उपदेशक

 २ उपदेशक भन्छन्‌, “व्यर्थ! व्यर्थ!

सबै कुरा व्यर्थ छ!”+

 ३ संसारमा* आफूले गरेको सबै काम र कडा मेहनतको सट्टामा

मानिसले आखिर के पाउँछ?+

 ४ पुस्ताहरू आउँछन्‌, पुस्ताहरू जान्छन्‌

तर पृथ्वी भने सधैँभरि रहिरहन्छ।+

 ५ सूर्य उदाउँछ, सूर्य अस्ताउँछ

अनि फेरि उदाउनलाई त्यो हतारिँदै पहिलेकै ठाउँतिर जान्छ।+

 ६ बतास दक्षिणतिर बहन्छ र फेरि घुमेर उत्तरतिर फर्कन्छ।

त्यसले फन्को मार्न छोड्‌दैन; त्यसले चक्कर लगाइरहन्छ।

 ८ सबै कुरा थकाइलाग्दा छन्‌।

कसैले ती व्याख्या गर्न सक्दैन।

जति हेरे पनि आँखा थाक्दैन;

जति सुने पनि कान अघाउँदैन।

 ९ संसारमा* नयाँ कुरा केही पनि छैन।+

जे भएको थियो, त्यो फेरि हुनेछ;

जे गरिएको थियो, त्यो फेरि गरिनेछ।

त्यो त उहिलेदेखि नै थियो,

हाम्रो पालाभन्दा अघिदेखि नै।

११ उहिले-उहिलेका मानिसहरूलाई कसैले सम्झँदैन।

पछि आउने पुस्तालाई पनि कसैले सम्झनेछैन

अनि तिनीहरूलाई पनि तिनीहरूपछि आउने पुस्ताले सम्झनेछैन।+

१४ मैले संसारमा* गरिएका सबै काम पनि केलाएर हेरेँ

तर सबै व्यर्थ रहेछन्‌, केवल बतासलाई खेदेजस्तो।+

१५ जे टेढो छ, त्यसलाई सीधा पार्न सकिँदैन।

जे हातमा छैन, त्यसको गन्ती हुन सक्दैन।

१८ किनकि मानिसले जति धेरै बुद्धि प्राप्त गर्छ, ऊ त्यति नै निराश हुन्छ।

आफ्नो ज्ञान बढाउनेले त्यससँगसँगै दुःख पनि बढाउँछ।+