विषयवस्तु

१

• अय्युबको सत्यनिष्ठा र सम्पन्‍नता (१-५)

• सैतान अय्युबको नियतमा शङ्‌का गर्छ (६-१२)

• अय्युब आफ्नो सरसम्पत्ति र छोराछोरी गुमाउँछन्‌ (१३-१९)

• अय्युब परमेश्‍वरलाई दोष लगाउँदैनन्‌ (२०-२२)

२

• सैतान फेरि अय्युबको नियतमा शङ्‌का गर्छ (१-५)

• अय्युबको शरीरमा हानि पुऱ्‍याउन सैतानलाई अनुमति दिइन्छ (६-८)

• अय्युबकी पत्नी: “परमेश्‍वरलाई सरापेर मर्नु नै बेस!” (९, १०)

• अय्युबका तीन जना साथी आइपुग्छन्‌ (११-१३)

३

• अय्युब आफू जन्मेको दिनलाई धिक्कार्छन्‌ (१-२६)

  • आफूले दुःख भोग्नुपरेको कारण सोध्छन्‌ (२०, २१)

४

• एलिपज पहिलो पटक बोल्छन्‌ (१-२१)

  • अय्युबको सत्यनिष्ठाको खिल्ली उडाउँछन्‌ (७, ८)

  • अदृश्‍य शक्‍तिको सन्देश सुनाउँछन्‌ (१२-१७)

  • ‘परमेश्‍वर आफ्ना सेवकहरूलाई भरोसा गर्नुहुन्‍न’ (१८)

५

• एलिपज अझै बोल्छन्‌ (१-२७)

  • ‘परमेश्‍वर बुद्धिमान्‌हरूलाई तिनीहरूकै चालमा फसाउनुहुन्छ’ (१३)

  • ‘परमेश्‍वरको अनुशासनलाई अय्युबले इन्कार गर्नु हुँदैन’ (१७)

६

• अय्युबको जवाफ (१-३०)

  • कराउनु ठीकै हो भनेर दाबी गर्छन्‌ (२-६)

  • तिनलाई सान्त्वना दिन आएकाहरू धोकेबाज हुन्‌ (१५-१८)

  • “इमानदार मानिसको बोलीले चोट निको पार्छ” (२५)

७

• अय्युब अझै जवाफ दिन्छन्‌ (१-२१)

  • मानिसको जीवन मजदुरको जस्तै छ (१, २)

  • “तपाईँ किन मलाई आफ्नो तारो बनाउनुहुन्छ?” (२०)

८

• बिल्दद पहिलो पटक बोल्छन्‌ (१-२२)

  • अय्युबका छोराहरूले पाप गरेका थिए भन्‍ने छनक दिन्छन्‌ (४)

  • ‘तपाईँ निर्दोष भएको भए परमेश्‍वरले तपाईँको रक्षा गर्नुहुने थियो’ (६)

  • अय्युब परमेश्‍वरको डर मान्दैनन्‌ भन्‍ने छनक दिन्छन्‌ (१३)

९

• अय्युबको जवाफ (१-३५)

  • मानिसले परमेश्‍वरलाई टक्कर दिन सक्दैन (२-४)

  • ‘परमेश्‍वरका कामहरू बुझ्नै नसकिने खालका छन्‌’ (१०)

  • परमेश्‍वरसित बहस गर्न सकिँदैन (३२)

१०

• अय्युब अझै जवाफ दिन्छन्‌ (१-२२)

  • ‘परमेश्‍वर किन मलाई देखी सहनुहुन्‍न?’ (२)

  • परमेश्‍वर र अय्युबबीचको भिन्‍नता (४-१२)

  • “केही बेर चैनको सास फेर्न सकूँ” (२०)

११

• जोपर पहिलो पटक बोल्छन्‌ (१-२०)

  • अय्युबलाई फोस्रा कुरा गरेको दोष लगाउँछन्‌ (२, ३)

  • अय्युबलाई “खराब काम गर्न छोड्‌नुहोस्‌” भन्छन्‌ (१४)

१२

• अय्युबको जवाफ (१-२५)

  • “म कुनै कुरामा तपाईँहरूभन्दा कम छैनँ” (३)

  • ‘म हाँसोको पात्र भएको छु’ (४)

