२४ अनि हेर! समुद्रमा ठूलो आँधी चल्यो र छाल उठेर डुङ्‌गा पानीले भरिन थाल्यो तर उहाँ भने निदाइरहनुभएको थियो।+ २५ अनि चेलाहरू आएर उहाँलाई यसो भन्दै ब्युँझाए: “हे प्रभु, हामीलाई बचाउनुहोस्‌, हामी मर्नै आँट्‌यौँ!” २६ तर उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो: “तिमीहरू किन यतिबिघ्न डराउँछौ? तिमीहरूको विश्‍वास कत्ति कमजोर!”+ त्यसपछि उहाँले उठेर आँधी र समुद्रलाई हप्काउनुभयो अनि समुद्र पूरै शान्त भयो।+ २७ तब चेलाहरूले छक्क परेर यसो भने: “यिनी को हुन्‌, जसको आज्ञा आँधी र समुद्रले समेत मान्छन्‌?”

३७ तब ठूलो आँधी चल्यो र छाल उर्लेर डुङ्‌गालाई हिर्काउन थाल्यो, यहाँसम्म कि डुङ्‌गा पानीले भरिन लाग्यो।+ ३८ तर उहाँ भने डुङ्‌गाको पछिल्तिर सिरानी हालेर निदाइरहनुभएको थियो। त्यसैले तिनीहरूले उहाँलाई ब्युँझाए र यसो भने: “हे गुरु, हामी यहाँ मर्नै आँटिसक्यौँ तैपनि तपाईँलाई चिन्ता छैन?” ३९ यो सुनेर उहाँ उठ्‌नुभयो। त्यसपछि उहाँले आँधीलाई हप्काउनुभयो अनि समुद्रलाई यसो भन्‍नुभयो: “चुप लाग्‌! शान्त भइजा!”+ तब आँधी थामियो अनि समुद्र पूरै शान्त भयो। ४० अनि उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो: “तिमीहरू किन यत्तिबिघ्न डराउँछौ? के तिमीहरूसित अझैसम्म पनि विश्‍वास छैन?” ४१ तर तिनीहरू असाध्यै डराए र आपसमा यसो भन्‍न थाले: “यिनी साँच्चै को हुन्‌? आँधी र समुद्रले समेत यिनको आज्ञा मान्छन्‌।”+