Maninona isika no mila miaro ny fontsika an’ohatra? Antony iray lehibe ny hoe mandinika ny fontsika i Jehovah. Tsy izay hitan’ny hafa etỳ ivelany ihany no dinihiny, fa izay tena maha izy antsika any anatintsika any koa. Ho tiany isika raha fenointsika fahendrena manampy antsika hiaina mandrakizay ny saintsika. (Jaona 4:14) Tsy hisy toerana ho an’ny lainga aelin’i Satana sy ny tontolony ao an-tsaintsika amin’izay, ary tsy hanahaka ny fitondran-tena ratsin-dry zareo isika. (1 Jaona 5:18, 19) Vao mainka isika ho tia sy hanaja an’i Jehovah, arakaraka ny ifandraisantsika akaiky aminy. Tsy te hampalahelo an’ilay Raintsika isika, ka ho halantsika na dia ny mieritreritra fotsiny aza hoe hanota. Diniho izay nosoratan’i Marta, anabavy any Kroasia. Saika resin’ny fakam-panahy haloto fitondran-tena izy. Hoy izy: “Sarotra tamiko ny nisaina tsara. Mafy tamiko koa ny nanohitra an’ilay faniriana hanota, na dia fantatro aza hoe fahafinaretana mandalo fotsiny io. Soa ihany fa niaro ahy ny tahotra an’i Jehovah.” Ahoana no niarovan’izany tahotra izany azy? Nisaintsaina an’izay mety ho vokany, hono, izy raha nandray fanapahan-kevitra ratsy. Afaka manao hoatr’izany koa isika. w23.06 28:3-4

Fantatr’i Jesosy fa fikasan’i Jehovah ny hanamasina ny anarany, izany hoe ny hanaporofo fa diso daholo ny lainga nolazaina momba azy. Izany no nahatonga ny Tompontsika hampianatra ny mpanara-dia azy hivavaka hoe: “Rainay izay any an-danitra, hohamasinina anie ny anaranao!” (Mat. 6:9) Hain’i Jesosy hoe izany no iadian-kevitra indrindra eo amin’ny zavaboary. Nanamasina ny anaran’i Jehovah izy, ary mbola tsy nisy zavaboary manan-tsaina nahavita ny vitany mihitsy eran’izao rehetra izao. Rehefa nosamborina anefa izy, dia inona, hoy ianareo, ny fahotana niampangan’ny fahavalony azy? Hoe niteny ratsy an’Andriamanitra! Fahotana faran’izay naharikoriko tamin’i Jesosy izany hoe manaratsy na manala baraka ny anarana masin’ny Rainy izany. Niady saina be àry izy hoe io no hiampangana sy hanamelohana azy. Izany angamba no nahatonga an’i Jesosy ‘hitebiteby be mihitsy’, talohan’ny nisamborana azy.​—Lioka 22:41-44. w24.02 6:11

I Jehovah sy Jesosy no tsy maintsy tiantsika kokoa noho ny havantsika, rehefa manao an’ilay hazakazaka ho amin’ny fiainana isika. (Mat. 10:37) Tsy midika anefa izany hoe azontsika atao an-kilabao ny adidintsika amin’ny fianakaviantsika, satria hoe izany no manakana antsika tsy hampifaly an’Andriamanitra sy Kristy. Mila mitondra ny anjara birikintsika ao amin’ny fianakaviana aza isika, raha tiantsika heken’Andriamanitra sy Kristy ny fanompoantsika. (1 Tim. 5:4, 8) Ho faly kokoa isika rehefa manao an’izany. Nataon’i Jehovah afaka ny ho sambatra ny fianakaviana rehefa mifankatia sy mifanaja ny mpivady, tia sy mampiofana ny zanany ny ray aman-dreny, ary mankatò azy ireo ny zanany. (Efes. 5:33; 6:1, 4.) Na inona na inona andraikitrao ao amin’ny fianakaviana, dia matokia hoe mahasoa ny fahendrena ao amin’ny Baiboly fa aza entim-pihetseham-po fotsiny, na manaraka ambokony ny kolontsaina any aminareo, na mihaino ny tenin’ireny olona lazaina fa manam-pahaizana ireny. Ampiasao tsara ny boky sy gazetintsika. Misy torohevitra tsara momba ny fomba azo ampiharana ny torolalan’ny Baiboly mantsy ao amin’izy ireny. w23.08 36:6-7