  • ‘परमेश्‍वर बुद्धिमान्‌ हुनुहुन्छ’ (१३)

  • परमेश्‍वर न्यायाधीश र शासकहरूभन्दा उच्च हुनुहुन्छ (१७, १८)

१३

• अय्युब अझै जवाफ दिन्छन्‌ (१-२८)

  • ‘म परमेश्‍वरसित कुरा गर्नेछु’ (३)

  • “तपाईँहरू कामै नलाग्ने वैद्य हुनुहुन्छ” (४)

  • “म निर्दोष छु भनेर मलाई थाह छ” (१८)

  • ‘परमेश्‍वर किन मलाई आफ्नो शत्रु ठान्‍नुहुन्छ?’ (२४)

१४

• अय्युब अझै जवाफ दिन्छन्‌  (१-२२)

  • छोटो र दुःखैदुःखले भरिएको मानिसको जीवन (१)

  • “रूखको समेत आशा हुन्छ” (७)

  • ‘तपाईँले मलाई चिहानमा लुकाउनुभए हुन्थ्यो’ (१३)

  • “मानिस मरेपछि ऊ फेरि जिउँदो हुन सक्छ र?” (१४)

  • परमेश्‍वर आफ्नो सृष्टि हेर्न तीव्र इच्छा गर्नुहुन्छ (१५)

१५

• एलिपज दोस्रो पटक बोल्छन्‌ (१-३५)

  • अय्युब परमेश्‍वरको डर मान्दैनन्‌ भनेर दाबी गर्छन्‌ (४)

  • अय्युबलाई अहङ्‌कारी भन्छन्‌ (७-९)

  • ‘परमेश्‍वर पवित्र जनहरूलाई भरोसा गर्नुहुन्‍न’ (१५)

  • ‘दुष्टले दुःख पाउँछ’ (२०-२४)

१६

• अय्युबको जवाफ (१-२२)

  • ‘सान्त्वना दिनुको साटो तपाईँहरू मेरो पीडा बढाउनुहुन्छ!’ (२)

  • परमेश्‍वरले आफ्नो तारो बनाउनुभयो भनेर दाबी गर्छन्‌ (१२)

१७

• अय्युब अझै जवाफ दिन्छन्‌ (१-१६)

  • ‘खिसी गर्नेहरूले मलाई चारैतिरबाट घेरेका छन्‌’ (२)

  • ‘उहाँले मलाई गिल्लाको पात्र बनाउनुभएको छ’ (६)

  • “चिहान नै मेरो घर हुनेछ” (१३)

१८

• बिल्दद दोस्रो पटक बोल्छन्‌ (१-२१)

  • पापीहरूले भोग्ने नतिजाबारे बताउँछन्‌ (५-२०)

  • अय्युबले परमेश्‍वरलाई चिनेका छैनन्‌ भन्‍ने छनक दिन्छन्‌ (२१)

१९

• अय्युबको जवाफ (१-२९)

  • साथी भनौँदाहरूले लगाएको आरोपको खण्डन गर्छन्‌ (१-६)

  • आफू त्यागिएको कुरा बताउँछन्‌ (१३-१९)

  • “मेरा उद्धारक जीवितै हुनुहुन्छ” (२५)

२०

• जोपर दोस्रो पटक बोल्छन्‌ (१-२९)

  • अय्युबले बेइज्जत गरेको महसुस गर्छन्‌ (२, ३)

  • अय्युब दुष्ट हुन्‌ भन्‍ने छनक दिन्छन्‌ (५)

  • अय्युबलाई पाप गर्न रमाइलो लाग्छ भनेर दाबी गर्छन्‌ (१२, १३)

२१

• अय्युबको जवाफ (१-३४)

  • ‘दुष्टहरूको किन फलिफाप हुन्छ?’ (७-१३)

  • सान्त्वना दिन खोज्नेहरूको पर्दाफास गर्छन्‌ (२७-३४)

२२

• एलिपज तेस्रो पटक बोल्छन्‌ (१-३०)

  • ‘मानिस परमेश्‍वरको लागि कुनै कामको हुन्छ?’ (२, ३)

  • अय्युबलाई लोभी र अन्यायी भएको आरोप लगाउँछन्‌ (९)

