တယ်ရီယာခွေးလေးတွေအတွက် ဘီစကစ်

“သက်သေခံတွေက လူတွေကိုပဲ ကြင်နာတာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော့်ခွေးတွေကိုလည်း ကြင်နာတယ်။ တစ်နေ့၊ လက်တွန်းစင် ဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ အီလိန်းက ကျွန်တော့်တယ်ရီယာတွေကို ဘီစကစ် ကျွေးတယ်။ နောက်ပိုင်း၊ အဲဒီနားကို ရောက်တိုင်း ခွေးတွေက သက်သေခံတွေဆီပဲ သွားချင်နေတယ်။

“ဒီလိုနဲ့ လအတော်များများ ကုန်သွားတယ်။ ခွေးတွေလည်း ဘီစကစ် စားရင်း ကျွန်တော်လည်း သက်သေခံတွေနဲ့ စကားပြောဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကို သိပ်မခင်ရဲသေးဘူး။ ကျွန်တော် အသက် ၇၀ ကျော်ပြီ။ သက်သေခံတွေရဲ့ ယုံကြည်ချက်အကြောင်းလည်း သိပ်မသိဘူး။ ပရိုတက်စတင့်ချာ့ချ်ကို စိတ်ပျက်လို့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကျမ်းစာဖတ်တာပဲ အကောင်းဆုံး ဖြစ်မယ်လို့ တွေးထားတာ။

“အဲဒီအတောအတွင်း မြို့ထဲက တခြားနေရာတွေမှာလည်း လက်တွန်းစင် ဘေးနား ရပ်နေတဲ့ သက်သေခံတွေကို တွေ့မိတယ်။ သူတို့ အမြဲ ဖော်ရွေကြတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျမ်းစာမေးခွန်းတွေကိုလည်း ဖြေပေးတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့ကို ပိုယုံကြည်စိတ်ချလာတယ်။

“တစ်နေ့၊ အီလိန်းက ‘တိရစ္ဆာန်တွေဟာ ဘုရားဆီက လက်ဆောင်ပဲလို့ ထင်သလား’ ဆိုပြီး မေးတယ်။ ‘ထင်တာပေါ့’ လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ ဟေရှာယ ၁၁:၆-၉ ကို သူ ဖတ်ပြတယ်။ အဲဒါ ကျွန်တော့်ဘဝအတွက် အပြောင်းအလဲပဲ။ အဲဒီအချိန်အထိ သူတို့ရဲ့ စာပေတွေ ကျွန်တော် လက်မခံသေးဘူး။

“နောက်ပိုင်းနေ့တွေမှာ အီလိန်း၊ သူ့ခင်ပွန်း ဘရန့်တို့နဲ့ ကျမ်းစာအကြောင်းအရာတွေ နည်းနည်းစီ ဆွေးနွေးဖြစ်တယ်။ ခရစ်ယာန်စစ် ဖြစ်ခြင်းမှာ ဘာတွေ ပါဝင်သလဲဆိုတာ သိဖို့ မဿဲကျမ်းကနေ တမန်တော်ကျမ်းအထိ ဖတ်ကြည့်ပါလို့ သူတို့ အားပေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဖတ်ကြည့်တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ သူတို့နဲ့ ကျမ်းစာလေ့လာဖို့ လက်ခံလိုက်တယ်။ အဲဒါ ၂၀၁၆၊ နွေရာသီမှာပါ။

“ပတ်စဉ် ကျမ်းစာသင်အံမှုနဲ့ နိုင်ငံတော်ခန်းမ အစည်းအဝေးတွေကို ကျွန်တော် စောင့်မျှော်တတ်လာတယ်။ ကျမ်းစာ တကယ် သွန်သင်တာကို သိလာလို့ ကောင်းချီးရတယ်လို့ ခံစားရပြီး ပျော်ရွှင်ရတယ်။ တစ်နှစ်ကျော်လောက် ကြာပြီးနောက် ယေဟောဝါသက်သေအဖြစ် နှစ်ခြင်းခံလိုက်တယ်။ အခု အသက် ၇၉ နှစ် ရှိပါပြီ။ လမ်းမှန်ပေါ် ရောက်နေပြီဆိုတာ သိတယ်။ ယေဟောဝါဘုရားရဲ့ ကမ္ဘာချီ မိသားစုဝင် ဖြစ်ခွင့်ရတာ တကယ့် ကောင်းချီးပါပဲ။”