လူမျိုးများ အထူးအလေးပေးဂရုပြုခြင်းအချက်ကို ငရဲဘုံတို့နှင့်ပတ်သက်သော သူတို့၏ထင်မြင်ယူဆချက်က ရှင်းလင်းနားလည်စေသည်။ ဗာဗုလုန်လူမျိုးများနည်းတူ ငရဲဘုံတို့သည် ညှဉ်းဆဲရာအရပ်၊ သေလွန်သူတို့၏ဝိညာဉ် [စပစ်ရစ်] များအဖို့ မျှော်လင့်ဖွယ်မရှိသောအရပ်ဟုယူဆကြသည်။ သူတို့အတွက် တစ်ခုတည်းသောသက်သာရာလမ်းမှာ သားမြေးများပူဇော်ဆက်ကပ်သော အမျက်ပြေငြိမ်းစေသည့် ပူဇော်သက္ကာများသာဖြစ်သည်။” အခြားစာအုပ်တစ်အုပ်က ဤသို့အတိအလင်းဖေါ်ပြထားသည်။ “အီထရူးစကင်တို့၏သင်္ချိုင်းဂူများ၌ ခရစ်ယာန်ငရဲသရုပ်ဖေါ်ပန်းချီကားများကို ပီပြင်စွာရုပ်လုံးပေါ်လာစေရန် စေ့ဆော်ပေးသည့် ကြောက်စရာကောင်းသောရုပ်ပုံများကိုတွေ့ရသည်။”

ရောမလူတို့က အီထရူးစကင်တို့၏ငရဲကို ဆက်ခံမွေးစား၍ ယင်းကိုသြကာ့စ် သို့မဟုတ် အင်ဖားနပ်စ်ဟုခေါ်သည်။ မြေအောက်ကမ္ဘာ၏မင်းဟေးဒီးစ်နှင့်ပတ်သက်သော ဂရိဒဏ္ဍာရီကိုလည်း ချေးငှား၍ သူ့ကိုသြကာ့စ်သို့မဟုတ်ပလူတိုဟုခေါ်ဝေါ်သည်။

ယုဒလူမျိုးနှင့် ဟေဗြဲကျမ်းစောင်

ယေရှုလက်ထက်တော်မတိုင်မီက ယုဒလူမျိုးများကော။ သူတို့အကြောင်းကို Encyclopœdia Britannica (1970) ၌ဤသို့ဖတ်ရသည်။ “ဘီစီ ၅ ရာစုမှစ၍ ယုဒလူမျိုးသည် ပါးရှန်း၊ ဂရိလူမျိုးတို့နှင့် ရင်းနှီးစွာထိတွေ့ဆက်ဆံခဲ့သည်။ ထိုလူမျိုးနှစ်မျိုးစလုံး၌ တမလွန်နှင့်ပတ်သက်သောအယူအဆ ကောင်းစွာဖွံ့ဖြိုးပြီးဖြစ်သည်။ . . . ခရစ်တော်လက်ထက်တော်ရောက်သော် ဆိုးယုတ်သောဝိညာဉ်တို့သည် သေလွန်ပြီးနောက် ဂေဟင်္နာတွင်အပြစ်ဒဏ်ခံရသည်ဟူသောယုံကြည်ချက်ကို လက်ခံနေပြီဖြစ်သည်။” သို့သော်လည်း၊ Encyclopœdia Judaica ၌ဤသို့ဖေါ်ပြထားသည်။ “ဂေဟင်္နာနှင့်ပတ်သက်သော ဤနှောင်းခေတ်ယူဆချက်၏ မည်သည့်အရိပ်အမြွက်ကိုမျှ ကျမ်းစာစောင်တွင်မတွေ့ရပေ။”

အထက်ပါဒုတိယအဆိုသည် မှန်ကန်သည်။ သေလွန်ပြီးနောက် ဝိညာဉ်သည်မီးငရဲတွင်အပြစ်ဒဏ်ခံရသည်ဟူသောအယူကို ဟေဗြဲကျမ်းစာစောင်တွင် အရိပ်အမြွက်မျှမတွေ့ရပေ။ ကြောက်စရာကောင်းသော ဤအယူဝါဒသည် သမ္မာကျမ်းစာမှမဟုတ်ဘဲ ရေလွှမ်းမိုးဘေးကြီးပြီးနောက် ဗာဗုလုန်ဘာသာတရားများမှ ဆင်းသက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ငရဲတွင် အပြစ်ဒဏ်ခံရသည်ဟူသော ခရစ်ယာန်ဘောင်၏အယူဝါဒသည် ကနဦးဗာဗုလုန်လူမျိုးတို့မှစတင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ငရဲကလေးတွင် ခေတ္တဆင်းရဲခံခြင်းဟူသော ဗရင်ဂျီဂိုဏ်း၏အယူအဆမှာလည်း ရှေးအီဂျစ်လူမျိုးနှင့် အရှေ့တိုင်းဘာသာတရားများမှ မြစ်ဖျားခံလာခဲ့သည်။ လင်ဘိုမှာ ဂရိဒဏ္ဍာရီမှကူးယူခြင်းဖြစ်သည်။ သေလွန်သူတို့အတွက်ဆုတောင်းမေတ္တာပို့ခြင်း၊ ပူဇော်ပသခြင်းတို့ကို အီထရူးစကင်လူမျိုးများကျင့်သုံးခဲ့ကြသည်။

သို့သော် သေလွန်ပြီးနောက် သတိတရားမကျွတ်ဘဲ အပြစ်ဒဏ်ခံစားရသည်ဟူသော ဤအယူဝါဒများသည် အဘယ်အခြေခံကျသောထင်မြင်ယူဆချက်အပေါ်အခြေပြုထားသနည်း။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်များ]

[စာမျက်နှာ ၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

ဒန်တေ၏ “အင်ဖရဲနို” တွင်ဖေါ်ပြထားသည့်အတိုင်း စတိခ်စ်ကိုကူးဖြတ်နေခြင်း

[Credit Line]

Dover Publications, Inc.