सोफिया: हुन्छ। “परमप्रभु परमेश्‍वरले बनाउनुभएका वनपशुहरूमध्ये साँप धूर्त थियो। त्यसले स्त्रीलाई भन्यो, ‘के परमेश्‍वरले तिमीहरूलाई बगैंचाको कुनै रूखको फल नखानू भनी भन्‍नुभएको छ?’ स्त्रीले साँपलाई भनिन्‌, ‘बगैंचाका रूखहरूका फल हामी खानसक्छौं, तर बगैंचाको बीचमा भएको रूखको फलको विषयमा परमेश्‍वरले भन्‍नुभएको छ, “त्यो चाहिं नखानू र नछुनू, नत्रता तिमीहरू मर्छौ।”’ साँपले स्त्रीलाई भन्यो, ‘तिमीहरू कदापि मर्दैनौ। किनकि परमेश्‍वर जान्‍नुहुन्छ कि जुन दिन तिमीहरू त्यो खान्छौ त्यही दिन तिमीहरूका आँखा खुल्नेछन्‌, र असल र खराबको ज्ञान पाएर तिमीहरू पनि परमेश्‍वरजस्तै हुनेछौ।’”

बन्दना: त्यो त हो। तर सैतानले अरू पनि प्रश्‍न उठाएको थियो। पद ५ लाई फेरि विचार गरौं न। सैतानले हव्वालाई अरू के भन्यो?

सोफिया: त्यसले हव्वालाई जुन दिन तिमी त्यो फल खान्छौ त्यही दिन तिम्रो आँखा खुल्नेछ भन्यो।

बन्दना: अनि “असल र खराबको ज्ञान पाएर . . . परमेश्‍वरजस्तै हुनेछौ” पनि भन्यो। परमेश्‍वर मानिसजातिले असल कुरा पाएको चाहनुहुन्‍न भनी सैतानले दाबी गऱ्‍यो।

सोफिया: ए. . .।

बन्दना: अनि यो आरोप पनि चानचुने त थिएन।

सोफिया: मैले कुरा बुझिनँ नि।

बन्दना: सैतानले हव्वा र भनौं भने सबै मानिसजाति नै परमेश्‍वरको शासनबाट अलग रहँदा नै खुसी हुनेछन्‌ भन्यो। यस सन्दर्भमा पनि सैतानलाई आफ्नो कुरा प्रमाणित गर्न समय दिनु सबैभन्दा राम्रो तरिका हो भनेर यहोवालाई थाह थियो। त्यसैले परमेश्‍वरले सैतानलाई केही समय यस संसारमा शासन गर्न दिनुभएको छ। यसबाट हाम्रो वरपर यत्ति धेरै दुःखकष्ट हुनुको कारण प्रस्ट हुन्छ। यस संसारको शासक परमेश्‍वर नभई सैतान हो।c तर राम्रो समाचार पनि छ।