  • ‘परमेश्‍वरको पाउ पर्नुभयो भने तपाईँको सुदिन फर्कनेछ’ (२३)

२३

• अय्युबको जवाफ (१-१७)

  • परमेश्‍वरसामु आफ्नो मुद्दा पेस गर्न चाहन्छन्‌ (१-७)

  • परमेश्‍वरलाई भेट्टाउन नसकेको कुरा बताउँछन्‌ (८, ९)

  • ‘दायाँबायाँ कतै नलागी उहाँको मार्गमा हिँडेको छु’ (११)

२४

• अय्युब अझै जवाफ दिन्छन्‌ (१-२५)

  • ‘परमेश्‍वर किन समय तोक्नुहुन्‍न?’ (१)

  • परमेश्‍वर दुष्टता रहन दिनुहुन्छ भनी बताउँछन्‌ (१२)

  • पापीहरू अन्धकार मन पराउँछन्‌ (१३-१७)

२५

• बिल्दद तेस्रो पटक बोल्छन्‌ (१-६)

  • ‘मानिस कसरी परमेश्‍वरसामु सही ठहरिन सक्छ?’ (४)

  • मानिसको सत्यनिष्ठा बेकार छ भनी दाबी गर्छन्‌ (५, ६)

२६

• अय्युबको जवाफ (१-१४)

  • “कमजोरहरूलाई तपाईँले खुब मदत गर्नुभयो!” (१-४)

  • ‘पृथ्वी कुनै आडविना झुन्डिरहेको छ’ (७)

  • ‘परमेश्‍वरका कामहरूको एक छेउ मात्र हो’ (१४)

२७

• सत्यनिष्ठामा अडिग रहने अय्युबको सङ्‌कल्प (१-२३)

  • “म नमरुन्जेल आफ्नो सत्यनिष्ठा छोड्‌नेछैनँ” (५)

  • भक्‍तिहीन मानिस आशाविहीन हुन्छ (८)

  • ‘तपाईँहरूको कुरा किन यति खोक्रो?’ (१२)

  • दुष्ट आखिरमा कङ्‌गाल हुन्छ (१३-२३)

२८

• अय्युब बहुमूल्य कुराहरूलाई बुद्धिसित तुलना गर्छन्‌ (१-२८)

  • खनिज पदार्थ खोज्न मानिसले गरेको प्रयास (१-११)

  • बुद्धि मोतीभन्दा बहुमूल्य छ (१८)

  • यहोवाको भय मान्‍नु साँचो बुद्धि हो (२८)

२९

• अय्युब आफ्ना सुखका दिनहरू सम्झन्छन्‌ (१-२५)

  • सहरको मूलढोकामा सबैको आदर पाएका थिए (७-१०)

  • तिनले गरेको इन्साफ (११-१७)

  • सबैले तिनको सरसल्लाह सुन्थे (२१-२३)

३०

• आफ्नो बद्‌लिएको परिस्थितिबारे अय्युब बताउँछन्‌ (१-३१)

  • बेकामका मानिसहरू तिनको खिल्ली उडाउँछन्‌ (१-१५)

  • परमेश्‍वरले मदत गर्नुभएन जस्तो तिनलाई लाग्छ (२०, २१)

  • “मेरो छाला डढेको छ” (३०)

३१

• अय्युब आफू सत्यनिष्ठ भएको दाबी गर्छन्‌ (१-४०)

  • “मैले आफ्नो आँखासित वाचा बाँधेको छु” (१)

  • परमेश्‍वरले तिनलाई तौलून्‌ भनेर आग्रह गर्छन्‌ (६)

  • परस्त्रीसित लागेका छैनन्‌ (९-१२)

  • पैसाको लोभी होइनन्‌ (२४, २५)

  • मूर्तिपूजक होइनन्‌ (२६-२८)

३२

• जवान एलिहु बोल्न थाल्छन्‌ (१-२२)

  • अय्युब र अय्युबका साथीहरूसित रिसाउँछन्‌ (२, ३)

  • बोल्ने पालो कुरेर आदर देखाउँछन्‌ (६, ७)

  • उमेर खाँदैमा मानिस बुद्धिमान्‌ हुने होइन (९)

  • एलिहु बोल्न आतुर छन्‌ (१८-२०)

