५६ अनि उहाँ जुन-जुन सहर, गाउँ वा बस्तीमा पस्नुहुन्थ्यो, त्यहाँ तिनीहरूले बिरामीहरूलाई बजारमा राखिदिन्थे र उनीहरूले उहाँको लुगाको किनारा मात्रै भए पनि छुन पाऊँ भनेर बिन्ती गर्थे।+ अनि ज-जसले छुन्थे, उनीहरू सबै निको हुन्थे।

१५ यहाँसम्म कि पत्रुस आफ्नो बाटो भएर जाँदा कमसेकम तिनको छाया मात्र भए पनि कसैमाथि परोस्‌ भनेर तिनीहरूले बिरामीहरूलाई मूलबाटोमा ल्याएर खाटमा र बिछ्याउनामा सुताउँथे।+