३३

• आफैलाई अति धर्मी ठहराएकोमा अय्युबलाई हप्काउँछन्‌ (१-३३)

  • फिरौती पाइयो (२४)

  • युवावस्थाको बल फर्कियोस्‌ (२५)

३४

• एलिहु परमेश्‍वरको पक्षमा बोल्छन्‌ (१-३७)

  • परमेश्‍वरले तिनको पक्षमा न्याय गर्नुभएन भनेर अय्युबले बताए (५)

  • साँचो परमेश्‍वरले कहिल्यै दुःख दिनुहुन्‍न (१०)

  • अय्युबमा बुद्धिको कमी देखिन्छ (३५)

३५

• एलिहु अय्युबको गलत तर्कलाई औँल्याउँछन्‌ (१-१६)

  • अय्युबले आफूलाई परमेश्‍वरभन्दा असल ठहऱ्‍याए (२)

  • परमेश्‍वर यत्ति उच्च हुनुहुन्छ, उहाँलाई मानिसको पापले असर गर्दैन (५, ६)

  • अय्युबले परमेश्‍वरको बाटो हेर्नुपर्छ (१४)

३६

• एलिहु परमेश्‍वरको महानताको प्रशंसा गर्छन्‌ (१-३३)

  • आज्ञाकारी मानिसको फलिफाप हुन्छ, भक्‍तिहीन मानिस तिरस्कृत हुन्छ (११-१३)

  • ‘परमेश्‍वरले जस्तै सिकाउन सक्ने अरू को छ?’ (२२)

  • अय्युबले परमेश्‍वरका कामहरूको बयान गर्नुपर्छ (२४)

  • “परमेश्‍वर मानिसले सोचेभन्दा कता हो कता महान्‌ हुनुहुन्छ” (२६)

  • वर्षा र बिजुली परमेश्‍वरको नियन्त्रणमा छन्‌ (२७-३३)

३७

• प्राकृतिक शक्‍तिहरूले परमेश्‍वरको महानता प्रकट गर्छन्‌ (१-२४)

  • परमेश्‍वर मानिसका गतिविधिलाई रोक्न सक्नुहुन्छ (७)

  • ‘परमेश्‍वरका महान्‌ कामहरूबारे विचार गर्नुहोस्‌’ (१४)

  • मानिसले परमेश्‍वरबारे सबै कुरा बुझ्न सक्दैन (२३)

  • कसैले पनि आफैलाई बुद्धिमान्‌ सम्झनु हुँदैन (२४)

३८

• मानिस कति तुच्छ छ भनी यहोवा बताउनुहुन्छ (१-४१)

  • “पृथ्वीको जग बसाल्दा तिमी कहाँ थियौ?” (४-६)

  • परमेश्‍वरका छोराहरूले खुसीले जयजयकार गरेका थिए (७)

  • प्रकृतिमा भएका आश्‍चर्यजनक कुराहरूबारे प्रश्‍न (८-३२)

  • ‘आकाशको नियम” (३३)

३९

• सृष्टिले मानिसको अज्ञानता प्रकट गर्छ (१-३०)

  • जङ्‌गली बाख्री र हरिणी (१-४)

  • जङ्‌गली गधा (५-८)

  • जङ्‌गली साँढे (९-१२)

  • सुतुर्मुर्ग (१३-१८)

  • घोडा (१९-२५)

  • बाज र चील (२६-३०)

४०

• यहोवा थप प्रश्‍न सोध्नुहुन्छ (१-२४)

  • अय्युब आफू नाजवाफ भएको कुरा स्विकार्छन्‌ (३-५)

  • ‘मेरो इन्साफमा शङ्‌का गर्छौ?’ (८)

  • परमेश्‍वर जलगैँडाको शक्‍तिको बयान गर्नुहुन्छ (१५-२४)

४१

• परमेश्‍वर विशाल गोहीको बयान गर्नुहुन्छ (१-३४)

४२

• अय्युब यहोवालाई जवाफ दिन्छन्‌ (१-६)

• तीन जना साथीहरूको भर्त्सना गरियो (७-९)

• यहोवाले अय्युबको फलिफाप गराइदिनुभयो (१०-१७)

  • अय्युबका छोराछोरीहरू (१३-१५)